 |
|||
|
|
|||
|
Waarvoor? Het onbekende en toch zo vertrouwd. Ja dat zal er moeten zijn, vertrouwen, eerlijkheid. Kan ik U vertrouwen? die waar ik mij aan ga geven? Zal dat ondervinden wat iedereen mij vertelt? Zal ik heerlijk kunnen wegdromen? Kan ik genieten van Uw dwingende blik? Zal ik doen wat U van mij vraagt? Kan ik U laten genieten door mijn onderwerping? Zal ik genieten van de pijn? Ik snap soms mijzelf niet. Wat zoek ik nu toch in dit soort spel der liefde? De boeien om mijn polsen? De streling van een zweep? Uw tanden in mijn tepel? Op mijn knieen voor U zitten en vragen om meer? En dan bedanken als ik volledig machteloos ben? Die eerste keer, net zo spannend als de eerste gemeenschap, nee het was anders. Ik bent nu volwassen en weet meer, beter. Veel gelezen heb ik, veel gepraat heb ik, veel gemaild heb ik. En nu denk ik het wel te weten. Ik bent gewoon bang, die eerste aanbieding van 'ik kom naar je toe'. Wat ben ik stom geweest door te zeggen 'nee Meester, ik zie het niet zitten'. Maar dan is er die ander, die op je messenger komt en zegt 'dag slavinnetje van me'. Oh, wat klinkt dat heerlijk, vertederend, ja dat wil ik. Zo wil ik genoemd worden, Uw slavinnetje. Zo wil ik zijn, Uw slavinnetje. En nog steeds ben ik bang, maar het wordt minder. Ik hoop maar dat hij er snel weer is en tegen mij praat, Dag slavinnetje van me, kom je bij me? Dan zal ik zeggen, ja Meester graag. Een dom slavinnetje |
|||
|