Je eigen gevoelens

Inhakend op het vorige onderwerp: BDSM kan hard zijn (het hoeft niet altijd) maar als niet-SM-er moet je soms net zo hard voor jezelf zijn.

Wat je gaat doen, staat haaks op jouw eigen gevoelens, op alles wat je ooit over menselijke relaties geleerd hebt. Je vrouw/vriendin/maitresse wenst dat je dingen met haar doet die je je ergste vijand nog niet toewenst. JIJ! Niet zomaar iemand, nee, JIJ!

Goed, we hebben geaccepteerd dat het mens dus gewoon knettergek is (...) en dat we haar dan met God's hulp bij zullen staan in haar zwakzinnigheid. Dan sta je ineens met een zweep in je hand en denkt...

"Ik KAN dit niet!"

Probeer het dan eens vanuit deze optiek: Veel mensen vinden het best wel lekker als er tijdens een stevige vrijpartij eens flink hard in hun tepels geknepen wordt.

Ouch!

Anderen vinden het weer een kick als de ander zijn/haar nagels eens even lekker hard over hun rug haalt.

Auwauw!

Pijnlijk!

Wat jij gaat doen is echter precies hetzelfde, maar dan een tikje uitgebreider.
Het is ook niet de bedoeling dat je haar meteen met een bullepees bont en blauw slaat; het is een kwestie van langzaam opbouwen, de spanning opvoeren, de pijngrens te verhogen en daar weer op in te spelen.

Twijfel je op een moment aan wat je aan het doen bent, doe dan eens een (flink ruwe) greep in haar kruis. Tien tegen een dat de bitch met haar doos de hele vloer kan dweilen. Dan weet je dat je op de goeie weg bent.

Schouderklopje!

Het is meer dan het accepteren van BDSM an sich. Het is ook het begrip hebben voor haar chemie: Ze wordt geil als je haar slaat, of vernedert, of vastbindt. Het verandert ook niets aan het respect dat je voor haar hebt. Integendeel: Dat respect, naar elkaar, zal er alleen maar door groeien...


Terug naar de cursus




Laatste wijziging: 11-03-2010. ©Wandering Spirits