De lasten van polyamorie

[kitten]

Het was geen sneer hoor. Je bent altijd open geweest over je mening. Ik ben het gewoon nog steeds niet met je eens. Als ik kids had gewild met Heerscher, had ik hetzelfde probleem gehad. De positie in de constructie maakt daarin geen verschil. Brabant-NOP maakt daarin wél verschil, maar dat is weer geen eigenschap van poly. En leonietje heeft geen D-kant om kwijt te hoeven, net als Dacrael geen sub-behoeftes heeft. Wat dat betreft is het prima in balans.

[juffie]

Ik ga nog wel eens nadenken over hoe ik moet verwoorden wat ik bedoel want somehow kan ik niet duidelijk maken wat ik bedoel. Dus, misschien beter irl.

[leonietje]

Wat voor mij op dit moment heel erg speelt is de onzekerheid in de toekomst. Ik weet niet precies waar ik aan toe ben en waar ik op wacht en of ik moet wachten. Of wachten beloond gaat worden of dat het nu al gedoemd is om te mislukken. Ik weet dat ik er voor wil vechten. Ik wil een toekomst met jullie allemaal. Maar ik wil ook samenwonen en in ieder geval een kindje. Ik weet niet of het haalbaar is en hoe. Ik ben de jongste van ons 4 en word in november 28. als we nu nog 2 jaar doorgaan op de voet van we zien wel hoe het loopt dan ben ik 30 tegen de tijd dat we gaan plannen. De tijd vliegt en voor mijn gevoel gaan we minimaal een jaar tot 2 jaar nodig hebben voor we alles geregeld hebben. Want hoe gaan we het financieel doen. Gaan we voor 1 groot huis of 2 huizen naast elkaar. Wat als we een huis hebben en we gaan uit elkaar enz enz. Als blijkt dat het allemaal niet haalbaar is ben ik 31 of 32. Als (en ik hoop nog steeds van niet) blijkt dat het niet gaat werken en we besluiten toch te stoppen moet ik op dat moment een nieuwe relatie vinden dan gaan samenwonen en dan als alles nog steeds stabiel is een keer gaan nadenken over kids. Dan begint voor mijn gevoel de tijd al aardig te dringen. En dat maakt me op dit moment zo verschrikkelijk onzeker.

Wat juffie zegt is op dit moment wel deels waar. Ja ik zit ver weg maar ik heb nog niet het samenwonen en de kindjes die ik wel echt graag zou willen. Heerscher is 's avonds wel vaak druk met jullie huishouding. En dat snap ik want ik heb in de laatste week van de vakantie ook wel gezien dat het allemaal heel druk is. Maar ik kom alleen thuis en zit vervolgens de hele avond alleen. Ik moet alleen de rekeningen zien te betalen ik moet alleen zorgen voor m'n maaltijden ik moet alleen zorgen dat m'n tuin en huis netjes zijn en er is niemand die me daar mee helpt. Als ik Heerscher een weekend niet zie zit ik alleen thuis. Tuurlijk kan ik afspreken met vrienden maar dat is anders dan je vriendje zien. Grotendeels moet ik alles zelf opknappen. En dat valt me gewoon best zwaar de laatste tijd. Het zit hem niet alleen in de afstand maar ook in de aandacht die je voor elkaar kan hebben. Ik heb Heerscher bv nu 2 dagen niet aan de telefoon gehad en nauwelijks gesproken. Maar voor de dagelijkse "onbelangrijke" dingetjes ga ik bv juffie niet zomaar bellen maar het is wel fijn als ik ff aan iemand kan vertellen hoe mn dag was en hij aan mij. Het zijn gewoon die kleine dingen die makkelijker zijn in een niet poly want dan bel je elkaar automatisch want tegen wie vertel je het anders.

[Gilraen^]

Het heeft inderdaad zijn voor- en nadelen.
Ik denk dat ik begrijp wat juffie bedoelt, ik voel het zo ook aan. Verder ben ik open in die zin dat ik er helemaal geen probleem mee heb of iemand poly of mono is, maar mijn gevoel voor mezelf gaat helemaal steigeren tegen poly. Ik kan het me niet inbeelden om zo relaties te hebben en ik zie ook de vele linken en problemen die op elkaar doorwerken. Het klopt wel dat het in mono ook zo is met familie, werk,... maar in poly is het voor mijn gevoel en familie (meer familie), werk,... en meerdere relaties.

Maar ik ervaar inderdaad dat poly echt kan werken en jullie poly noem ik heel zeker succesvol. Ik vind het ook super om de ervaringen (liefst de positieve natuurlijk) van jullie te lezen.
Het gevoel van leonietje had ik echter ook toen mijn relatie met Koen stukliep. Precies dat van ik ben nu al Xjaar, mijn werk valt niet mee, ik ga terug thuis wonen, ... Dus op zich is het inderdaad misschien niet owv. de poly maar meer onzekerheid en de biologische klok voelen tikken.

Deze post is wat van de hak op de tak. Ik bedoel in het kort gewoon te zeggen dat ik meeleef met jullie allemaal en leonietje vooral omdat zij er nu zo mee zit en ook dat ik juffie haar post snap zoals ze hem bedoelt.

[Gilraen^]

Dat is inderdaad het stukje waardoor het nu wel klopt in mijn hoofd. Ervoor had ik zo gevoel van ja tuurlijk kan het voor hun werken, maar ik vind het heel ingewikkeld en moeilijk en delicaat een poly.

Het uiteinde zijn is helemaal niet erg als je blij bent met de relatie die je hebt en jouw eigen rust en ruimte thuis. Maar inderdaad als je meer/andere wensen hebt, dan is het moeilijker. En dus ook voor degenen die geen uiteinde vormen! Dank je Marijke!

[eireann]

Ik zou het ook erg moeilijk vinden elkaar niet elke dag even te spreken, juist met afstand in km rr tussen, maar dat is ook geen specifiek poly probleem. Vind het heel lastig voor je leonietje! Dichterbij wonen zou wel helpen natuurlijk

[Boefje]

Hoi leonietje,

Wat vervelend dat je zo ver weg van je liefje woont. Ik kan me helemaal voorstellen dat je het zat bent alleen thuis te zijn. Daarvoor een

Ik zat te denken. Het lijkt alsof de wereld alleen maar monogame relaties heeft. En daardoor lijkt een polyrelatie complexer. Want bij wie kun je met je vragen terecht? Hoe pak je dingen aan? Het kan dan zo chaotisch aanvoelen. Maar eigenlijk bedacht ik me dat er heel veel polyrelaties zijn. Elk stel met kinderen is namelijk een polyrelatie. Ok, er zijn wel verschillen, maar is er niet heel veel informatie uit dit vergelijk te halen?
Er zijn meer dan genoeg gezinnen waar ook nog een opa of oma inwoont. Studentenhuizen zijn ook weer anders. Meestal is er een algemene huiskamer en keuken, maar heeft verder ieder ook zijn eigen plek.
Ik denk dus dat het praktisch goed mogelijk is een gezamenlijk huishouden hebben, al dan niet in 1 huis/woning.

Zoals ik al zei, ik zat te denken. Weet niet of het duidelijk is. Mijn hoofd is duf.

[funga{MrPaul}]

Eerst en vooral: rot dat je je zo voelt leonietje!
ik kan niet in een glazen bol kijken, maar wel heb ik vertrouwen in de mensen die je dierbaar zijn en in jou. Jullie gaan volgens mij mooi om met de poly relaties en met de emoties.

Ff een directe vraag:
waarom gaan jullie niet met zijn allen rond tafel zitten om concreet een oplossing te zoeken?
Misschien op zoek naar een grotere woning waar iedereen inpast?
Ja, je werkt nu bij jou in de buurt, ja, het is lastig om werk te vinden. Maar is levensgeluk niet belangrijker? Af en toe moet je in het diepe durven springen toch?

Hoe dan ook: hopelijk voel je je gauw beter en kan je Heerser in je armen sluiten.

funga

[Heerscher-vd-nacht]

De afstand en drukte van de dagelijkse beslommeringen is ook gewoon naar. Maar gelukkig zie ik je dit weekend weer.

[artemis]

Ik heb nu niet echt een poly relatie en dat zou ik ook niet willen.
Al is de jaloezie die ik voel misschien wel te vergelijken met mensen die een poly hebben en niet vaak genoeg bij elkaar kunnen zijn.
Nu heeft Almea me het boek Opening Up van Tristan Taomin aangeraden om te lezen.
Het blijft voor mij lastig om het los te laten, maar dan nog ik heb geluk dat ik 2 fijne mensen die met mij spelen en knuffelen
Terwijl ik het niet OK vind als Rob iets zou doen met een ander en dat mag ik van hem ook niet buiten dan dat wat ik heb met Almea.
Ik heb me voor dit weekend voor genomen er eens dieper naar te kijken waar ik mee zit en er aan te werken.
Zijn er misschien nog andere boeken over dit onderwerp die jullie aanraden?

[kitten]

The ethical slut, vind ik nog steeds een goed boek op dit gebied.

[artemis]

Dank je.

Ben nu Opening Up aan het lezen.
En op pagina 16 een zin die me raakt:
If you love something, set it free. If it comes back to you, it's yours.
If it doesn't, it never was.

[Lil]

Oké ervaringsdeskundigen...

Wat doe je met kinderen? Wat vertel je ze? Of wat/waar lees ik meer over dit onderwerp? (Ik ga zo google even raadplegen)
Ik ben nogal van gewoon doen en we zien het wel, maar ik wil mijn schatjes ook weer niet onnodig traumatiseren.

Gevoelsmatig denk ik dat het zichzelf wel wijst, ze zijn immers nog jong, maar ja. Liever te veel dan te weinig kennis...
Meningen en ervaringen zijn meer dan welkom

[Anstecy]

Alleen via via ervaring. Mijn dochter van 8 was mee met een gezellig dagje bij Kitten, Heerser, Dacrael en Leonietje. In de auto was ze enigszins verontwaardigd want ze had Leonietje en Heerser zien "kussen" en dat was zo zielig voor Kitten. Dus ik heb haar uitgelegd dat je van meer mensen kunt houden en dat Heerser houdt van Leonietje en van Kitten en Kitten van Heerser en Dacrael. En toen ze begreep dat iedereen daar blij mee was, haalde ze haar schouders op en dat was het dan.
De keren daarna was het voor haar helemaal gewoon en vond ze het prima allemaal.
Zo simpel was het kennelijk.

[kitten]

Wat denk je dat het trauma zal geven, Lil? Ik denk zelf dat dat enkel de buitenwereld kan zijn, als die stomme vragen gaan stellen.

Mijn kinderen weten ervan. Ze zijn inmiddels 8, 10 en bijna 12 en onze poly begon 2 jaar geleden. Kinderen hebben nog niet de inprenting van onze maatschappij, dat het vreemd zou zijn twee partners te hebben, dus ze gingen er als natuurlijk in mee. En ze genieten van alle extra aandacht! Ik heb ze wel uitgelegd dat onze situatie bijzonder is. En dat het geen geheim is, maar dat ze er wel rekening mee moeten houden dat mensen vreemd kunnen opkijken en dat niet veel mensen hun relatie zo invullen. Zover ik weet, hebben ze ervoor gekozen het er niet over te hebben. Nou ja... welk kind bespreekt de relaties van zijn ouders...?

We zijn al ook vaak zat met zijn allen naar schooloptredens en judo examens gegaan. Mensen vragen toch niet wie er binnen komen. Zelfs als ze doorhebben dat er twee volwassen mannen in mijn gezelschap zijn, die ene zal wel een oom zijn of zo, denken ze dan. Gaat eigenlijk al 2 jaar goed. De mensen die het wel weten, zien gewoon dat het goed gaat. Niet alleen vrienden en WS'ers, maar ook mijn ouders en zus, mijn maatschappelijk werkster, de verloskundige... Ik hou het redelijk op een need-to-know basis, maar over het algemeen merk ik weinig afkeur. Omdat ze blije, stabiele kinderen zien. Ik denk dat het wel scheelt dat ik kan vertellen dat we al 2 jaar een poly zijn. Dan is het meteen duidelijk dat het geen tijdelijk dingetje is.

Waar ik wel tegenaan liep, is dat ik Oudste heb uit moeten leggen dat de meeste mensen jaloezie kennen. En dat het dus logisch is dat haar ex-vriendje niet zoveel zin heeft haar nieuwe vriendje te leren kennen.