19 - Hoe ik een sletje werd


Ik heb deze site al een hele tijd in mijn favorieten staan, maar eerlijk gezegd had ik ‘m nooit helemaal gelezen. Ik bekeek ‘m vooral voor de strips (jammer dat daar zo weinig nieuwe bij komen…), de encyclopedie en de foto’s. Toen ik de site aan iemand anders aanraadde (omdat hij een nieuw geïnteresseerde was), ben ik zelf ook eens verder gaan neuzen. Ik kwam bij de verhalen van The Roots en vond deze zeer indrukwekkend en soms ook erg herkenbaar.

Ik heb altijd gedacht dat het bij mij begonnen is na het overlijden van mijn moeder, een zeer aangrijpende gebeurtenis in mijn leven. Nou ja, niet precies op dat moment, maar dát was het keerpunt in mijn leven. En dat klopt, dat was ook echt zo, maar ik besef nu, door het lezen van The Roots of SM op jullie site, dat het niet het begin was voor mijn gevoelens als sletje. Zeker door de opmerking aan het begin bij The Roots, dat volgens sommige onderzoekers de oorsprong van SM gevoelens gevonden kunnen worden tussen je 6e en 9e levensjaar. Ik weet dat ik geen traumatische ervaring heb gehad, maar ik ging daardoor wel ineens verder terugdenken aan gebeurtenissen uit die jaren die wellicht ook een rol konden spelen.

Ineens kwamen er een paar beelden uit mijn jeugd omhoog, beelden die ik eigenlijk vergeten was. Ik had ze niet weggestopt, nee dat zeker niet. Maar ik was ze gewoon vergeten, omdat ze niet belangrijk leken. Ik zou niet meer weten aan welke leeftijd de herinneringen gekoppeld zijn, maar ik was nog jong, dat weet ik wel.

De eerste herinnering betreft een zeer typisch schilderij, dat vroeger in onze woonkamer, boven de eettafel hing. Ik weet niet hoe het schilderij heet of van wie het was, maar het verbeelde een rechtbank met een vrouw in de getuigenbank. De vrouw is van opzij en een beetje van voren te zien. Ze draagt alleen een lange zwarte jas die openvalt en haar naakte lijf is te zien. De rechters, die tegenover haar zitten, het zijn stuk voor stuk oudere mannen, allen gekleed en volgens mij zelfs nog met van die ouderwetse pruiken op, staren vol ongeloof en misschien zelfs ook geilheid naar de vrouw, hun ogen puilen uit en het is duidelijk dat ze hun ogen amper geloven.

Ik vond dit schilderij altijd zeer aanstootgevend. Toch werd ik er altijd onherroepelijk naartoe getrokken. Het beeld fascineerde me, maakt me zelfs misschien al geil, al wist ik toen nog niet wat dat was. Ik heb er vaak voor gestaan en naar de vrouw gekeken, me in gedachten voorgesteld dat ik dat was. Ik was erg gefascineerd door die vrouw, die met zoveel trots haar naakte lijf liet zien, terwijl ze wist dat ze een straf opgelegd zou krijgen. Dat schilderij heeft me overigens tot laat in mijn tienerjaren gefascineerd en beziggehouden.

Verder speelde ik vroeger ook met een speelvriendje (ik had nooit hartsvriendinnen, maar altijd vriendjes) en een neefje doktertje. Dit hield bij ons in, dat één van ons voor een bepaalde tijd op bed moest gaan liggen en zijn of haar geslachtsdeel moest ontbloten. De andere twee speelden dan rustig verder (met gewone kinderspelletjes) en konden dat af en toe bekijken. Ik weet nog dat ik het heerlijk vond als ik daar zo ‘tentoongesteld’ lag.

De laatste herinnering van vroeger waarvan ik vermoed dat die als basis dient voor mijn aard als sletje, zijn de fantasieën die ik toen had. Ik weet nog dat ik als jong meisje in bed lag, vlak voor het slapengaan en dat er de meest erotische beelden door mijn hoofd spookten. Ik kan ze nu niet precies meer benoemen, dat herinner ik me niet echt meer, maar ze gingen altijd over onderwerping, zoals bij verkrachtingen. Het schilderij is zeker ook een basis geweest voor menig fantasie. Wat ik me nog heel goed herinner is het gevoel dat ik daar dan bij had. Als die fantasieën door mijn hoofd gingen, lag ik altijd met mijn benen strak tegen elkaar en bleef ik mijn kutspieren ontzettend strak samenknijpen, wat me een ontzettend lekker gevoel gaf.

Ik was toen overigens zeker nog op een leeftijd, dat ik niet aan seks dacht. Ik bevredigde mezelf ook nog niet, sterker nog, ik wist toen nog niet eens wat dat was. Maar ik denk dat ik toen mijn eerste orgasmes moet hebben gehad. Gestimuleerd door de beelden in mijn hoofd, waarvan ik besefte dat die eigenlijk niet mochten, werd ik bloedgeil.

De rest is redelijk geleidelijk gegaan. Heb door de jaren heen een paar gewone vriendjes gehad, daar begon ik overigens laat mee, maar ze konden me nooit geven wat ik zocht. Dat heb ik overigens nog steeds niet gevonden.

Een paar jaar geleden ontmoette ik een man en hij heeft me voor het eerst de ogen geopend over onderdanigheid, over MIJN onderdanigheid, zonder het daadwerkelijk te zeggen. Hij heeft me mee gevoerd en ik kon niet anders dan hem volgen. Die avond is precies gegaan zoals hij wilde, ik had geen enkele zeggenschap en ik kan je vertellen, ik heb nog nooit zo genoten als toen. Daarna overigens ook niet meer, helaas. Ik voelde me zo ontzettend aangetrokken tot hem en ik wilde niets liever dan me helemaal aan hem geven. Ik zou alles gedaan hebben, dat weet ik nu, maar we zijn niet eens all the way gegaan.

Het was de verkeerde tijd, de verkeerde plaats. Ik heb hem maar een week mogen kennen, want daarna gingen onze beider levens een heel andere kant op. Bewuste keuzes, ook van mij, en daar heb ik zeker geen spijt van. Maar ik weet dat ik hem nooit zal vergeten, hij heeft me gevormd tot wie ik nu ben en hij heeft me een richting in geholpen, die ik nu alleen nog maar kan volgen.

En inmiddels weet ik ook dat het overlijden van mijn moeder in zoverre een rol speelt, omdat ik sinds dat moment pas echt durf te leven, durf risico’s te nemen en eigenlijk is het sinds dat moment dat ik pas echt mijn dromen/wensen durf te volgen.

Ik weet nu nog steeds niet precies wat ik wil, maar dat maakt ook niet uit. De zoektocht is al net zo interessant. Ik schrijf erover, ik heb een paar erotische verhaaltjes geschreven (te vinden op http://www.erotischeverhalen.com onder de naam GeilCaatje), ik mail erover, ik fantaseer erover, ik ga naar erotische beurzen, ik verleg mijn eigen grenzen op mijn eigen manier (zoals een naaktsessie en plein public op de kamasutrabeurs) en daar geniet ik al enorm van.

Wat ik weet, is dat ik geen slaaf ben, maar een slet. Ik houd van onderdanigheid, wil niets liever dan een man dienen en wil graag mijn grenzen verleggen. Ik zou het, denk ik, niet 24/7 kunnen, ook niet willen. Ik weet ook niet of ik het wel in een vaste relatie zou willen. Maar hier kom ik vast nog wel eens achter.

Ik ben er nu in ieder geval trots op wie ik ben, kan nu ook aan mezelf toegeven wie en wat ik ben. Bovendien kan ik mezelf in mijn ogen kijken, zonder me ook maar één moment gegeneerd te voelen en dat is goed. Dat is zoals het moet zijn. En van hieruit zie ik wel verder.

Dank je in ieder geval voor de mogelijkheid om mezelf eens goed onder de loep te nemen. Het is prettig om het eens zwart op wit te zien hoe ik zelf denk dat het bij mij gekomen is. Wellicht dat anderen hier ook iets aan hebben.

Veel liefs,

Caatje



Terug