 |
|
|
|
Opstandig...
Al de hele avond ben ik in een opstandige bui en ik weet dat me dat komt te bezuren. Maar evengoed kan ik het niet tegenhouden en ik zit het bloed onder zijn nagels vandaan te halen. Plaag hem tot vervelens toe met ons leeftijdsverschil, bied hem aan om nieuwe batterijen in zijn gehoorapparaatjes te stoppen (die hij helemaal niet heeft!), ik zeg hem dat vergeetachtigheid helemaal niet erg is, ook al hoort het bij de ouderdom en tot overmaat van ramp bied ik hem ook nog aan om zijn rollator te oliën. Al een paar keer moet ik mijn outfitje gaan aantrekken en de spullen pakken, maar steevast weiger ik. Geen zin in! Dan is de maat vol en wil hij me over de knie nemen. Terecht, maar ik schrik enorm en raak in paniek. Ik zit tegen mijn tranen aan als hij de rem erop zet en me dreigt dat hij door zal gaan, als ik nu niet heel snel mijn outfitje aan ga trekken en me klaar ga maken. Ik knik ja en struikel van de bank af richting garage. Ik weet niet hoe snel ik de spullen moet pakken en zit meteen helemaal in mijn onderdanige rol. Braaf leg ik de koffers op de eettafel en haal mijn spulletjes eruit. Als ik alles aan heb, ga ik netjes in de houding staan en wacht op wat hij voor me in petto heeft. We weten allebei dat het wel eens heel heftig kon gaan worden vanavond. Gisteravond ben ik onder hypnose geweest en zijn de laatste dingen naar boven gekomen. Het verhaal uit mijn verleden is nu rond. Er is erg veel gebeurd toen ik een klein meisje was, veel meer dan ik in eerste instantie dacht. De hoofdlijnen hebben we nu op papier gezet en ik ben er veel mee bezig. Toch geeft het me wel rust, nu weet ik tenminste ook waarom ik deze SM-gevoelens heb. Veel van mijn voorkeuren en kicks haken terug op wat er toen gebeurd is. Raar maar waar. Vandaag ben ik er veel mee bezig geweest en we weten allebei dat mijn emoties op een randje van tranen hangen. Ik weet ook dat hij er iets mee gaat doen, de spanning en de tranen eruit, terug naar ontspanning. Hij slaat me. Hard. Erg hard zelfs. En ik hou mijn adem in van schrik. Ik kan me maar nauwelijks herstellen als ik de volgende klap alweer op mijn rug voel. Ik vraag me stilletjes af of hij nu harder slaat dan gewoonlijk of dat ik zo ontzettend overgevoelig ben. Waarschijnlijk een combinatie van beiden. Ik gil het uit als er opnieuw een regen van harde slagen op mijn achterkant terecht komt. Pas als ik tegen tranen aan zit, kent hij genade en stopt een moment. Zachtjes gaat hij van achter tegen me aan staan en geeft me een knuffel. 'Goed zo kleintje' klinkt het zachtjes in mijn oren en met deze woorden ben ik bijna stuk. Ik sta me te verbijten en na een paar keer diep adem halen, weet ik me te vermanen. Ik ga weer netjes in de houding staan en voor ik het weet, striemt er een zweep over mijn borsten. Opnieuw hard. Hij wisselt zwepen af met karwatsen en ik kan maar moeilijk stil blijven staan. Ik sta te draaien en te kreunen en dan is hij het zat. Hij zet een paar hele gemene klemmen op mijn tepels en op mijn schaamlippen en hangt er bovendien gewichten aan. Nu moet ik wel stil blijven staan. Ik vind het lekker, maar het doet ook erg veel pijn, vooral als de gewichten heen en weer zwaaien. Hij slaat me opnieuw hard, erg hard. Nu moeten behalve mijn borsten, ook mijn buik en mijn kutje er aan geloven en stil staan kan ik allang niet meer. Ik sta te zweven en tegelijkertijd te trillen op mijn benen, opnieuw komen de tranen omhoog. Maar ik wil me niet laten kennen en tracht me te verbijten. Tot hij me op mijn borsten slaat met een zweep en de zweep venijnig op de klemmen op mijn tepels laat neerkomen. Ik gil het uit en de tranen springen in mijn ogen. Hij vraagt of ik wil stoppen en ik kan alleen maar met mijn hoofd knikken. Er komen even geen woorden uit, maar hij dwingt me het te zeggen. 'Ja Meester' krijg ik nog maar net uit mijn mond en het volgende moment sta ik te brullen. Dikke tranen lopen over mijn wangen en als hij me niet had vastgehouden, was ik zo op de grond gestort. Ik grijp me aan hem vast en jank. Laat me helemaal gaan. God wat had ik dit nodig. Als even later de ergste tranen weg zijn, weet hij dat hij me alleen kan laten. Ik zit snotterend te zweven op de bank... Bevrijding en verlossing, opluchting, de spanning eruit... Ik heb weer kracht... cass |