Als de informatie die ik in deze lijst geef correct is, waarom zijn er dan zo weinig mensen van op de hoogte? Waarom hebben de meeste mensen zo'n negatieve indruk van BDSM?

Want die indruk IS negatief, dat staat wel vast. Niet zo lang geleden werd mij verteld dat er een aantal leden van het politiekorps van Winnipeg (Canada) de soc.subculture.bondage-bdsm nieuwsgroep "een handleiding om vrouwen sexueel te martelen" vonden. Het korps overwoog dan ook maatregelen tegen de nieuwsgroep te nemen. In Engeland werd een groep homosexuele mannen gearresteerd omdat er tijdens een sexfeestje zwepen gehanteerd werden. Ze werden aangeklaagd voor molestatie, ook al hadden ze daar zelf mee ingestemd. BDSM, zelfs met wederzijds goedvinden, is illegaal in Engeland. Hoe kan dit?

Het cruciale onderscheid hier is juist dat wederzijds goedvinden. Het verschil tussen iemand tijdens een BDSM-spel met de zweep geven en diezelfde persoon op straat molesteren is hetzelfde verschil als tussen sex en verkrachting. Als iedereen het eens is met wat er gebeurt is het geen misdaad. Zijn ze het niet, dan is het 't wel. Dat onderscheid is vrij simpel te bevatten, zeker als je zelf aan BDSM doet. Juist die mensen die BDSM als hobby beoefenen zijn meer op de hoogte van dat soort zaken en zullen zich ook veel minder met sexueel gerichte criminaliteit bezig houden dan "de gewone man". En niets in deze lijst is bedoeld om dergelijk wangedrag aan te sporen.

Helaas zijn er maar al te veel mensen die denken op God's troon te zitten en zo te mogen bepalen wat er in de slaapkamers van andere mensen wel en niet mag gebeuren. Persoonlijk geloof ik dat ieder dat laatste voor zichzelf moet weten. Maar er zijn er die dit niet acceptabel vinden. Het is in hun voordeel dat de mythe getiteld "Alle BDSM-ers zijn sadistische verkrachters" rond blijft gaan terwijl die mythe in weze nergens op slaat. Het criminaliseren van afwijkende sexuele activiteiten (anale sex, BDSM, of zelfs prostitutie) is een oude traditie die naar mijn mening niet meer te verantwoorden is.

(Noot van de vertaler: Deze lijst is gebaseerd op Amerikaanse begrippen - in veel (de meeste) staten is porno en prostitutie illegaal en er zijn er zelfs die anale sex binnen het huwelijk verbieden...}

Dit probleem wordt nog eens benadrukt door de hoeveelheid literatuur die "professionele researchers" de wereld in gekeild hebben over BDSM en BDSM-gerelateerde aktiviteiten. Bijna alle boeken die in de laatste honderd jaar over dit onderwerp zijn geschreven zijn van psychologen en therapeuten (m.a.w. mensen die zelf de praktijk niet meemaken) en bijna allemaal waarschuwen ze voor het gevaar van BDSM (en raden behandeling aan, vert.) dat alleen door "ongezonde" individuelen beoefend wordt. De reden hiervoor? Men bestudeerd alleen patienten - mensen die dus problemen hadden met BDSM en daarom behandeling zochten - van diezelfde auteurs! Gezonde BDSM-ers die hun relatie helemaal zien zitten zoeken ook geen therapeut op. Waarom zouden ze? Vandaar dat het erg makkelijk is om BDSM te veroordelen als je alleen maar met de ontspoorden uit dit gebied praat - en je het belangrijk vindt om liever jouw eigen mening te spuien dan rationeel te denken (zoals de meeste auteurs hebben psychologen over het algemeen meer vooroordelen dan anderen...)

Recente ontwikkelingen in de psychiatrie tonen echter een verandering wat de meningen over BDSM aangaat. De A.P.A. (American Psychiatric Association) laat met enige regelmaat een leidraad voor psychologen verschijnen onder de titel Diagnostic and Statistical Manual of Psychiatric Conditions. De derde versie hiervan, gepubliceerd op het eind van de tachtiger jaren, omschreef sexueel sadisme en masochisme nog als afwijking waarvoor behandeling noodzakelijk was. In de vierde versie werd BDSM niet meer als een afwijking gezien tenzij de aktiviteit traumatische ervaringen, invaliditeit, verwonding of de dood als gevolg had. (Voor de liefhebbers: Diagnostic and Statistical Manual of Psychiatric Conditions IV, ©*1994*, pagina's 529, paragraaf 302.83 en 302.84)

Wat "onnatuurlijk" betreft: Mensen doen al eeuwen aan BDSM. Als je lid bent van de Katholieke kerk kun je de (zelf-)pijnigingen van de diverse heiligen zo opnoemen. Het opdoen van heftige ervaringen om een ander bewustzijnsnivo te bereiken is dus niets nieuws - en is daarom ook niet "onnatuurlijk". (Meer menselijk, vert.)

Onze samenleving (net zoals de meeste andere samenlevingen overigens) heeft de neiging om alles wat niet in de gemiddelde gietvorm past in een apart hokje te stoppen. Pas je niet in de gietvorm dan ben je "vreemd" en gevaarlijk. Vandaar dat de meeste BDSM-ers anoniem wensen te blijven: Als je juist deze sexuele voorkeur publiek maakt kan je je baan, partner, kinderen en je vrijheid ineens kwijt zijn. De oorzaak is in dezelfde hoek te zoeken: Gebrek aan begrip voor wat we doen en waarom, en gebrek aan respect voor alles wat niet "passend" is.

Veel mensen (OK, de meeste mensen) hebben/kunnen/willen niets met BDSM te maken hebben. Daar is niets mis mee, ook niet als je er niet mee geconfronteerd wil worden. BDSM kan behoorlijk shockerend zijn, zeker voor iemand die er voor het eerst mee te maken krijgt. Dan is het gewoon wijs om alles wat met dit onderwerp te maken heeft te mjden. Ik zou echter de hoop uit willen spreken dat diezelfde mensen in ieder geval de moeite zouden willen doen om begrip voor ons op te brengen, en te snappen dat BDSM, verantwoorde BDSM, absoluut niets met (sexueel) misbruik te maken heeft.

Sommige mensen vinden dat de uitwisseling van macht, zoals die in BDSM veel voorkomt, ongezond is. Hun argument: Je lot in de handen van een ander leggen is het zelfde als je zelfbeslissingsrecht weggeven, wat weer een zonde zou zijn. En omdat veel sociaal kwaad - van geweld binnen het huwelijk tot oorlogen - veroorzaakt wordt door mensen die de macht over anderen willen. Daarom, zegt men, is het verkeerd om macht over een ander uit te oefenen.

In werkelijkheid komt dat weggeven van macht echter heel vaak voor. We geven macht aan anderen omdat we erop vertrouwen dat die ander er op de goede manier mee om zal gaan. Om een paar voorbeelden te noemen: Vrijwillig dienst nemen (waarbij je toch wel heel wat van je zelfbeslissingsrecht uit handen geeft), een baan nemen (je baas gaat bepalen wanneer JIJ vrije tijd hebt) en uiteraard een BDSM-spel spelen (waarbij de dominant de onderdanige behoorlijk onder controle heeft). Maar al deze manieren van machtsuitwisseling zijn het gevolg van wederzijds overleg en goedkeuring, en met de bedoeling om er aan beide zijden op vooruit te gaan. Gebeurt dat niet (meer), dan zou die machtsuitwisseling ook moeten stoppen.

Mensen die er een morele code op na houden die elke vorm van machtsuitwisseling veroordeelt zouden zich dus ook niet met BDSM bezig moeten houden. De ethiek van die mensen beschouwt BDSM als immoreel. Als je die ethiek even achterwege laat is het heel moeilijk om vast te stellen hoeveel immoreler een BDSM-relatie is vergeleken met een paar jaar vrijwilligersdienst in het leger of een huwelijk tot de dood ons scheidt. Persoonlijk geloof ik in een vrije samenleving met een moraal die elk lid daarvan toelaat om zijn of haar eigen keuzes in het leven te maken, en om zich te uiten zoals ze willen, ook op sexueel gebied. Sexuele rechten zijn in principe mensenrechten. Als we de vrijheid verliezen om de liefde te bedrijven zoals WIJ dat willen dan raken we ook een belangrijk stuk van onze menselijkheid kwijt.

Het blijven controversiele zaken, zelfs nu. In 1992 werd er in Oregon bijna een wet aangenomen die onderstaand tekst bevatte:

"De Staat, de regionale en de plaatselijke overheid, hun departementen en hun vertegenwoordigers, met name het Staatsdepartement voor Hogere Educatie en de openbare scholen zullen samenwerken om een morele standaard voor de jeugd van Oregon vast te leggen die homosexualiteit, pedofilie, sadisme en masochisme erkent als abnormaal, verkeerd, onnatuurlijk en pervers en daarom ook ontmoedigd en vermeden dienen te worden."

Homosexualiteit, sadisme en masochisme zijn noch verkeerd nog onnatuurlijk. Alle drie zijn ze vormen van liefhebben, vormen waarin beide partners zich gevonden hebben. Ze zijn niet voor iedereen bestemd, maar aan de andere kant hoeft ook niet aan iedereen gezegd te worden dat ze voor niemand zijn. Let er ook even op dat de tekst van dat wetje homosexualiteit, sadisme, masochisme EN pedofilie weer eens over één kam scheert, terwijl juist pedofiele praktijken nooit met wederzijds goedvinden gebeuren. (Het is niet mijn bedoeling om op deze plaats de discussie of kinderen nu wel of niet capabel zijn om vrijwillig mee te werken aan sexuele spelletjes. Of dat nou wel of niet het geval is, volwassenen kunnen dat in elk geval wel.) Als we wettelijk gaan vastleggen van volwassen mensen met elkaar doen in de slaapkamer dan zijn we heel ongezond - en heel ondemocratisch - bezig.

De laatste jaren heeft BDSM weer heel vaak in het middelpunt van de belangstelling gestaan. Als je de media volgt lijk het zo nu en dan wel een trend te worden. Madonna's boek "Sex", haar film "Body of evidence" en de film "Exit to Eden" zijn goeie voorbeelden van die trend. Hopelijk spoort dit meer mensen aan om hun manier van liefhebben te propageren...

De meest extreme vormen van BDSM komen nog het dichtst bij die lijn die BDSM mét wederzijds goedvinden en die zónder scheidt. De meeste BDSM-ers hebben stopwoorden afgesproken die ze in geval van nood kunnen gebruiken. Naarmate ze elkaar langer en beter leren kennen wordt dat echter een zeldzaamheid. Er zijn er echter ook die helemaal zonder die "noodrem" werken - óf ze kennen elkaar zo goed dat ze binnen de limieten van hun partner"s kunnen blijven, óf ze vinden het een kick om "zonder noodrem" te spelen. In dat spel komen dan ook momenten voor waarom de onderdanige letterlijk niet meer aan de dominant ontsnappen kan. Dit is BDSM voor vérgevorderden. Het heeft veel voorafgaande gesprekken nodig en zelfs dan is het gevaarlijk. Er zijn er niet veel die dit daadwerkelijk doen maar degenen die deze tak van onze sport beoefenen vinden het een kick apart.



©1995 by Johnson Grey. Deze vertaling ©2001-2010 Wandering Spirits.