 |
|
|
|
Straf...
Spanking is voor mij een straf, een hele grote straf zelfs. Als ik zo om me heen luister vinden mijn sub-vriendinnetjes het allemaal even lekker en genieten ze er ook nog van. Ik niet. Ik vind het erg, heel erg zelfs. Heel soms gaat het goed. dan bouwt Frodo het op en ben ik in een relaxte stemming. Dan kan ik meer hebben en doet hij het iets rustiger aan. Met als gevolg dat ik weer meer kan hebben en dat hij langer doorgaat. Deze keer was het mijn eigen schuld. Ik was in een goede stemming. Zo goed zelfs dat ik hem zat uit te dagen, zat te sarren en te pesten. Ons leeftijdsverschil is er een die dan altijd naar boven komt. het interesseert me eigenlijk geen donder dat hij 15 jaar ouder is, maar op zulke momenten vind ik het heerlijk om hem daarmee te confronteren. Meer nog eigenlijk met zijn eigen leeftijd dan het verschil tussen ons. Ik vraag hem zoals gewoonlijk of ik zijn rollator nog moet smeren en als hij me niet goed verstaat... (Zucht, ik had niet in de gaten dat hij me nog een kans gaf...) Tja, toen vroeg ik hem of hij wel nieuwe batterijen in zijn gehoorapparaatjes had gedaan. Stom, stom, stom! Zelf ben ik in een lollige bui en dat wordt nog vervelender. Ik merk niet dat ik mijn eigen kuil graaf en hij zit me alleen maar spiedend aan te kijken. Zegt geen woord en zo heel af en toe haalt hij uit als ik een brutale opmerking maak. Uitdagend zit ik mijn jurk tot ver over mijn knieÎn te trekken en geef hem geen kans om in mijn benen te knijpen of aan mijn kutje te voelen. Dan is het klaar. Hij is mijn geklier zat en volledig onverwacht trekt hij me naar zich toe. Ik schrik me lam en het dringt tot me door waar ik mee bezig was. Maar het is al te laat. Hij trekt me ruw over zijn schoot en in paniek worstel ik flink tegen, ik roep naar hem "Nee, nee, nee, alsjeblieft niet! Nee, niet doen!" En hij hoort de angst in mijn stem. Toch heb ik nu echt pech gehad en ik voel hoe hij mijn jurk omhoog trekt. Ik vecht en ik draai, maar hij is echt te sterk. Ik kan geen kant op en de eerste harde klap komt al neer op mijn billen. Ik grijp me vast in de leuning van de bank en duw mijn mond ertegen om de geluiden te smoren. Ik voel paniek door me heen gaan en probeer mijn tranen tegen te houden. Ik ben woedend, vooral omdat hij weet hoe erg ik dit vind. Maar ook omdat hij verdomde hard slaat en van geen ophouden weet. Hij wisselt zijn handen af en met rechts slaat hij net zo hard als met links. Ik voel mijn billen gloeien en probeer weg te draaien van de klappen, maar hij houdt me stevig klem met de arm waarmee hij niet slaat. Snikkend lig ik op zijn schoot en ik voel de tranen langs mijn wangen lopen. Op de videorecorder kon ik de tijd zien, maar zelfs die zie ik niet meer. Hij is inmiddels wel al langer dan een half uur bezig en mijn billen doen zo ontzettend zeer dat ik de het gloeien van de klap meer voel dan de klap zelf. Ik zet me schrap bij iedere klap en ben inmiddels ook vergeten dat je je beter kan ontspannen, omdat dan de klappen beter op te vangen zijn. Ik weet niets meer op dit moment, behalve mijn intense boosheid. Opeens stopt hij met slaan en laat zijn handen zacht over mijn billen glijden. Als hij zo lief gaat zitten doen, kan ik me helemaal niet meer beheersen en mijn schouders beginnen te schokken. Ik worstel en wil los, wil niet dat hij merkt hoe zwaar ik het nu heb, maar hij houdt me nog steeds erg stevig vast, ik kan echt geen kant op. Ik merk aan alles dat hij geniet. Mijn rode billen, mijn boosheid, het is een kick en ook de manier waarop hij liefkozend mijn knalrode en gevoelige billen streelt. Maar hij heeft nog niet in de gaten hoe diep ik er in zit. Dat merkt hij pas als hij mijn kutje voelt. Ik wordt laaiend en begin woest om me heen te meppen. Gelukkig was hij daar op berekend en vangt me op. Pakt me stevig vast en schud me door elkaar. Niets om bang voor te zijn, niets van vroeger. Ik jank, de tranen lopen over mijn wangen en mijn verdriet komt van erg diep. Hij neemt me in zijn armen en troost me. Ik heb mijn straf wel gehad... Sorry Meester, het spijt me... cass |