"All to please..."

Deel 1: Ontwaken

De dag begon zoals elke dag begon: Met het aanflitsen van 't felle licht dat de duisternis de kelder uit joeg en de zachte klik die de deur van haar kooi ontsloot zodat deze zacht piepend openzwaaide. Zich optrekkend aan de dikke tralies kroop Jenny de ruwstenen keldervloer op, her en der wat naklevende strohalmen van haar naakte huid vegend. Ze rilde. Het moest nu hartje zomer zijn maar hier, diep onder het Huis, leek het altijd wel koud te zijn.

Ze probeerde zich uit te rekken voorzover de kettingen aan de ijzeren banden aan haar hals, polsen en enkels dat toelieten. Ietwat voorovergebogen strompelde ze moeizaam naar het wasbakje even verderop en smeet een paar handen koud water tegen haar gezicht om op deze ruwe manier de slaap te verdrijven. Het was - alweer! - laat geworden gisteravond maar dat zou geen excuus zijn om vandaag als een slaperige slavin rond te lopen: Geen enkel excuus zou goed genoeg zijn.

Nog maar nauwelijks wakker bestudeerde Jenny haar reflectie in de spiegel. Onder haar gladgeschoren schedel zag ze er belabberd uit. Kringen onder haar ogen die nog doffer leken dan de ring in haar neus, ingevallen wangen. De zwarte, smeedijzeren halsband contrasteerde scherp met de blanke huid van haar hals. Ietwat verward deed ze een stap achteruit, keek nog eens. Ze was stevig, had volle borsten, een vlakke buik. Ze was aantrekkelijk, dat wist ze. Gisteravond had Hij haar nog geneukt, ten overstaan van alle gasten. Midden op de salontafel, zijn handen graaiend in haar volle vlees. Uiteindelijk was Hij zo heftig klaargekomen dat zijn zaad haar hele lichaam besmeurde en zo had Hij haar ook laten liggen, half over de tafel hangend, haar rechterbil, waar Zijn initialen in gebrand waren, prominent omhoog gestoken.

Wijdbeens, moe... maar intens tevreden en stilletjes genietend van alle ogen die haar aanstaarden.

Snel kletste Jenny nog wat water tegen haar gezicht en kleedde zich aan. Ze grinnikte: Aankleden was een groot woord. Haar 'uniform' bestond uit een brede, leren gordel vol ijzeren ringen en haken (waaraan op de juiste tijden het juiste martelgereedschap gehangen werd) en een lendendoek die zo ruim hing dat deze eigenlijk nauwelijks iets bedekte. Ook haar gladgeschoren schaamheuvel niet. "Altijd bereikbaar" had Hij het genoemd. Of was Zij het geweest?

Ach, wat maakte het ook uit. De tijd drong! Jenny haastte zich naar boven, naar de keuken, en toog aan het werk: Eieren koken, twee hard voor Hem, een zacht voor Haar. Sinaasappels persen, koffie zetten, brood roosteren. Met één oog op de wandklok poetste ze snel het bestek nog even op voor ze het met grote precisie op het grote dienblad parkeerde. Er waren overal Wetten en Regels voor, ook hoe de opstelling van dat vervloekte dienblad hoorde te zijn. 'n Enkel koffiekopje twee centimeter te veel naar rechts en ze zou er van lusten.

Ter plekke...

Met het grote, overvolle dienblad zocht ze zich een weg door het Huis, de keuken uit, gangen door, de trappen op. Als ze om zich heen gekeken had, had ze de Tekenen van haar Lot gezien: De ijzeren ringen aan de muren, de zwepen en karwatsen die her en der keurig in gelid aan hun rekken hingen. Maar daar was nu geen tijd voor en ze kende de meeste van die attributen al. Het was nu zaak om het dienblad - zonder morsen! - op de plaats van bestemming te krijgen.

Daar, in de grote, goedverwarmde kamer waar Hij en Zij nog vredig sliepen zette Jenny het blad voorzichtig neer en keek even besluiteloos naar het enorme hemelbed, zich suf peinzend. Wat voor dag was het vandaag? Vrijdag, zaterdag? Moest ze hen nu al wekken of zou ze juist weer straf krijgen omdat ze veel te vroeg was? Er was een feestje geweest gisteravond. Die waren meestal in het weekend. Maar toch...

Aan de andere kant: Ze had geen speciale instructies gehad. Het ontbijt werd dus om acht uur verwacht!

Ze knielde neer aan de kant waar Hij sliep, schoof voorzichtig het dekbed opzij, Zijn slanke lichaam ontblotend. Even was daar weer de verwondering: Hoe kon een wapen dat haar de avond ervoor zo brutaal doorboord had er nu zo klein en weerloos uitzien?

Lang speelde Jenny echter niet met die gedachte. Ze boog zich voorover en nam Zijn lid tussen haar lippen, speelde ermee met haar tong. Toen er geen reaktie kwam werkte ze de vingers van één hand rond Zijn scrotum en masseerde zachtjes. Dat hielp: Zachtjes, met kleine sprongetjes veerde Zijn lid op, werd harder tot het haar hele mond vulde. Omhoogkijkend zag ze dat Hij met zijn ogen knipperde...

"Jezus!" knalde het ineens aan de andere kant van het bed, "Is die slet nu echt zo geil dat ze NU al ligt te pijpen?"
Hij grinnikte, legde zijn rechterhand om Jenny's hoofd, haar nog dichter naar zich toe dwingend: "Als jij ook zo gewekt wil worden zul je daar zelf iets aan moeten doen schatje!"

Zo ijverig als ze bezig was, toch zag Jenny hoe Zij zich oprichtte, hoorde hoe Zij met haar vingers knipte. Zonder het lid in haar mond los te laten kroop ze het bed op, zocht en vond Haar warme kruis en begroef haar vingers erin tot ze Haar hals onder de zilveren halsband, een stalen ring in het midden, amechtig zag bewegen onder het hijgen.

"Zij" mocht dan wel zijn slavin zijn, Ze stond nog altijd mijlen ver boven Jenny, de meid die in de kelder sliep, het ontbijt verzorgde en Hen wekte op de manier die haar voorgeschreven was.

Bijna wanhopig - er waren nu twéé zacht kreunende mensen die haar aandacht opeisten - bedacht Jenny zich hoe dit ooit was begonnen...



Frodo ©



main