Wandering Spirits

"Kom als Misty..."

Het was een suggestie van Meesteres Katja van de Fetish Shop, waar 'mijn' cassandra (alias Misty) haar eerste SM-behandeling zou ondergaan. 'n Paar dagen eerder was ik al poolshoogte gaan nemen: Achter de tapijtwinkel (...) bevonden zich een kleine bar, en daar achter twee ruime kamers - de eerste voorzien van een stalen onderzoekstafel en een riant zwepenrek (waarvan de meeste haken op dat moment leeg waren), de tweede bevatte het bekende Andreaskruis en een stevige kooi. Het enige wat me niet echt aanstond was het licht, gedempt en rood. Ik wil graag zien waar ik mee bezig ben, vooral in dit geval: Ik mocht geen zichtbare kwetsuren achterlaten...

"Laat 'r als Misty komen" stelde Katja voor. Het idee hierachter was om een duidelijke grens te trekken tussen het spel en het echte leven. Maar omdat cassandra en ik, buiten de SM, geen andere relatie hebben was het idee eigenlijk overbodig.

Ze is zichtbaar nerveus als ze binnen komt, maar niet zo erg als de vorige keer. Ik denk dat de wetenschap dat er nu toch geen ontkomen meer aan is haar op de een of andere manier gerustgesteld heeft - iets wat ze later ook beaamt. Ze stapt zelfs vrij kordaat de martelkamer binnen, met zo'n gezicht van "Kom maar op!" Ze is ook nieuwsgierig, bekijkt het nu volgehangen rek met zwepen, kettingen en haken. En ze heeft babbels: "Waarom speciale kleding aantrekken als die toch meteen uit moet?" vraagt ze als ik haar zeg zich van haar jasje en rok te ontdoen. Daaronder, weet ik, is ze naakt. Ik leg haar uit dat dat onderdeel van het spel is: Dat ze zich van te voren naar mijn wensen dient te kleden, en dat ik haar met een paar handelingen in haar blootje moet kunnen hebben.

Ze moet nog veel leren...

Eenmaal naakt zet ik haar midden in de ruimte neer en doe haar een blinddoek om. Ze moet zich op het spel concentreren en dus niet te veel om zich heen koekeloeren. Ik zet haar polsen boven haar hoofd aan een spreidstang vast (jammer genoeg is het ding niet verstelbaar) en zet ook zo'n ding tussen haar enkels. Gestrekt, open en weerloos, daar hou ik van...

Ik draai om haar heen. Streeltje hier, kneepje daar, een paar tikjes. Een paar stevige meppen op haar billen. Dan vat ik 'r vol in haar kruis. Vochtig, maar niet echt nat. Tijd om wat verder te gaan: Speeltjes dus.

Als je een SM-spel speelt in een nieuwe ruimte voel je je in eerste instantie als een kind in een speelgoedwinkel -andere spullen vereisen andere technieken. Maar ik voelde me eerder als een kat in een vreemd pakhuis: Katja hield er duidelijk andere gewoontes op na dan ik: Het rek hing vol met karwatsen die ik zelf maar zelden gebruik. Er waren maar twee lange, dunne rijzwepen (ik hou juist van korte om dichter bij te kunnen staan), ook de rietjes waren te lang en te dun, de aanwezige klemmen weer veel te klein en dingen als latten en korte zweepjes ontbraken zelfs. Ook de zware knoet, waar je zo heerlijk mee kunt dreigen, was er niet.

Uiteindelijk kies ik voor een paddle - cass heeft een behoorlijk raakvlak (...) en ik laat het ding over haar billen en dijen dansen. Ze reageert nauwelijks, alleen haar ademhaling versneld wat. Ik besluit haar tepels in de tang te nemen - helaas zijn de aanwezige klemmetjes eigenlijk te klein zodat alleen de huid afgekneld wordt. De paddle doet zijn werk weer, nu ook op haar buik en borsten die ik zo nu en dan ook met mijn handen bewerk. Als ik m'n vingers bij haar naar binnen wring, is ze kleddernat.

Ik zoek en vind een setje klemmen die met een kettinkje aan elkaar verbonden zijn. Ik zet er twee op elke schaamlip en ze kreunt: "Die laatste is wel erg gemeen..." maar ik geef geen draad. So what? De zware geur van haar geil dringt in m'n neus - ik ben blijkbaar op de goede weg...

De paddle wordt vervangen door een karwats en ik neem haar nu wat steviger onder handen. Ze begint in beweging te komen maar nog niet genoeg naar mijn zin. Een rietje dus. Ik heb ze liever kort en dik, maar je moet roeien... NU komt ze wel in beweging: Als ik een paar keer stevig haar vlezige billen ransel probeert ze zelfs weg te draaien.

Ineens realiseer ik me dat het smoorheet is in de ruimte. Er is geen airco, zelfs geen ventilatie. Het zweet loopt bij me neer...

Ik kijk op m'n horloge. We zijn een klein half uur bezig. Tijd voor een korte pauze. Ze mag zelfs even zitten - het rollenspel moet nog komen - maar wel in een klein rieten stoeltje. NIET op de zachte bank...

Voor de finale besluit ik cass nog even genadig te zijn en me alleen op háár plezier te concentreren. Ik laat haar dus op de onderzoekstafel liggen, benen in de stijgbeugels, polsen onder het blad aan elkaar geketend. Met klemmen op haar tepels en schaamlippen laat ik de paddle weer even zijn werk doen, jaag dan een vibrator soepeltjes haar kut in en laat 'm op volle toeren draaien. Het ding heeft meteen effect: Des te harder ik hem naar binnen ram des te luider het gehijg. Ze kronkelt, kromt haar rug en ik zie hoe haar dijspieren zich spannen.

Dan stop ik. Het spel is er ook nog! "Wil je dat ik er mee doorga?" vraag ik. Ze knikt alleen maar. "Wat zeg je dan?" Niets natuurlijk.
"Dan stop ik ermee!"
Geen reactie. Dus ram ik het ding nogmaals naar binnen en ransel haar dijen, haar borsten, haar buik en haar gladgeschoren Venusheuvel. Om dan ineens op te houden en de dildo uit haar lijf te rukken.
"Alsjeblieft!" klinkt het ineens, heel zachtjes.
"Wat zei je?"
"Alsjeblieft!" - luider nu.

Ach, het is haar eerste keer. Ze moet nog zo veel leren. Dus krijgt ze voor deze keer haar zin - maar niet zonder dat ze tegelijkertijd behoorlijk op haar lazer krijgt...

's Avonds klaagt ze over haar kapotte dijen, over de blauwe plekken op haar borsten, maar het enige wat ze van me terug hoort is een cynisch "Aggut, wat errug!". Idem dito de volgende ochtend als ze laat weten overal spierpijn te hebben. Zo'n behandeling kan lang nawerken...

En de volgende keer? Ze wil meer, ze wil harder, ze kan het krijgen!