 |
|||
|
|
|||
|
Impulsief geschreven voor Frodo in september 2000, nog voordat we uberhaupt wat hadden :-)
-/- Samen... Gewoon samen zijn en lekker genieten van een weekend zonder de kids. Uiteraard staat het spel centraal in deze weekenden en ook dit weekend had ik al flink wat steken van je gekregen. Bij ieder weerwoord keek je me geniepig aan en al een paar keer had je me gemeen bij mijn borsten gepakt om mij mijn plaats te wijzen. Iedere keer had je weer een andere reden en ik vond het eigenlijk wel leuk om uit te proberen hoe ver ik kon gaan. Nooit ver natuurlijk, dat weet ik heel goed, maar dat is de sport tenslotte. Tot die avond de spanningen wel heel hoog opliepen. Steeds plagerijtjes door mij en dreigementen van jouw kant. Maar ik weet heel goed dat jouw dreigementen nooit loos zijn. Je zal ze uitvoeren, hoe dan ook! En opeens was het zover. Ik had je al een paar keer lopen stangen en jij mij natuurlijk lopen dreigen. Maar sommige van jou dreigementen neem ik niet zo zwaar. Ik weet dat je ze zegt om mij bang te maken. Je valt stil... midden in het gesprek. En kijkt me nog eens onderzoekend aan. "Wat WIL je nou eigenlijk, kleintje?" vraag je me heel zachtjes... Ik kijk je verschrikt aan en besef dat het nu menens is. "Zal ik dan toch maar een keer doen, waar ik mee dreig?" vraag je me met een vage glimlach om je mond. En ik voel een huivering door mijn lijf trekken. De spanning giert opeens door me heen. Ik denk aan wat je me steeds voor houdt... Je twijfels aan mijn onderdanigheid. Of ik bij een andere Meester WEL een braaf meisje zal zijn... En dat je dan wel eens wilt zien hoe snel ik luister... Paniek! Ik voel me heel erg bang worden en schud langzaam mijn hoofd. Kijk je met grote ogen aan en je knikt... "Ja, dat is wel een idee..." denk je hardop en maakt me nog banger dan ik al ben... Je staat op en loopt naar me toe. Ik zat lekker in een stoel te lezen, maar veer overeind en ga rechtop zitten. Met een klein knikje van je hoofd, kom ik omhoog en ga keurig voor je staan, leg mijn handen in mijn nek. Ik voel nu wel dat ik me gedragen moet! Zachtjes gaan je handen langs mijn lichaam en streel je me even heel lief. Om dan vervolgens heel gemeen in mijn tepels te knijpen. Ik buig voorover en mijn handen vliegen naar mijn borsten. Maar je blijft ze vasthouden en draait tot ik kreun van de pijn. Ik kijk je smekend aan en probeer je handen los te maken. Maar jij vraagt je alleen hardop af of ik niet weet hoe het hoort. Maar nu kan ik toch echt niet netjes rechtop blijven staan. "Ok, dan gaan we naar boven... Dan heb ik tenminste de vrije ruimte om mijn gang te gaan..." zeg je me en je duwt me voor je uit de trap op. "Zo!" zeg je tevreden, als ik helemaal open en bloot klaar sta voor je. Handen gebonden in de lucht, boven mijn hoofd vast aan een haak in het plafond en mijn benen goed wijd uit elkaar door een spreidstang... "Ik ga nog even naar beneden om mijn pilsje te halen, die laat ik me niet ontzeggen door jou!" mopper je en je laat me alleen. Ik probeer een makkelijke houding te vinden, voor zover dat mogelijk is op deze manier. Kijk wat in het rond en bekijk alle kanten en hoeken van de zolder. Leuk speelkamertje toch... Telefoon! Shit... ik voel me opeens helemaal niet meer onderdanig en vraag me af wie dat zou kunnen zijn... Ik hoor je de telefoon opnemen en spits mijn oren. Meestal kan ik het wel horen aan de toon en de manier van praten... Helaas, ik hoor je zachtjes mompelen en al snel weer een klik. Meteen daarna hoor ik je de trap op komen en zie ik je geheimzinnig lachen. "Wie was dat?" wil ik meteen weten en vraag het ook op een toon die niet bij mijn situatie hoort. En je haalt je schouders op, gaat je niets aan, kwam wel goed uit, krijg ik te horen en je loopt achter me langs. Je blijft achter me stil staan en laat even je koude glas langs mijn rug gaan. Ik ril... Sluit mijn ogen en probeer me weer onderdanig te voelen. Dan schieten mijn ogen weer open, je houdt dat glas tegen mijn borst. Ik deins naar achter, maar jij staat daar nog steeds en houdt me tegen. Je duwt het glas pijnlijk hard tegen mijn borst en met je andere hand pak je mijn andere borst. Knijpt er gemeen in en wisselt dan af. De kou maakt ze erg gevoelig en het knijpen doet me zeer. Maar je stopt gelukkig al en ik haal opgelucht adem als ik je hoor weglopen. Stiekem gluur ik achterom als je me zegt dat ik voorlopig nog geen opluchting zal voelen. "Het wordt nog veel erger, kleintje!" zeg je in mijn oor en je maakt ondertussen een blinddoek vast. Donker... Je bewerkt me met je handen en knijpt me onverwacht overal in mijn lichaam. Ik weet niet waar ik de knepen kan verwachten en ik voel de spanning toenemen als je een poosje niets doet. Vol haal je opeens uit met een zweep. Op mijn billen en mijn borsten, afwisselend hard en iets zachter... Je laat me draaien en kronkelen en ik probeer me stil te houden. Af en toe een gemene mep in mijn kruis en meteen na die mep even je hand... Soms por je ruw je vingers tussen mijn schaamlippen en constateer je dat ik flink nat ben. En daarna sla je me weer, voor straf omdat ik helemaal niet nat had mogen worden... Ik zit nu midden in het spel en heb me helemaal afgesloten voor alles om me heen. Concentreer me op de slagen en probeer ze op te vangen. Wat dus niet lukt omdat ik ze niet zie aankomen. En dan opeens is het stil. Je stopt met slaan en slaat even lief je armen om me heen. "Vertrouw je me?" vraag je me zachtjes in mijn oor. En ik knik... "ik wil het horen" zeg je me dwingend en ik zeg zachtjes "Ja Meester, ik vertrouw je..." Maar voel op dat moment de angst door me heen gaan. Wat is ie van plan? Ik schud mijn hoofd en vraag wat er gaat gebeuren... Je lacht zachtjes en zegt me je te vertrouwen en dat je er zal zijn als ik je nodig heb... Dan loopt je weg en ik hoor je de trap af gaan... Het blijft akelig stil en ik probeer te schatten hoeveel tijd het duurt, wat je aan het doen bent en wat je voor me in petto hebt... Dan hoor ik je weer de trap opkomen en ik ben muisstil. Probeer te horen wat er te gebeuren staat en ik ben enorm gespannen. De trap kraakt akelig en ik bedenk me dat dat heel storend is in dit geval. Dan opeens is het weer stil. Ik hoor je schuifelen om me heen en vraag me weer af wat je van plan bent. Dan voel ik je handen weer op mijn borsten, tastend, verkennend, voelend, hard en zacht knijpend. En het volgende moment besef ik dat het jouw handen niet zijn. Ik voel me schrikken, maar ik kan niet weg. Ik begin te praten en besef dat dat het geluid op de trap was, ik hoorde twee mensen naar boven komen... "Mond dicht" hoor ik snauwen en het is dus niet jouw stem. Ik sta gespannen te luisteren, maar kan niet pijlen wie het is. Hij knijpt me en streelt me, op een heel andere manier dan ik gewend ben. Haalt uit met zijn handen en slaat me flink op mijn billen. Ik gil en hij slaat tot mijn billen kleuren. Ik voel de tranen branden en bijt mijn onderlip bijna stuk... Ik kreun van de pijn en gelukkig voel ik zijn handen dan even strelen. Maar het duurt kort en ik voel dat hij me bij mijn borsten pakt en er klemmen op zet. Ik hou van schrik mijn adem in en klem mijn tanden op elkaar. Hij laat me even aan het gevoel wennen en pakt vervolgens weer mijn borsten beet. Knijpt erin en ik geef een kreet. "Auwauwauw" en ik schud mijn hoofd. Mijn borsten zijn nu echt heel gevoelig en ik kan nog maar weinig hebben... Dan loopt ie van me weg en blijft het even stil... PATS, opeens een tik op mijn borst. En ik draai me weg van die zweep. Maar dan een mep op mijn andere borst en weer draai ik weg. Hij slaat me nog een paar keer en ik begin al snel te piepen. Mijn borsten doen al zoveel pijn, dit houd ik echt niet lang vol... Dan weer de achterkant, mijn billen gloeien nog na van de klappen en weer word ik geslagen... Meetellen zegt ie op barse toon en ik tel iedere slag. Probeer me te concentreren om niet de fout in te gaan. Ik voel de tranen inmiddels branden en begin nu ook opeens mijn armen te voelen. Ik begin onrustig te worden en gelukkig merkt hij (of jij?) dat ik het niet lang meer vol kan houden. 20. Hij stopt met slaan en maakt me los. Ik voel me nogal wankel en sla mijn armen om me heen. Voor deze keer hoef ik niet zelf de spreidstang los te maken. Als mijn benen weer los zijn, laat ik me op de grond zakken en probeer me even te concentreren. "Pfff, wat nog meer?" gaat er door mijn hoofd en besef me dat ik nu mijn plaats wel weer weet... Opeens word ik ruw overeind getrokken en ik moet staan. "Bedanken we niet meer?" wordt er tegen me gesnauwd en een geschrokken "Dank u, Meester" volgt direct. Maar vervolgens word ik op mijn knieën geduwd en krijg ik te horen dat ik hem fatsoenlijk moet bedanken. Hij wil wel eens weten of die lessen een beetje geholpen hebben en steekt zijn stijve lul in mijn mond. Ik wil overeind komen met mijn handen om steun te zoeken op zijn heupen maar word meteen weer omlaag geduwd. Dan voel ik vanachter nog een stijve lul tegen mijn billen drukken en zacht maar dwingend ga je bij me naar binnen. Hij pakt mij bij mijn haren en beukt zijn lul in mijn mond. Vanachter voel ik hoe je me neemt en ik kreun van genot. Je slaat me stevig op mijn toch al zo pijnlijke billen en dan voel ik hoe jullie beiden klaarkomen. Ik slik, doe ontzettend mijn best, maar red het niet om alles binnen te houden. Nog steeds mag ik niet zien wie die ander is en ik besef me ook dat ik het nooit zal weten. Als ik hem ontmoet zal ik het ongetwijfeld horen aan zijn stem... Als die ander weer weg is, maak je de blinddoek los en kijk je me grijnzend aan. Ik voel me gebruikt en eigenlijk helemaal niet op mijn gemak. Maar jij hebt kennelijk genoten. Nu moet ik jou nog bedanken zeg je me en ik vraag me af hoe, in hemelsnaam... Je staat lachend op me neer te kijken terwijl ik nog op de grond zit bij te komen. "Wil jij niet nog wat?" vraag je me en ik kijk je verschrikt aan. Je gooit me een vibrator toe en zegt "ga je gang" Maar daar heb ik helemaal geen zin in, dat zie ik dus echt niet zitten. Ik weiger. Jij loopt zwijgend weg en pakt weer dezelfde zweep als die ik steeds heb gevoeld. Je zwiept ermee door de lucht en vraagt of ik nog meer slaag wil... Straf omdat ik geknoeit heb daarnet... Bovendien dreig je me om de volgende keer die ander erbij te laten... En de tranen springen in mijn ogen. Toch ga ik mijn gang met die vib en probeer me te ontspannen. Moeilijk... Maar uiteindelijk lukt het toch en laat ik me volledig gaan. cass © |
|||
|