20 - Religie


Lieve Frodo en Cassandra,

Ik las ‘roots of sm’ en ik besloot ook over mezelf te schrijven om alles op te helderen. Jullie mogen het op de site zetten en inkorten als jullie willen voor het geval dat jullie het te lang vinden. (dat kan ik me voorstellen). Als het er niet op komt snap ik het ook, maar het heeft in elk geval nut gehad voor mezelf.



Gezien de leeftijd waarin ik al met bdsm-gevoelens in mijn hoofd zat, heb ik het altijd onmogelijk beschouwd dat het verooraakt zou zijn door traumatische ervaringen. Maar nadat ik de ‘roots of SM’ heb gelezen ben ik ook dieper na gaan denken over de oorsprong ervan. Over het algemeen heb ik best veel traumatische ervaringen meegemaakt, maar omdat die pas na mijn bdsm fantasieen kwamen, heb ik dat maar als toeval beschouwd.

Mijn vader is vlak na het trouwen met mijn moeder zich heel erg in de bijbel gaan verdiepen. Gevolg hiervan was dat hij streng Joods is geworden in de denk wel extreemste vorm. Gevolgen hiervan waren: Hij zag vrouwen als zwaar ondergeschikt aan mannen. Mannen hadden zog. een veel belangrijkere rol, zowel in de samenleving als voor god. Vrouwen waren er slechts om hun man te dienen en kinderen te baren en zo dienden zij god. Klaar. Achteraf is het natuurlijk heel logisch dat dit de oorsprong is van mijn SM gevoelens (in mijn geval o.a. het gevoel willen hebben, minderwaardig te zijn). Hij interesseerde zich totaal niet in mij en mijn zusjes en liet de opvoeding volledig aan mijn moeder over, behalve op religieus en disciplinegebied. Hij kwam elke avond naar mijn bed en ik moest vele religieuze versjes en de 10 geboden uit mijn hoofd (geen kindervertaling) kennen en opzeggen.

Ik heb nog een duidelijk voorbeeld gevonden van een gebeurtenis in mijn jeugd: Mijn vader hechtte heel veel waarde aan het feit dat ik U moest zeggen tegen mijn ouders, dus ook tegen hem. Het vergeten was uit den boze als je snapt wat ik bedoel.
Ik was een keer aan het buitenspelen met een groep vriendinnetjes uit de buurt (ik kan op zn allerhoogst, maar denk ook op zn waarschijnlijkst 6 jaar zijn geweest) en we kwamen bij mij thuis, ik denk om snoep of drinken te halen of zoiets. Ik vroeg wat aan mn vader die buiten voor de deurpost stond en je raadt het misschien al: Ik vergat (waarschijnlijk in de commotie) om U te zeggen en zei per ongeluk ‘je’. Het interesseerde mijn vader op dat moment niets dat er allemaal buurmeisjes bij waren en gaf mij een enorme klap in mijn gezicht, wat de volgende dag nog steeds rood was. Dat was op dat moment echt het toppunt van vernedering (iedereen staarde me aan) en begon verschrikkelijk te huilen. Gelukkig kwam mijn moeder me uit de situatie redden en haalde me naar binnen. Nu is vernederd willen worden misschien wel het belangrijkste in mijn bdsm-gevoelens naast het minderwaardig zijn en dienen (slavin zijn). Mijn Meester geeft mij zo nu en dan een klap in mijn gezicht. Ik voel me dan weer heel erg vernederd maar nu raak ik hier heel erg opgewonden van.

Ik kan nog wel meer kenmerken van mijn vader vertellen die ik nu eigenlijk in een Meester zoek, zoals het gewoonweg zijn van ontzettend gevoelloos en hard. Deze man was gewoon gebrainspoeld door de bijbel en was zo egoistisch als je je maar voorstellen kan. Hij was totaal niet geinteresseerd in mij of mijn 3 zusjes (hij was zelfs kwaad op mijn moeder dat ze alleen maar meisjes baarde). Hij keek nauwelijks naar me om. Ik weet zeker dat ik hierdoor erg ben getraumatiseerd, want hier heb ik wel heel veel behoefte aan gehad. Ik ben denk onbewust op zoek geweest bij het vadergevoel bij iemand. Ik vond dit bij mijn oom wat echt de meest leuke spontane en liefdevolle man (in mijn ogen) op aarde is en hield ontzettend veel van hem. Hij kwam bijna dagelijks over de vloer. Helaas is hij op mn 10e gaan wereldreizen op een zendelingensschip van de EO. Hij woont nu in de VS. Het doet me nog pijn als ik eraan denk.

Toen ik 7 was zijn mijn ouders gescheiden, omdat mijn moeder het niet meer aankon om bij hem te blijven. Ze had het lang geprobeerd, maar ze werd onzettend vernederd en zijn egoisme rees de pan uit. Ze was toen pas 24 en had al 4 kinderen (meisjes) van hem, dus makkelijk was het niet. Hierna heeft hij in ons nooit meer interesse getoond en woont nu in Israel. Hij heeft nog wel mijn moeder gedreigd te vermoorden en tegen mij gezegd dat zee en hoer was en dood moest van god (ze had een nieuwe vriend). En geloof me: hij was er toe in staat.

Wat ik opmerkelijk en aan de andere kant misschien ook wel logisch vind in het bdsm spel is dat ik er niet tegen kan lang alleen gelaten te worden, of genegeerd te worden. Ik word hier heel verdrietig van. De interesse en aandacht van een man in mij ontroert me en daar heb ik nu nog intense behoefte aan. Ik wil niet alleen gelaten worden, maar als straf kan ik het waarderen en werkt het ook :). Al op de kleuterschool had ik de fantasie naakt opgesloten te zitten in een kooi die midden in de klas, waar iedereen naar kon kijken en bij kon. (dit weet ik omdat het zich afspeelt in de kleuterklas). Opsluitingen ontvoeringen en verkrachtingen hebben de hoofdtoon gevoerd in mijn fantasieen als kind (en nu nog). Elke avond sowieso maar ook overdag fantaseer(de) ik over situaties waarin ik overmeesterd werd (word) en kwetsbaar was (ben).

Wat zich later afspeelde, maar misschien mijn bdsm-gevoel wel heeft versterkt, is dat mijn moeder na de scheiding altijd een echt control freak is geweest en privacy is voor mij een weinig voorkomend begrip. Het gevoel overheerst te worden heb ik nu nog steeds nodig. (trouwens, mijn moeder heeft ook altijd erg losse handen en voeten gehad hoor). Niet dat dit heeft gewerkt, want op mijn 14e lag ik al in de handen van een verkeerde meester en op mijn 15e had ik mijn huidige Meester al te pakken, met wie ik nu samenwoon, en was al vanaf mijn 13e constant actief op bdsm-gebied. (raar maar waar).

Ik ben nu trouwens erg gelukkig (ik ben nu 18 jaar), en heb een succesvol leven waar bdsm een grote rol in speelt en 100% deel van mij is. Ik voel me veilig en geborgen, wanneer mijn Meester mij zo behandelt. Ook heb ik eindelijk een man die van me houdt en aandacht aan me schenkt. Maar toch: elke keer als ik op straat of in mijn omgeving een vader liefdevol met dochter(s) om zie gaan kunnen de tranen mij nog in de ogen schieten en denk ik: waarom heb ik dat niet gehad? Natuurlijk gun ik het hen wel en voel ik mij zelfs enigzins opgelucht..

Heel veel liefs,
milou



Terug