 |
|
|
|
Een heel lang weekend...
...dat beloofde hij me 's morgens al. Het was rustig op de zaak, dus een uurtje eerder naar huis kon geen kwaad. Half 4 zou hij thuis zijn en moest ik gereed zijn. Dat de kids nog vrolijk door huis banjerden, deed er niet toe, moest ik maar aan wennen. Mooi makkelijk, als hij vroeg thuis zou zijn, konden we meteen de boodschappen doen. Dat scheelde weer voor de zaterdagochtend tenslotte.  Klaar moest ik zijn. Plug in en de balletjes. Door die plug voel je die balletjes extra zitten, helemaal als je dan ook nog loopt. En Frodo had bedacht dat ik maar eens lekker moest gaan winkelen met die dingen in.Toen hij thuiskwam, heeft ie meteen even gecontroleerd, even voelen en de boel stevig aanduwen, balletjes even laten rammelen. Dat ik me goed bewust van ben van mijn onderlijf. Met rode wangen trek ik de kids hun schoenen en jassen aan en moet me inhouden om niet gefrustreerd te raken. Met z'n allen naar de supermarkt dus, gelukkig niet hier in het dorp. Wat voelde ik me ongelukkig in de auto, helemaal als Frodo met een lekker vaartje over verschillende drempels dendert. Normaal rijdt ie als een taart, zo relaxed... en nu flink de vaart erin, zodat ik alles voel zitten.  Bij de supermarkt ben ik regelmatig de draad kwijt en probeer me te herinneren wat we ook al weer nodig hebben. Toch raar dat ik mijn gedachten er niet bij heb, merkt Frodo cynisch op en ik mopper flink. "Moet je ook maar niet zo lopen geilen" grijnst hij vals en ik krijg opnieuw een kop als een boei. Ik besef dat ik inderdaad loop te geilen, ondanks de vernedering. Voel me enorm opgelaten en ik ben blij dat mijn 't shirt over mijn billen valt. Stel je voor dat iemand iets zou kunnen zien van achter...Na dik een uur boodschappen doen en weer naar huis rijden, vraag ik of die krengen uit mogen. De rek is eruit en ik vind het niet leuk meer. Heb inmiddels ook geen geduld meer met de kids en de spanningen gieren door mijn lijf. Tranen zitten me nu erg hoog. Jemig, wat kunnen dit soort geintjes heftig zijn. Toch is het mijn eigen schuld, want ik heb erom gevraagd. De laatste 2 weken waren zuinig en voor mij niet voldoende. Na een heel heftig Pinksterweekend gebeurde er een week lang bijna niets. Afbouwen is voor mij kennelijk ook belangrijk, ik raak anders behoorlijk gefrustreerd. Het ergste is dan om toe te moeten geven dat je het nodig hebt. Dat wil ik helemaal niet! Daarna de stress van de afgelopen week waar ik al eerder over vertelde. Hij heeft me beloofd dat ik dit weekend meer zou krijgen, veel meer. En harder ook. Ik ben benieuwd... cass © |