Wandering Spirits

Het begon in april 2000

Al een paar weken zat ik in de chat, toen hij opeens verscheen... Ik chatte daar als een vrolijke en gezellige meid, kletste er lustig op los en privé... nee dat ging ik eigenlijk nooit, de uitzondering daar gelaten... Ik wilde ook veel te graag meepraten met de rest om privé te gaan...

Maar daar was hij dus... hij met zijn botte en stekelige opmerkingen... hij die in zijn info 'vrouwonvriendelijk' had staan... En iedere keer stak hij en ik voelde me geprikkeld, geïrriteerd en soms negeerde ik hem. Maar stiekem wilde ik meer weten van deze man, veel meer! Eén keer vermelde hij zijn leeftijd bij zijn info: 43... Jezus, heb ik dit? vroeg ik me af, een ouwe vent ook nog, 15 jaar ouder dan ik... En toch was ik gefascineerd. Hij schreef leuk, met humor en de opmerkingen die hij maakte waren erg pakkend. Hij houdt ervan om te stoken in de chat, of een stellinkje erin te gooien en een discussie op gang te brengen...

En dan opeens 21.00 uur. PATS. En weg is ie... Iedere avond hetzelfde liedje, opeens uitgelogd, geen gedag, tegen niemand niet, helemaal niets, gewoon weg...

Ik baalde daarvan, stomme vent! Ik die nooit privé wilde, met hem zou ik nou juist wél eens kennis willen maken...
Tot op een gegeven moment. We raakten aan de praat, eventjes privé, gewoon leuk en gezellig. Ik was heel nieuwsgierig naar zijn werk en daar vertelde hij over... En hij bleef stug... hmpff...

In de chat maakte hij opmerkingen, over zijn voorkeuren, maar steeds net niet duidelijk... En ik was geboeid... (leuke woordspeling, zoals ie zelf een keertje opmerkte...)
Zelf wist ik helemaal niet wat ik wilde, het hele SM wereldje stond ver van mijn bed, ik wist nauwelijks wat die letters betekenden! Thuis, in het echtelijk bed, hield ik van een stoeipartijtje. Mijn man had me wel eens vastgebonden omdat ik te wild was... Wauw, wat werd ik daar geil van... Maar verder bleef het bij fantasieën van mijn kant, mijn man gaf niets aan in die richting en wie was ik om er meer van te verwachten, er uberhaubt over te praten. Wist ik veel! Moet ik wel even kwijt dat ik wat sex betreft dus werkelijk helemaal niets te klagen had thuis, het was gewoon goed.

We raakten aan het mailen, leuke mailtjes, maar ook heel interessante en ook onzin-dingen... Ik kreeg van hem onder andere een opsteker die mij enorm fascineerde. Van alles eigenlijk en ik wilde steeds meer weten. Stomme vent, zegt niets over zichzelf en ik ben een kwek, ratel er op los, lul de oren van zijn hoofd, stort mijn hart uit bij hem en nog vertelt ie niet veel over zichzelf...

Het mailen werd steeds intensiever, bijna alle dagen wel een mailtje en ik keek er naar uit. De mailtjes werden steeds persoonlijker en ook hij begon iets meer over zichzelf en zijn voorkeuren te vertellen. Omdat hij het idee had dat ik totaal geen interesse in de hele materie had (oh nee?), kon ie het vrij gemakkelijk aan me kwijt. Ik straalde vertrouwen en warmte uit en dat maakte dat ie op een gegeven moment de boel neerschreef en opstuurde. Vertelde me op een gegeven moment ook wat voor type vrouw hij zocht, omdat ie er (bijna) van overtuigd was dat ik dat toch niet was (leek hem wel zo veilig). En ik was er blij mee! Want ik besefte dat dat inderdaad de reden was, waarom ik zo gefascineerd was... Juist om zijn voorkeuren! En bij mij begon het te kriebelen, wilde nog meer weten... Hij vertelde mij ook dat ie regelmatig verhalen schreef, diverse genres; historische verhalen, fantasy en ook heftiger spul. Hij zou zijn floppies eens opzoeken met wat verhalen, dan kon ik wat lezen. Het heftigere werk zou hij me besparen... en ik riep met mijn grote mond dat ik ook daar wel nieuwsgierig naar was. Tja, ik moest toch wat he :-)

Hij stuurde me dus een verhaal, erg heftig inderdaad! 'Uitgeleend' was de titel en ik las het gespannen. Geweldig vond ik het! Groentje als ik was, vond ik het inderdaad wel erg heftig, maar ik werd er ook enorm geil van. Achteraf bleek mijn reactie (of eigenlijk het feit dat ik naar een heftig verhaal vroeg) voor hem de doorslag te geven. Hij wist genoeg...

's Avonds in de chat zaten we uitgebreid te praten (inmiddels wél privé!) en ik genoot. Hij fascineerde me enorm, boeide me en ik was heel blij dat ik hem had leren kennen. Ik had inmiddels echt het gevoel dat ik er een vriend bij had gekregen...

Tot opeens... ik kreeg een mailtje van hem, twijfels, of ik het allemaal wel echt meende, of ik niet de boel aan het belazeren was... Ik schrok me wild, was me van geen kwaad bewust en was vreselijk van slag af door het gebeuren en heb in dat weekend tot diep in de nacht zitten mailen naar hem... Een paar emotionele mailtjes van mijn kant, ik dacht juist dat ik een leuke vriendschap aan het opbouwen was met een man die mij alles, maar dan ook álles, kon vertellen over SM... Ik voelde de paniek van binnen en realiseerde me dat dat hele SM gebeuren veel meer met me deed dan ik eigenlijk besefte...
Ik mailde hem dat weekend uitgebreid over mijn gevoelens en gedachten, ben maar zelden zo openhartig tegen iemand geweest. Sommige dingen wist mijn man zelfs niets van... Ik vond het eng om zoveel over mezelf te vertellen, maar ik had het gevoel dat ik iets 'redden' moest. Gooide alles er dus uit, met als gevolg dat hij me inmiddels beter kent dan ik mezelf ken...

Daarna ging het snel, het contact werd intensiever en mijn gevoel zei dat het goed was... en ik belde hem op, na wat overredingskracht van zijn kant. Mij uitdagend dat ik een bangerd was... En dat laat ik me niet zomaar zeggen! Dus ik belde... en we praatten... en praatten... en praatten... Nog steeds bleef ik naïef en zag dit als een leuke vriendschap, meer niet... Terwijl we allebei wisten dat er eigenlijk geen ontkomen aan was... (hij wist dat al heel zeker, zo bleek achteraf) Nu ik deze stap had gezet, wilde ik hem ook zien! Wat had ik tenslotte te verliezen? En nog diezelfde week ben ik bij hem langsgegaan op de zaak. Ik was nieuwsgierig naar zijn werk, dat was de hoofdreden zei ik steeds, maar ook naar hem, natuurlijk (juist)! Wie was die vent met wie ik al weken lang aan het chatten was..? Die inmiddels alles wist over mijn gevoelens en zelfs in een chat mijn stemming kon aanvoelen..? Daarnaast waren er weer een aantal mailtjes over en weer gegaan met hele intieme details, ik wilde dus wel weten aan wie ik al die dingen zat te vertellen. Je wilt er toch graag een gezicht bij zien...

Ik had hem de dag van te voren een foto gemaild, ik zag eruit zoals hij wel verwachte, lachend smoeltje en warm. Hij had alleen kort verteld hoe hij eruit zag, verder niets, ook daar was hij stug over... (dat is volgens mij mannen 'eigen') Dus ook wat dat betreft spanning, (al!) 43, grijs, een snor en een baard... Totaal niet het type waar ik op val... En dat klopte dus ook... Ik melde me bij de receptie en hij kwam me oppikken daar...
Oef... echt grijs... lang... dun... ijskoude lichtblauwe ogen! Kil met een pretlichtje erin... Ik voel mezelf huiveren en gaf hem een hand. De trut die ik ben, durf hem niet eens een zoen te geven, nou ja zeg... Weer iets wat ik van mezelf niet ken... En nee dit was inderdaad mijn type niet, wat een enge vent! (sorry F :-) het was mijn eerste reactie) Ik was toch duidelijk iets voller dan hij verwacht had, ja ik had al lopen roepen dat ik te dik was, maar hoeveel vrouwen zeggen dat niet, toch... Dat ik echt veel te zwaar ben, zag ie dus op dat moment...

Een leuke middag volgde, spannend, aftastend, maar vooral heel erg leuk... Hij liet me het bedrijf zien en ik heb bij hem op kantoor zitten praten met hem... Tot het moment dat we heel tactisch alleen gelaten werden... To the point! Brrrrrr, hij zag me klein worden, vertelde hij later... Zo voelde ik het ook, ik ben dominant in het dagelijks leven. Een grote, goedlachse meid met babbels, eentje die niet over zich heen laat lopen! Maar in zijn bijzijn voel ik me klein, heel klein... en zelfs wat angstig soms... nog steeds en dat zal altijd zo blijven waarschijnlijk... Hij vroeg me op de man af wat ik verwachtte, wat ik voelde en wat mijn ideeën waren... En ik klapte helemaal dicht. Ik wist het nota bene zelf niet eens! Hij liet zijn koffer zien... de inhoud maakte grote indruk op me, ik had nog nooit zoveel SM spullen bij elkaar gezien... Ik werd er heel erg stil van, kreeg een droge keel en moest een paar keer slikken voor ik ook maar iets kon zeggen... En tegelijkertijd de kriebels in mijn buik, steken die rechtstreeks doorschoten naar mijn kruis... En hij stond me maar lachend aan te kijken, priemend met die lichtblauwe ogen van hem... een flauw lachje om zijn mond: 'voel maar hoor' Jemig, voelen??? Aan die zwepen??? Ik??? Doe normaal zeg! En toch stak ik mijn hand uit...

Ik kreeg een sleuteltje van hem, een soort van code... Als ik het niet zag zitten met hem, mocht ik die in een envelop stoppen en opsturen. De gluiperd gaf me meteen een grote tas met stripboeken mee (reden om nog eens af te spreken, want ze moesten toch een keer terug!) Toen ik het sleuteltje kreeg, onderdrukte ik de neiging om hem meteen weer terug te geven. Ik stopte hem braaf in mijn handtas en ik bedacht me dat ik postzegels moest halen als ik thuis kwam...
Bij het afscheid durfde ik wederom niet te zoenen... Ik snap achteraf mezelf niet, maar kennelijk maakte deze man toen al een enorme indruk op me en was ik bang... Bang voor het onvermijdelijke wat ik onbewust waarschijnlijk al wist...

Thuis gekomen werd ik opnieuw geprikkeld door hem, al ging het op dat moment in een stroomversnelling voor mijn gevoel... Weer heel veel mailen en chatten en Frodo vroeg me op een gegeven moment naar mijn fantasieën, hoe ik een eventuele eerste keer zou zien. Tja, heel moeilijk dus. En ook, ik durfde eigenlijk niet zo goed te zeggen wat ik wilde. Terwijl ik inmiddels toch wel weet dat het niet gek is, ik heb dat wel altijd gehad. Mijn fantasieën waren iets extremer dan de gemiddelde vrouw... Hij bleef maar aandringen en uiteindelijk heb ik de knop om gezet en heb hem mijn verhaal geschreven. Niet over mijn eerste keer, maar over 'een' keer, want die eerste keer vond ik heel moeilijk. Weet ik veel wat ik nou eigenlijk kan verwachten...

We hebben elkaar nog een keer ontmoet, een uurtje gewandeld in een park. Gepraat, vooral over mijn gevoelens... Ik had het aangekaart bij mijn man... Helaas was dat op niets uitgelopen. Maar daar kon ik dus ook goed met hem over praten. Wel fijn was nu, dat mijn man op de hoogte was over mijn gevoelens wat betreft SM...

Tot hij me een duwtje in mijn rug gaf... Ik durfde zelf de stap niet te nemen, zal ik wel, zal ik niet... Met HEM? No way! Maar ik wilde zoveel weten... En als iemand me het allemaal kon leren was hij het wel... Ik baalde, want ik wilde helemaal niet vreemdgaan (zo bleef ik het zien). Hij was daar van het begin af aan heel duidelijk in... "Thuis heb ik een relatie, buitenshuis heb ik sex..." Maar dat was niet zo in mijn geval... en daarnaast, sex kan ik niet zonder gevoel... Stom kind ben ik dan weer, want ik was al gek op hem, een kriebel als hij inlogde in de chat (inmiddels chatte ik alle avonden met hem privé) en blij als er weer een mailtje van hem was... Hij duwde me over die manshoge drempel het diepe in en we maakten een afspraak...