 |
|
|
|
|
| Over zijn uiterlijk heeft George Miles allerminst te klagen. Dat en de volstrekte wezenloosheid oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op zijn mede-studenten. De een na de ander passeren ze de revue en proberen door te dringen tot deze mysterieuze jongen: John, een kunstenaar die elke menselijkheid uit zijn werk weert om te weten te komen wat er precies achter zit. Of Alex, gefascineerd door bloeddorstige films en pornografie. En Steve, een underground-ondernemertje die de garage van zijn ouders in een nachtclub omtovert. Allen gaan aan George voorbij zonder enige emotie bij hem los te kunnen maken. Tot hij wordt opgepikt door Tom en Philippe, twee veertigers die geobsedeerd zijn door het schoonheidsbeeld vande dood. In George zien zij het ideale object van hun passie. In brutaal en recht-voor-z'n-raap-proza dat eufemismen, clichés en escapisme schuwt ademt Dichterbij de horror van een maatschappij zonder waarden. Dennis Cooper, werd geboren in Pasadena, Californië, en begon op zijn veertiende gedichten te schrijven. Dichterbij is bekroond met de Ferro-Grumley-Award (1990), de prijs voor het beste homo-boek van het jaar. |
| Volgens cassandra: Ik vond het een vermoeiend boek en kwam er niet doorheen. Warrig geschreven en van de hak op de tak. Heb het halverwege opzij gemikt. Misschien ook omdat homo-verhalen mij gewoon niet zoveel doen, was ik snel afgeleid... |
|
|