Baby kletspraat
- Jezebel
- Berichten: 4
- Lid geworden op: 11 mei 2011, 08:32
Re: Baby kletspraat
Zo herkenbaar!
Hier zitten we inmiddels in de nee-fase. Naast irritant ook erg grappig, als je dan een vraag andersom stelt, of als ze eerst nee roept, dan na gaat denken over wat de vraag eigenlijk was, en dan alsnog ja zegt.
Hier zitten we inmiddels in de nee-fase. Naast irritant ook erg grappig, als je dan een vraag andersom stelt, of als ze eerst nee roept, dan na gaat denken over wat de vraag eigenlijk was, en dan alsnog ja zegt.
There's a room inside your gut
close the door and keep it shut
let no daylight enter in
and the punishment begin
Maria Mena ~ Secrets
close the door and keep it shut
let no daylight enter in
and the punishment begin
Maria Mena ~ Secrets
- Daantje
- Berichten: 43
- Lid geworden op: 11 aug 2009, 09:04
- Locatie: Goois Meisje
- Contacteer:
Re: Baby kletspraat
Da's gemeen! Nice!Jezebel schreef:Zo herkenbaar!
Hier zitten we inmiddels in de nee-fase. Naast irritant ook erg grappig, als je dan een vraag andersom stelt, of als ze eerst nee roept, dan na gaat denken over wat de vraag eigenlijk was, en dan alsnog ja zegt.
Volg mijn Transitieblog: fadinggender.nl
- Pien
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 21 jun 2017, 14:10
Re: Baby kletspraat
Hier een 'nee!' fase en een 'waarom?'
Erg grappig maar soms......
*is voornemens het huis te behangen. Tenminste. 2 muren volstaat *
Heel herkenbaar Jezebel... stug nee blijven zeggen omdat het kan en dan doorhebben wat je misloopt.
Erg grappig maar soms......
*is voornemens het huis te behangen. Tenminste. 2 muren volstaat *
Heel herkenbaar Jezebel... stug nee blijven zeggen omdat het kan en dan doorhebben wat je misloopt.
- Crownless
- Berichten: 164
- Lid geworden op: 09 aug 2009, 20:31
Re: Baby kletspraat
Herkenbaar!eireann schreef:Huidige fase:
Zo moe, zo moe! Oogjes wrijven, Gapen, jengelen, zo moe!
2 minuten later in bed (en de volgende 2 a 3 uur) HHHHOOOOOOOOOIIIII!!!!!! IK BEN WAAAAAAAKKEEEEEERRRRR!!!!!! LALALALALALA
Gelukkig valt het hier tegenwoordig mee. Meneer gaat soms al enthousiast naar de deur als je aankondigt dat je hem naar bed gaat brengen.
Tip bij de nee-fase: stel vragen waarbij ze mogen kiezen. Niet: wil je naar bed? Maar: je gaat naar bed (NEE!) wil je zelf de trap op lopen of zal ik je dragen? (SELLUF DOEN)
Kind blij dat ze controle heeft over iets, jij blij want kind iig al richting slaapkamer. (Al is het geen garantie dat er geen keiharde nee komt op een of-of vraag. Dan is achter het behang willen plakken altijd een goede optie)
If history repeats itself, I'm so getting a dinosaur!
- Pien
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 21 jun 2017, 14:10
Re: Baby kletspraat
Ja, dat werkte even maar nu is het antwoord op de of-of vraag regelmatig: allebei niet!
Naar bed gaan doen ze hier graag trouwens. Gelukkig. Na het eten vragen ze of ze naar boven mogen. Ben ik heel blij mee. Want de avonden zijn rustig
Naar bed gaan doen ze hier graag trouwens. Gelukkig. Na het eten vragen ze of ze naar boven mogen. Ben ik heel blij mee. Want de avonden zijn rustig
- eireann
- Site Admin
- Berichten: 326
- Lid geworden op: 09 aug 2009, 11:19
- Locatie: Den Bosch
Re: Baby kletspraat
Zo. De mijlpaal 'rozetje van de commode laten vallen' is ook binnen. Halve hartverzakking verder, maar allebei alleen geschrokken
**Self Rescuing Princess**
- Ravelijne
- Berichten: 5
- Lid geworden op: 09 aug 2009, 11:43
Re: Baby kletspraat
Oef! Schrikken zeg. Maar kun je die wel afvinken.
- Pien
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 21 jun 2017, 14:10
Re: Baby kletspraat
Dat is schrikken ja! (Heb er zelf een dag om gejankt toen het gebeurde)
- Crownless
- Berichten: 164
- Lid geworden op: 09 aug 2009, 20:31
Re: Baby kletspraat
Hier komt even een "ik ben 26 weken zwanger en het helemaal totaal beu!" rant. Het is allemaal prachtig en roze wolk en fijn en welkom, en tegelijkertijd ben ik het zo. Ontzettend. Beu.
Allereerst, positiekleding. Positiekleding is allemaal stom. Of past niet goed. Maar vooral stom. Echt, alleen standaardvrouwen die van skinny jeans houden of van tuttige omslag truitjes of tshirts met "inspirerende teksten" a la xenos, of vormloze jurkjes houden zijn zwanger volgens de mode industrie. En op zich vind ik ook wel stoere shirts, maar die zijn niet allemaal werkproof en ik wil verdorie kleding kopen die meer zegt over mij dan: kijk, ik ben zwanger!
Het meest "mij" wat ik heb gevonden wat ik naar werk aan kan is een jurkje met old school zwaluwen erop, en een model wat eruit ziet alsof ik van de set van call the midwife ben afgewaggeld.
Gewaggeld ja. Want ik kan voor mijn gevoel niet meer normaal lopen. Ik kom niet meer zo snel vooruit. Ik heb al ontelbare bussen zien wegrijden waar ik normaal een sprintje voor trek. Nog even los van het idee dat ik niet denk dat ik van engerds weg kan rennen, mocht dat nodig zijn. Misschien met een stoot adrenaline wel, maar voor welke prijs?
Nou, wat dacht je van het gevoel flink in je kruis getrapt te zijn? Want als ik teveel heb gelopen, getild, of over het algemeen heb bewogen, dan voelt mijn kruis beurs. Oh, en draaien in bed valt ook onder bewegen, dus een woelige nacht resulteert in een ochtend waarin de serene rust wordt doorbroken met een welgemeende "oh fuck gothver AUW"
Ik ontdekte dat traplopen een katalysator is voor ongewenste clit and bits torture (cbt kan dus genderneutraal bij deze!), dus ik weet inmiddels de locatie van alle liften op stations en kantoor. Waardoor ik me een bejaarde voel, want in de tijd dat die lift er eindelijk een keer is, was ik normaal al twintig keer de trap op gelopen.
Oh, en tillen. Waar ik dat de eerste zwangerschap nog een ding vond wat ik schaamteloos uitbuitte, blijkt het nu wel lastig om een willekeurige vreemde te vragen of die je dreumes die niet wil doorlopen even wil optillen en in de auto zetten voor je. Plus dat ons huis nog steeds niet is voorzien van butler, dus soms is er ook gewoon niemand. En je huilende kind op de grond laten liggen waar hij brullend laat weten dat zijn hoofd onverwacht kennis heeft met de tegels is ook weer zoiets.
Ondertussen gutst en klotst en sprietst mijn lijf erop los. Ik zweet me een ongeluk om niets, mijn borsten laten regelmatig merken dat ze er al helemaal klaar voor zijn, en laat mijn blaas merken er klaar mee te zijn.
Lieve blaas, ik snap dat samengeperst worden tot een fractie van jezelf vervelend is, en ook dat je je nieuwe rol als boksbal niet ziet zitten. Maar alsjeblieft, als ik nies, wil ik graag dat de enige vloeistof die mijn lijf verlaat, uit mijn neus komt. Dank u.
Over boksbal gesproken, de baby laat regelmatig van zich horen. Met name op het moment dat ik me kreunend en wel drie keer in bed heb gedraaid en ik het voedingskussen eindelijk fatsoenlijk onder mijn buik heb gestut, en ik ein-de-lijk zou kunnen slapen. Juist dat moment verkiest de baby om een eenpersoons mosh-pit in mijn buik te bouwen. Nu ben ik blij dat het geen circle-pit is (voor de beelddenkers, graag gedaan). Toch zou ik het waarderen dat baby zich gewoon koest houdt.
De buik is inmiddels enorm. Tot het niveau dat mensen me zeggen dat het vast niet lang meer zal duren, en zich hardop afvragen of het er echt wel een is. Serieus. Fuck. Off.
Mijn buik zit al in de weg. Bukken is alsof je eerst een skippybal moet platdrukken, of je hurkt met het risico dat je omvalt. Of niet meer overeind komt. Ik bots met mijn buik tegen mensen aan in het openbaar vervoer. Of deurposten. Of de tafelrand. Sokken aantrekken is een onderneming. Schoenen aandoen ook. Laat staan veters strikken. Ik wil verdorie gewoon mijn teennagels knippen zonder al moe te worden van het idee. Of mij al dramatisch te zien omvallen, waarbij het nagelschaartje in slow motion door de lucht vliegt om vervolgens, punt eerst, in mijn oog te landen. Want zo gaat dat in mijn hoofd.
En er was nog iets wat absoluut bij deze rant hoorde, maar dat ben ik dus vergeten! Zoals alles! Ik vergeet alles! Echt, superpraktisch! Maar dan niet. Vooral als het iets is wat ik van boven mee moet nemen en ik me beneden weer herinner. Aaaaargh!
Dus, beu. Ik ben het.
Allereerst, positiekleding. Positiekleding is allemaal stom. Of past niet goed. Maar vooral stom. Echt, alleen standaardvrouwen die van skinny jeans houden of van tuttige omslag truitjes of tshirts met "inspirerende teksten" a la xenos, of vormloze jurkjes houden zijn zwanger volgens de mode industrie. En op zich vind ik ook wel stoere shirts, maar die zijn niet allemaal werkproof en ik wil verdorie kleding kopen die meer zegt over mij dan: kijk, ik ben zwanger!
Het meest "mij" wat ik heb gevonden wat ik naar werk aan kan is een jurkje met old school zwaluwen erop, en een model wat eruit ziet alsof ik van de set van call the midwife ben afgewaggeld.
Gewaggeld ja. Want ik kan voor mijn gevoel niet meer normaal lopen. Ik kom niet meer zo snel vooruit. Ik heb al ontelbare bussen zien wegrijden waar ik normaal een sprintje voor trek. Nog even los van het idee dat ik niet denk dat ik van engerds weg kan rennen, mocht dat nodig zijn. Misschien met een stoot adrenaline wel, maar voor welke prijs?
Nou, wat dacht je van het gevoel flink in je kruis getrapt te zijn? Want als ik teveel heb gelopen, getild, of over het algemeen heb bewogen, dan voelt mijn kruis beurs. Oh, en draaien in bed valt ook onder bewegen, dus een woelige nacht resulteert in een ochtend waarin de serene rust wordt doorbroken met een welgemeende "oh fuck gothver AUW"
Ik ontdekte dat traplopen een katalysator is voor ongewenste clit and bits torture (cbt kan dus genderneutraal bij deze!), dus ik weet inmiddels de locatie van alle liften op stations en kantoor. Waardoor ik me een bejaarde voel, want in de tijd dat die lift er eindelijk een keer is, was ik normaal al twintig keer de trap op gelopen.
Oh, en tillen. Waar ik dat de eerste zwangerschap nog een ding vond wat ik schaamteloos uitbuitte, blijkt het nu wel lastig om een willekeurige vreemde te vragen of die je dreumes die niet wil doorlopen even wil optillen en in de auto zetten voor je. Plus dat ons huis nog steeds niet is voorzien van butler, dus soms is er ook gewoon niemand. En je huilende kind op de grond laten liggen waar hij brullend laat weten dat zijn hoofd onverwacht kennis heeft met de tegels is ook weer zoiets.
Ondertussen gutst en klotst en sprietst mijn lijf erop los. Ik zweet me een ongeluk om niets, mijn borsten laten regelmatig merken dat ze er al helemaal klaar voor zijn, en laat mijn blaas merken er klaar mee te zijn.
Lieve blaas, ik snap dat samengeperst worden tot een fractie van jezelf vervelend is, en ook dat je je nieuwe rol als boksbal niet ziet zitten. Maar alsjeblieft, als ik nies, wil ik graag dat de enige vloeistof die mijn lijf verlaat, uit mijn neus komt. Dank u.
Over boksbal gesproken, de baby laat regelmatig van zich horen. Met name op het moment dat ik me kreunend en wel drie keer in bed heb gedraaid en ik het voedingskussen eindelijk fatsoenlijk onder mijn buik heb gestut, en ik ein-de-lijk zou kunnen slapen. Juist dat moment verkiest de baby om een eenpersoons mosh-pit in mijn buik te bouwen. Nu ben ik blij dat het geen circle-pit is (voor de beelddenkers, graag gedaan). Toch zou ik het waarderen dat baby zich gewoon koest houdt.
De buik is inmiddels enorm. Tot het niveau dat mensen me zeggen dat het vast niet lang meer zal duren, en zich hardop afvragen of het er echt wel een is. Serieus. Fuck. Off.
Mijn buik zit al in de weg. Bukken is alsof je eerst een skippybal moet platdrukken, of je hurkt met het risico dat je omvalt. Of niet meer overeind komt. Ik bots met mijn buik tegen mensen aan in het openbaar vervoer. Of deurposten. Of de tafelrand. Sokken aantrekken is een onderneming. Schoenen aandoen ook. Laat staan veters strikken. Ik wil verdorie gewoon mijn teennagels knippen zonder al moe te worden van het idee. Of mij al dramatisch te zien omvallen, waarbij het nagelschaartje in slow motion door de lucht vliegt om vervolgens, punt eerst, in mijn oog te landen. Want zo gaat dat in mijn hoofd.
En er was nog iets wat absoluut bij deze rant hoorde, maar dat ben ik dus vergeten! Zoals alles! Ik vergeet alles! Echt, superpraktisch! Maar dan niet. Vooral als het iets is wat ik van boven mee moet nemen en ik me beneden weer herinner. Aaaaargh!
Dus, beu. Ik ben het.
If history repeats itself, I'm so getting a dinosaur!
- eireann
- Site Admin
- Berichten: 326
- Lid geworden op: 09 aug 2009, 11:19
- Locatie: Den Bosch
Re: Baby kletspraat
Knuffel Crownless! Je schrijft het grappig maar leuk is anders!
**Self Rescuing Princess**
- Daantje
- Berichten: 43
- Lid geworden op: 11 aug 2009, 09:04
- Locatie: Goois Meisje
- Contacteer:
Re: Baby kletspraat
Ik heb hier iets te hard om moeten lachen. Ik leef met je mee hoor Crownless echt. Maar je schrijft het gewoon zo leuk op.
Volg mijn Transitieblog: fadinggender.nl
- Heidi
- Berichten: 12
- Lid geworden op: 12 aug 2017, 18:04
- Locatie: Noord-Holland
Re: Baby kletspraat
Sorry ook heel smakelijk om gelachen
En tegelijkertijd denk ik: tel je zegeningen ook
(En dat doe je ook vast wel)
Ik heb letterlijk jaaaaaaren hel (geen understatement) moeten doorstaan om überhaupt lachebekkie te krijgen
En ben nu bezig met hemel en aarde en tweede keer in beweging proberen te krijgen
Dus duim voor me, dat ik ook op een gegeven moment, al die dingen beu ben, die jij nu beschrijft
En tegelijkertijd denk ik: tel je zegeningen ook
(En dat doe je ook vast wel)
Ik heb letterlijk jaaaaaaren hel (geen understatement) moeten doorstaan om überhaupt lachebekkie te krijgen
En ben nu bezig met hemel en aarde en tweede keer in beweging proberen te krijgen
Dus duim voor me, dat ik ook op een gegeven moment, al die dingen beu ben, die jij nu beschrijft
Do more of what makes you happy
- Crownless
- Berichten: 164
- Lid geworden op: 09 aug 2009, 20:31
Re: Baby kletspraat
Lachen mag hoor (daar deed ik stiekem wel een beetje mijn best op)
If history repeats itself, I'm so getting a dinosaur!
- phedre
- Berichten: 99
- Lid geworden op: 17 jan 2011, 14:22
- Locatie: den helder
- Contacteer:
Re: Baby kletspraat
als jij gaat ranten, wordt heel ws happ volgens mij. je weet t altijd zo treffend te omschrijven. En ja, ik snap je rant en vind het enorm jammer dat t zo vreselijk je zwangerschap zo nu en dan verpest. Ik hoop dat je tussendoor nog wel ook regelmatig kunt genieten.
Het voordeel van slechte tijden is dat er altijd iets positiefs is om naar uit te kijken
- Pien
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 21 jun 2017, 14:10
Re: Baby kletspraat
Grijnst stiekem mee. Maar ik moet zeggen... de 2e zwangerschap vond ik ook heftiger. De eerste dacht ik nog.... oooh is dit alles. Maar met een peuter erbij bleek ik er veel meer moeite mee te hebben. Ik heb momenteel diep respect voor vrouwen die de derde verwachten (echt serieus... hoe doen ze dat. Ze werken ook nog eens allemaal)
Ik heb trouwens gewoon normale, geen positie jurkjes van de Hema gedragen. Ok... het bleef duidelijk zwanger. Maar het had geen xenosteksten.
En hoe blij ik ook ben met beide ukkies. Zwanger zijn ben ik gewoon heel slecht in. Zeker als ik ook nog moest werken en opvoeden
Ik heb trouwens gewoon normale, geen positie jurkjes van de Hema gedragen. Ok... het bleef duidelijk zwanger. Maar het had geen xenosteksten.
En hoe blij ik ook ben met beide ukkies. Zwanger zijn ben ik gewoon heel slecht in. Zeker als ik ook nog moest werken en opvoeden