We hebben afgesproken in een café. De zenuwen gieren door mijn lijf. Na maanden met elkaar gesproken te hebben op msn, zou ik hem dan nu eindelijk in het echt ontmoeten.

Eigenlijk durfde ik het niet, want tja je weet maar nooit!

Maar hij stelde voor om eerst met elkaar te bellen en vervolgens in een publieke ruimte met elkaar een bakje thee/koffie te drinken. Ik mocht zelf kiezen waar.

Dat maakte mij rustiger want nu kon ik mooi een plek uitkiezen waar ik de weg weet en waar ik vertrouwd ben.

Ik draai mijn auto op de parkeerplaats voor het café. Pfff, wat ben ik zenuwachtig. Ik weet hoe hij is op msn en door de telefoon. Zou hij in het echt ook zo zijn??

Ik stap mijn auto uit en loop het café in. Eerst maar even naar de wc, hihi die zenuwen ook. Dan ga ik aan de bar zitten. Ik kijk rond ik zie hem nog nergens.

Mooi, kan ik tenminste even rustig bijkomen. Ik raak aan de praat met een vrouw aan de bar. Ik vergeet hierdoor mijn kriebels in mijn buik.


Opeens word ik bij mijn elleboog vastgepakt. “Laat jij je afspraak altijd zolang alleen zitten!” hoor ik achter me. He, was hij er al dan, en ik heb zo goed gekeken. Ik draai me om en kijk recht in zijn blauwe ogen. Zo helder blauw en doordringend. Hij kijkt me strak aan, maar toch vriendelijk. Daar staat hij dan, mijn Meester van de msn… groot en erg mannelijk.

Ik ben onder de indruk van zijn blik en kleur meteen rood aan. “Sorry, ik had je helemaal niet zien zitten” antwoord ik wat verlegen. Hij zegt niks maar knikt en neemt me mee naar een tafeltje waar we rustig en wat afgelegen kunnen zitten.

“Thee was het toch?” vraagt hij aan mij. Ik knik, kan verdorie geen woord uitbrengen. Ik die altijd haar mondje open heeft, altijd het laatste woord heeft. En nu, nu val ik stil. Tjee, ik wist hoe hij was op msn, ik had zijn stem gehoord, zijn manier van benaderen geproefd. Maar dit…. nee hij straalt het uit, hij is een Meester die mij klein krijgt, die mij op mijn plek kan zetten, mij stil krijgt, kortom een Meester die mij aankan.

Ik kijk naar hem terwijl hij thee en koffie haalt, wat een zelfvertrouwen straalt hij uit. Ik kan mijn ogen niet van hem af houden, wat een man!!!!


Aan mijn thee nippend, kijk ik wat in het rond. Ik heb het helemaal te pakken, de zenuwen zijn weer op en top aanwezig. Hij neemt mij in zich op, observeert mij.

Gezellig zitten we wat te praten over de reis hier naar toe. En over koetjes en kalfjes. Dan zegt hij opeens “Ik zou je graag als mijn sub willen”. Meer zegt hij niet.

Ik kijk hem aan en kleur rood, dan kijk ik snel naar beneden en stamel wat terug. Wanneer ik hem weer aankijk zie ik hem met een grijns zitten. Tjee, wat is hij knap als hij glimlacht. “Mooi,” hoor ik hem zeggen, “wanneer anderen het kunnen horen mag je me gewoon met m’n naam aanspreken anders niet”.

Ik besef nu dat ik een Meester heb. Help, dit zou gewoon een kennismaking zijn!

Hij ziet de schrik in mijn ogen en heeft meteen door wat ik denk en zegt; “Vandaag doen we het rustig, je moet er nog aan wennen zeker. Dat snap ik wel”.

We babbelen nog wat verder, wel volgens zijn regels. Ik antwoord heel netjes door elke keer Meester te zeggen.

 

Het wordt steeds later en mijn maag begint te rommelen. Die van hem blijkbaar ook want hij pakt me bij de arm. “Kom mee!”. We lopen langs de winkels en slaan een zijweggetje in. Dit ken ik niet, waar gaan we heen? Voorzichtig vraag ik dat aan hem. Hij kijkt grijnzend op mij neer maar zegt niks.

Dan staan we voor een deur. Door de ramen kan ik niet naar binnen kijken, ik ken dit hier niet. En ik wordt nu toch wel wat nerveus. Mijn Meester houdt de deur voor me open en zijn hand duwt me naar binnen. Het is een heel gezellig en erg knus restaurantje. Er zitten wel mensen, maar iedereen heeft zo’n beetje echt een eigen plekje. Er is gedacht aan privacy. Waarom mijn Meester dan een plekje precies in het midden uitzoekt snap ik op dat moment niet. Er zijn genoeg tafels leeg aan de rand en/of in een rustig hoekje. Maar wij nemen plaats in het midden, het plekje met de minste privacy.

We krijgen de menukaarten aangereikt. Ik sla hem open en kijk wat er is, wat ik graag zou willen bestellen. Maar nadat de ober is weggegaan, wordt de kaart uit mijn handen gepakt. Ik wil protesteren. Voordat ik mijn mond open kan doen hoor ik hem zeggen; “Je dacht toch niet dat jij nu bepaalt wat je gaat eten, dat is verleden tijd meisje. Nu bepaal ik wat je eet, wat je drinkt, wat je doet, wat je draagt en wanneer je iets zegt, begrepen?” “Ja Meester” komt er zachtjes uit mijn mond. Oef… wat kijkt hij mij streng aan. Maar aan de andere kant ook zo vol respect en warmte. Weet die man wel wat voor een impakt hij op mij heeft??

Hij bestelt gelukkig niks vreemds, iets wat ik niet lust. Daar ben ik erg blij om.

Dankbaar kijk ik hem aan als hij gewoon heel simpel een tomatensoep met stokbrood vooraf besteld en een biefstukje half om half als hoofdgerecht.


Als we aan het eten zijn krijg ik mijn eerste opdracht. Grijzend en vol amusement zegt hij tegen mij; “Geef mij je slipje eens”.

“Wat hier mijn slipje? Nee zeg, ik heb een kort rokje aan. Iedereen kan dan in halleluja kijken” zeg ik verschrikt zonder er bij na te denken. Hij kijkt mij strak aan. Oooo die helder blauwe ogen worden nu ineens zo donker. “Je kan kiezen: of jij geeft het zelf aan mij of ik pak hem zelf wel op mijn manier”.

Twijfelend kijk ik hem aan. Kijk om me heen, iedereen zit gewoon te eten. Als ik het heel rustig doe en niet teveel aandacht trek, nou dan heeft misschien niemand het door. “Goed Meester, ik zal het aan u geven”.

Op mijn gemak, wil niet teveel bewegen want ik heb ook nog echt een heel kort rokje aan, trek ik aan mijn bandjes van mijn slipje. Beetje bij beetje schuif ik het naar beneden.

Ik kijk mijn Meester aan en hij kijkt grijnzend, hij heeft er lol in om mij zo te zien stuntelen. “Ober!” hoor ik hem roepen. Wat doet hij nou, zit ik hier met een slipje halverwege mijn benen, gaat hij de ober roepen. “ik zou graag nog wat drinken willen en de tafel wiebelt heel erg zou je wat onder die ene poot kunnen doen?”.

Nee, wat doet hij nou… lekker hoor ik heb mijn slip nog niet uit. Snel weer aandoen… nee, snel, heel snel uitdoen. Boos kijk ik mijn Meester aan, wat een rotstreek! Mijn slipje heb ik snel uit geschopt en hou ik als een propje in mijn hand vast.

Ik weet niet hoe ik zitten moet als de ober met zijn hoofd onder de tafel verdwijnt om een kartonnetje onder de poot te schuiven. Mijn Meester moet zijn lachen inhouden als hij mijn gezicht ziet. De ober kan nu gewoon in mijn kruis kijken. “Meneer,” de ober komt omhoog, “deze tafel wiebelt niet, met het kartonnetje wordt het juist onstabiel”. “O, zegt mijn meester, dan heb ik me vast vergist maar toch bedankt!”.

Als de ober wegloopt kijkt hij nog even met een glimlach achterom. En ik, ik kijk mijn Meester boos aan. Wat erg vind ik dit, wat een vernedering!

“Ja meisje als je brutaal tegen mijn wensen wilt protesteren dan moet je ook de consequenties ondergaan”.

Hij heeft gelijk, ik was inderdaad buiten het boekje gegaan. “Maar ik ben beginner, dan mag je toch nog wel een vergissing maken?” probeer ik nog en kijk er beteuterd bij. Nu moet mijn Meester lachen; “Ja meisje ,dat mag je wel, alleen zorg ik er wel voor dat het niet weer gebeurt”.

“Geef je me je slipje nog of moet ik tot morgen wachten”, zegt hij ineens weer in alle ernst. Het propje in mijn handen houd ik stevig vast in een gesloten vuist en geef het hem aan. “Nee niet zo, gewoon open en bloot graag”. Verbaasd kijk ik hem aan. “Maar dan ziet iedereen het” protesteer ik voorzichtig. “Mmmmm je hebt er nog niet veel van geleerd, als je zo door gaat loop je straks in je blote kont hier rond. Nu ben ik nog mild dame, het is nieuw voor je en jij voor mij, daar heb je nu geluk mee”, zegt hij doortastend.

Beseffend dat als ik deze Meester het naar de zin wil maken en hem wil houden om hem te dienen geef ik hem mijn slipje open en bloot aan en zeg met wat meer trots in mijn stem: “Alstublieft Meester, voor u”.

Hij kijkt mij vol trots aan. “Ik ben trots op je, wou zien wat je voor me over had en voor je allereerste opdracht heb je het nog niet gek gedaan,” zegt hij met een brede grijns.

Ik voel me gelukkig. Wow, dat ik dat durfde, ik een meid met een grote bek maar een klein hartje. Zomaar voor iemand die ik niet eens ken. Ja via msn. Zomaar eigenlijk voor een vreemde. Maar het maakt me heel diep gelukkig en veel meer dan dat.


Al snel volgen er meerdere opdrachten, kleine opdrachten. Hij wil me nog meer op de proef stellen. Hij wil weten wat hij heeft, en wat ik voor hem zou doen.

“Ik moet eigenlijk even naar de wc Meester” zeg ik voorzichtig, “mag ik mijn slipje terug dan kan ik die even aandoen?”

“Nee die blijft uit. Je mag naar de wc maar zo, zonder slip” krijg ik als antwoord. Ik had het kunnen verwachten, dacht ik nu echt dat hij mij mijn slip teruggaf?

Aarzelend sta ik op. Ik probeer mijn rokje zo min mogelijk te laten bewegen. Hij geeft mij voordat ik wegloop nog iets in de handen. “Dit moet je in doen en snel terugkomen!”

Ik loop naar de toiletten toe, zie de ober mij nakijken en sommige andere mensen die aan de tafeltjes zitten. Wat voel ik mij opgelaten en bekeken.

In de wc zie ik dat mijn Meester mij een tril-ei gegeven heeft. Ik doe hem in en loop terug. Ik voel mensen kijken, zullen ze mijn blote billen kunnen zien? Ooo help, snel ga ik zitten op mijn stoel. “Denk erom meisje, je doet niks zonder mijn toestemming begrepen?” hoor ik hem zeggen. “Ja meester”zeg ik braaf terug.

Ondertussen is het hoofdgerecht op tafel gezet. Mijn Meester is heel vriendelijk en ik voel me op mijn gemak bij hem. Aan de ene kant baal ik van zijn streken, en dat voor een eerste afspraakje. En dat terwijl hij weet dat ik helemaal nog geen ervaring heb als sub. Maar aan de andere kant waardeer ik hem heel erg. Juist door die streken merk ik dat er met hem niet te sollen valt. Hij zet er wel iets tegenover waar ik in eerste instantie niet erg blij mee ben. Ja ik wil hem houden, ik wil ervoor zorgen dat hij mij straks vaker wil ontmoeten. Ik wil dat hij trots op mij is, trots dat hij mijn Meester is en ik zijn sub. Goed hij had al gezegd dat hij mijn Meester wou zijn, maar voor mijn gevoel moest ik hem laten zien dat ik hem waard ben. Nu mag er gewoon niks meer fout gaan, geen protest meer van mijn kant en erg beleefd zijn tegen hem.

We praten weer wat over koetjes en kalfjes en dan… Ineens voel ik een zeer aangenaam trillen beneden. Oooo, wat lekker... Door de manier waarop mijn Meester tegen mij spreekt en hoe hij kijkt en hoe hij met mij omgaat, was ik al vol van kriebels. Tuurlijk heb ik wel door dat dit allemaal nog mild is. Maar voor mij laat het al een behoorlijke indruk achter. Ik geniet van het gevoel dat hij me geeft en het tril-ei geeft een aangename aanvulling hieraan. Hij heeft de afstandbediening in zijn handen en hij bepaalt nu hoe hard het ei trilt. Hij wisselt het af... snel, rustig... Ondertussen begint hij te vertellen over zijn ervaringen als Meester en neemt me met zijn woorden mee in een erotisch verhaal. Ik luister, hang aan zijn lippen om het zomaar te zeggen. Ik voel me warm van binnen worden. Langzaam geniet ik steeds meer en meer.

Ondertussen probeer ik mijn eten op te eten. Mijn Meester houd mij goed in de gaten, hij wil niet dat ik klaarkom. Nee hij heeft weer wat anders bedacht… ik moet nog wachten op het ultieme heerlijke gevoel. Heel netjes onderdruk ik het gevoel in mijn onderbuik… mocht niks doen zonder zijn toestemming, dus ook dit niet. Hij maakt het me wel verdomd moeilijk met zijn zwoele warme stem die nu ook nog een heel erotische ervaring vertelt. En dan die ogen, helder blauw die mij vol warmte aankijken. 

Als we klaar zijn met het hoofdgerecht kijkt hij me strak aan. Hij ziet dat ik bijna op knappen sta. Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. En geeft me nog steeds geen toestemming om heel zachtjes te komen. Hij geniet hiervan.

“Je hebt een kleine beloning verdiend,” zegt hij, “je mag zelf je dessert uitkiezen”. Ik ben trots op mijzelf, want dit houdt in dat ik volgens hem goed mijn best heb gedaan, dat hij dus tevreden over mij is.

De ober geeft ons de kaart voor desserts. Ik kijk erin en weet al wat ik wil.

Maar dat ei…. oooooo dat ei…. ik hou het niet meer. Hij heeft hem voluit gezet.

Wat gemeen…. ik kan niks uitbrengen. Ik kronkel op mijn stoel en probeer met alle macht om niet voor de ogen van de ober te kreunen en te komen.

“Wat wil je hebben?” vraagt mijn Meester aan mij. Maar ik kan niet meer, ik kijk hem hulpeloos aan, smekend om ervoor te zorgen dat de ober snel weer weg gaat.

Hij vraagt het nog een keer; “Wat wil je hebben of zal ik het maar uitkiezen”.

Snel knik ik naar hem... Wat gemeen van hem, ik had de beloning verdiend en nu zorgt hij ervoor dat ik niet eens kan bestellen. Ik hoor hem nog zeggen; ”...en ijs voor mevrouw”. En dan hou ik het niet meer. Kronkelend vraag ik, nee smeek ik of ik mag komen. Mijn Meester slaat een arm om me heen en knikt. In zijn armen kom ik voor de eerste keer bij hem klaar. Zachtjes kreunend. Ooo wat heerlijk. Ik kijk hem aan; ”Dank u wel Meester, dank u wel” weet ik fluisterend uit te brengen. “Mmmmm, ik denk dat wij het heel goed samen kunnen vinden” zegt hij tegen mij en kijkt mij teder aan en geeft me de heerlijkste zoen die ik ooit gehad heb.

Na een beetje bijgekomen te zijn van alles wordt het ijs geserveerd. “Hoe wist u nou dat ik graag ijs had willen hebben?”, vraag ik voorzichtig. Nu moet mijn Meester heel hard lachen. “Beetje verkoeling meisje, is goed voor je”.

 
Na het eten lopen we arm in arm weer terug naar de auto’s. Bij de auto krijg ik nog een dikke zoen van hem. “Ik neem contact met je op, het was gezellig!”.

En daar stapt hij in de auto, mijn Meester. Nog snel zeg ik tegen hem; ”Dank u wel Meester voor deze gezellige middag en avond!”. Hij kijkt mij glimlachend aan en rijd weg. Ik kijk zijn auto na en stap dan in mijn eigen auto. Shit mijn slipje!!

Die heeft hij nog, mooi is dat ik moet nog tanken…