Girl

Mijn kijk op sm...

Diepe dalen geven hoge toppen.

Ik weet inmiddels dondersgoed waar mijn gevoelens vandaan komen.
Ik daag hem uit... Hij kijkt me aan, maar ik zie dat hij nog niet echt boos is. Ik ga verder tot het moment dat hij me vastpakt... mijn haar, of mijn lijf. Met zijn ijzeren greep. Ik krimp en hij neemt me mee naar de slaapkamer. Ik moet doen wat hij zegt... Ik voel me vrij. Ik hoef niet te denken en ik weet aan het eind van deze vreselijke weg ligt de opluchting.

Tijdens het leven denk ik veel te veel na, mijn hoofd loopt over en ik ga te diep op in mijn verstand. Als ik speel hoef ik niet na te denken, dan hoef ik alleen maar te voelen.

Er is veel vertrouwen. Hij weet wat hij doet. Als hij me grijpt, doet het pijn, maar die pijn staat ook voor aandacht. Als hij me vast heeft, is al zijn aandacht voor mij.

In mijn pubertijd was de enige manier om aandacht te krijgen, flirten. Als je sexy was en het met mannen deed, dan had je exclusieve aandacht. Ik was alleen, kwam aandacht thuis te kort, dus speelde zo. Dat die aandacht altijd maar tijdelijk was... Daar dacht ik niet aan. Op dat moment was het rustig in mijn hoofd.

Ik ben er erg goed in, mijn verstand van mijn gevoel te scheiden. Als ik emotioneel in de knoop raak dan zet ik mijn gevoel uit. Het enige wat blijft, is de onrust. Sm is voor mij een manier om die onrust uit mijn lijf te krijgen. Spelen, een beetje aandacht, Diep gaan, Pijn, en dan die aandacht die zich, als ik me goed gedragen heb, omslaat naar mijn hoogtepunt. Dan komt de grote opluchting, vaak met tranen.

Ik weet nu dat Seks, voor mij niet persee een voorwaarde is om te spelen en uit eindelijk subspace te bereiken. En ik weet dat ik mijn grenzen niet heb bereikt. Blauwe plekken zijn toch de troffeën. Ik kon het me niet voorstellen tot ik ze had. De pijn in mijn lijf herinnert me nog dagen aan het ultieme van de dag of dagen ervoor.

Toch elke dag die twijfels. Wil ik dit en vind ik dit fijn. Is dit voor mij de enige manier om rust te vinden.  Ik voelde me een verraadster, maar met elke klap kwam er opluchting. Maar alles los laten en echt laten gaan, kon ik nog niet. Mijn twijfel hield me tegen, maar het was onherroepelijk. Het moest en zou eruit. Na afloop was ik  heel trots op mijzelf, ik kon meer aan dan ik dacht. Maar toch... ik wil meer! Mijn nieuwsgierigheid is even gestild, ik weet dat ik ook zonder seks kan spelen. Dat is gerustellend, ik weet dat hoe het hier ook loopt, ik ergens mijn onrust kwijt kan raken.
Hoe het uiteindelijk in mijn leven zal lopen weet ik niet, maar ik weet, dit raak ik niet meer kwijt. De onrust in me zal er af en toe uit moeten. Goedschiks of kwaadschiks.

Diepe dalen, hoge toppen. Mijn leven is niet een regenbuitje met af en toe een waterig zonnetje. Het is een orkaan die als hij weg is, een schone aarde met een heerlijke zon achterlaat.


afzender Girl



main