Daar zijn de meningen over verdeeld - op z'n zachtst gezegd. Er is vrij weinig (serieus) onderzoek gedaan naar de oorsprong van BDSM-gevoelens. Alleen Dr. John Money van het Johns Hopkins Instituut in Baltimore deed een serieuze gooi in de richting met zijn boek "Lovemaps: Clinical Concepts of Sexual/Erotic Health and Pathology, Paraphilia, and Gender Transposition in Childhood, Adolescence, and Maturity"

Dr. Money was een specialist in de andromorphologie. Hij heeft zo'n veertig boeken en bijna achthonderd artikelen over sexualiteit op zijn naam staan, maar voor onze interesses is Lovemaps toch wel de belangrijkste. Volgens Money ligt de oorsprong van elke parafilie (= sexuele "afwijking") bij een heftige (maar niet altijd sexuele) gebeurtenis die tussen het zesde en achtste levensjaar plaatsgevonden heeft, meestal met een persoon die juist buiten die leeftijdsgroep valt. Een meisje kan aangerand worden door een oom en daar op drie manieren op reageren: Of ze verwerkt het voorval en doet er niets mee (wat het meest voorkomt overigens), of zij zoekt een herhaling van het voorval (het onderbewustzijn heeft geaccepteerd dat wat er toen gebeurde de beste manier is om van sex te genieten), of zij zoekt juist het tegenovergestelde en wordt sexueel dominant - op z'n tijd dan.

Zoals gezegd hoeft die gebeurtenis niet perse sexueel gericht te zijn. Money vertelt van een client die gefixeerd was op het idee van verstikking. De jonge man raakte sexueel opgewonden als hem letterlijk de adem benomen werd. Onder hypnose (een techniek die ik zelf ook gebruikt heb om achter de oorzaak van Cassandra's BDSM-gevoelens te komen) vertelde de man dat hij op zesjarige leeftijd een intieme vriendschap met 'n twee jaar ouder meisje had gehad. Ze hadden elkaar zelfs gekust (en dat is heel wat op die leeftijd). Korte tijd later was hij er getuige van dat het meisje verdronk. Het bewustzijn "vergat" dat moment, maar het onderbewustzijn legde wel het verband tussen intimiteit en verstikking.

Een andere man kickte juist op vrouwen met geamputeerde ledematen. Tijdens de gesprekken bleek dat beide ouders erg ambitieus waren en hetzelfde van hun kind verwachtten zodat deze permanent op zijn tenen liep. Rond zijn zevende ving hij een gesprek op tussen zijn ouders: Ze spraken meewarig over een meisje met een geamputeerd been dat juist op dat moment het huis passeerde. Opnieuw legde het onderbewustzijn een link: Om geliefd te zijn moet je een arm of een been missen...

Zoals gezegd, dit is maar één van de theorieën maar vooral door mijn persoonlijke ervaringen (ook in gesprekken met anderen) ben ik van deze toch wel een aanhanger geworden. Cass herinnerde zich pas na lange gesprekken (en hypnose) wat er ooit in haar jeugd voorgevallen was. Tot op dat moment was zij er van overtuigd geweest dat die jeugd juist zonder enige malversaties was verlopen - haar bewustzijn had de herinneringen diep weggestopt.



Laatste wijziging: 13-03-2010. ©Wandering Spirits