Meester is boos... De deur van de kelder knalde harder achter haar dicht dan ooit tevoren en er ging een rilling over Serena's rug. Hij was kwaad, écht kwaad. Goed, ze was wel weer aan een behandeling toe, maar ze had nu toch wel het gevoel dat ze te ver gegaan was. De hele dag had ze hem lopen jennen. Uitdagende opmerkingen gemaakt, plaagstootjes gegeven (ze wist dat hij daar absoluut niet tegen kon) en 's avonds, na het eten, barstte de bom. Ofschoon ze er zelf niet helemaal van overtuigd van was of ze dat glas water nu wel of niet expres over zijn broek had laten kieperen. Hij VLOOG in elk geval overeind: "Teringslet!" brieste hij, een handvol van haar haren in een ijzeren greep nemend, "Kijk nou wat je doet, stomme teef! Mee naar beneden jij, ik zal je leren!" Hij had haar de trap af gesleurd, onderweg haar witte zomerjurk aan flarden trekkend alsof het een vod was, en haar zo de kelder ingetrapt. "Ik ben ZO terug, kreng!" had hij gesist, "Zorg dat je er klaar voor bent!" En daar stond ze nu. Haar hart klopte in haar keel. Ze was wel aan dit soort spelletjes gewend - nou ja, als je het wennen kon noemen - maar ze hadden ze nooit gespeeld als hij echt in een boze bui was. Dat maakte haar deze keer dubbel zo bang, die onzekerheid. Zou hij zich wel in kunnen houden? Zou hij de codewoorden die ze afgesproken hadden wel respecteren? Haastig trok ze de restanten van de jurk van haar lichaam, ontstak de dubbele rij rode kaarsen langs de wanden van het vertrek en nam de vereiste houding aan: Op haar knieën naast de enige stoel in de ruimte (zijn troon...), haar handen in haar nek gevouwen en zijn favoriete zweep tussen haar tanden geklemd, klaar voor gebruik. Verscheidene minuten verstreken. Ze luisterde, hoorde niets. Blijkbaar had hij nog geen tijd voor haar. Voorzichtig liet ze zich zakken zodat ze tenminste even kon zitten... Een knallende oorvijg deed haar bijna overeind springen: Hij was van achteren op haar toe geslopen, zonder dat ze ook maar iets gemerkt had! "Overeind, lui kreng dat je bent!" siste hij, de zweep uit haar mond rukkend. Ze gilde toen hij uithaalde en ongewoon fel toesloeg, recht op haar tepels die onmiddellijk verstijfden. Zo hard had hij haar nog nooit geraakt! "Het spijt me Meester!" wist ze uit te brengen, "Ik zal me gedragen!" "Te laat, misbaksel!" was het gegromde antwoord, "Ik zal je wel even een lesje leren. Kruip voor me uit!" Serena stortte zich voorover en zette het op een kruipen, steeds sneller en sneller, aangespoord door de steeds feller neerkomende zweep. De hele kelder rond, en nog een keer. Ze schaafde haar knieën aan het beton maar die pijn was te verwaarlozen vergeleken bij de brand in haar onderlijf. Pas toen het huilen haar nader stond dan het lachen, mocht ze stoppen. Haar benen trilden van vermoeidheid toen ze overeind kwam. Ze keek haar meester aan en rilde. Die blik in zijn ogen... zou koud, zo... vreemd... "Maak me klaar, sloerie!" bitste hij. Zo snel als ze kon viel ze weer op haar pijnlijke knieën, sjorde met trillende vingers zijn broek los. Vol overgave pijpte ze hem, de stam over de volle lengte likkend, de balzak zacht strelend. Hij liet haar echter maar even begaan, duwde haar dan ruw opzij: "Hou maar op, je kent er geen fuck van! Ik zal je wel even opwarmen en dan neuk ik je wel op MIJN manier!" "O nee Meester, alstublieft niet!" Serena wist wat dat inhield: Als hij haar neukte zorgde hij er wel voor dat ze er geen seconde van genoot! "Hou je kop en breng me touw. Dat sisaltouw, en rap een beetje!" Op hem moment dat ze naar de voorraadkast wilde lopen sloeg hij haar echter zo hard op haar linkerbil dat ze het uitgilde: "Kruipen teef! Door de modder zal je!" Zacht snikkend haalde Serena het ruwvezelige touw op, haar pijnlijke knieën steeds voorzichtiger neerzettend. "Schiet je een beetje op? Ik heb geen uren de tijd!" Zo snel als ze kon kroop ze terug, het touw tussen haar tanden geklemd. Hij griste het uit haar mond: "Opstaan en handen op je rug!" Gedwee nam ze de vereiste houding aan en hij bond haar armen aaneen, zo strak dat haar schouders naar achteren getrokken werden. Toen haar armen voldoende omwikkeld waren smeet hij het resterende touw over haar schouders en begon nu haar borsten op te binden zodat deze als ballonnen vooruit kwamen te steken. Ze kon de aderen onder de strakgetrokken huid zien lopen. "Liggen! Op je rug, snel!" Een beetje onhandig liet ze zich zakken en probeerde zonder te vallen te gaan liggen. Hij keek toe en stak geen vinger uit om haar te helpen. Ze kwam wat onzacht op haar zij terecht, wist zich uiteindelijk op haar rug te rollen. Hij plantte zijn voet op haar buik en siste: "Als dat niet sneller kan de volgende keer naai ik je kut dicht, begrepen?!" "Ja Meester," ze ze zacht, "Het spijt me Meester." Hij grinnikte. "D'r gaat je nog wel meer spijten vanavond!" Serena zuchtte. Natuurlijk had hij weer gelijk... Doormiddel van twee takels die aan riemen om haar enkels werden bevestigd werden haar benen uiteen en omhoog getrokken, zo ver dat haar achterwerk een eindje boven de vloer kwam te hangen. Dan viste hij een etuitje uit zijn binnenzak en ogenblikkelijk sloeg de paniek bij haar toe: "Oh nee Meester, niet dat, alstublieft Meester!" Hij negeerde haar echter en dat maakte haar dubbel zo bezorgd. Normaal wilde hij nog wel eens voor haar smeekbeden vallen maar deze keer gaf hij geen draad. Angstig kneep ze haar ogen dicht... "Ogen open jij!" Verrek, hij had haar door! Serena vocht tegen haar weerzin en keek toe hoe hij twee lange naalden tergend langzaam dwars door haar tepels stak. Plotseling stond hij op, liep om haar heen en knielde tusen haar opengetrokken benen. "Wat ga je doen?" vroeg ze angstig. Als antwoord voelde ze een felle, stekende pijn op de plaats waar het staal zich in haar schaamlip boorde... "Aah... Nee! Niet doen!" krijste ze maar hij ging onverstoorbaar verder, zeven, acht felle steken zetten haar kut in brand. Hij kwam weer terug bij haar borsten en bracht daar nog een dozijn korte naaldjes in rond de beide tepelhoven. Serena HAD het niet meer. De pijn werd bijna onverdraaglijk en ze moest op haar lip bijten om niet in tranen uit te barsten. Ze zag de twinkeling in zijn ogen niet toen hij opstond en zich langzaam uit begon te kleden. Ze keek pas op toen hij een aantal kaarsen uit hun houders haald en deze rondom haar op de vloer plaatste. "Oh nee..." kermde ze nog zacht. Hij knielde tussen haar benen, trok de gemartelde schaamlippen uiteen en boorde zich naar binnen zonder ook maar enige acht te slaan op haar gekrijs. Hij leunde zwaar voorover, haar borsten plettend, en neukte haar hard en gevoelloos. Plots kwam hij weer overeind zonder uit haar te komen, greep twee van de kaarsen en liet he gloeiend vet op haar tepels en de onderkand van haar borsten kletteren. Serena gilde, kromde haar lichaam maar er was geen ontsnappen aan. Het spoor van vuur bewoog langzaam naar beneden, naar de tere huid van haar venusheuvel. "Kom maar in beweging slet!" siste hij, en grote golf vet gericht op haar schaamlippen gietend. Brullend rukte ze aan haar boeien. Juist op dat moment sloot hij zijn ogen en kermde even zacht... Ineens was het voorbij. Hij kleedde zich aan, doofde de kaarsen en ontdeed Serena van haar boeien. Het kwam op haar neer als een koude douche, maar: "Meester, die naalden...?" "Haal ze er zelf maar uit," zei hij kortaf, "Maar wel in de badcel. Straks heb ik jouw bloed over de vloer! Schiet eens op!" Met draaiende maag strompelde ze naar de badcel achterin de kelder. Het verwijderen van de korte pennetjes kostte haar niet zo veel moeite maar met die krengen die hij door haar tepels geramd had... Ze had moeite niet te kokhalzen... "Nog niet klaar?" Shit, hij was haar gevolgd! "Bijna Meester, maar ik durf die laatste niet zelf!" "Wat BEN je ook een slavin van niks! Kom hier!" en met een enkele ruk verwijderde hij de stalen pennen. Serena wankelde achteruit, struikelde en belandde niet onzacht op de vloer van de badcel. Hij lachte gemeen, trok zijn gulp open: "Blijf liggen, dat komt me heel goed uit!" en binnen een paar seconden kletterde een warme straal op haar neer waarbij hij expres op haar gezicht mikte. Ze kneep haar ogen en mond stijf dicht. "Ik zie je zo wel," zei hij, de koude kraan van de douche wijd open draaiend... Een klein half uur later stond ze naast hem, nat en rillend. Met een grijns van oor tot oor sloeg hij een badlaken om haar naakte schouders en omhelsde haar teder. Serena kreeg het even te kwaad, begon zacht te snikken. Hij legde zijn armen troostend om haar heen, kuste haar zacht op haar voorhoofd. "Mijn kleine stoute meisje," zei hij en ze hoorde ondanks alles de trilling in zijn stem. Ze klemde zich aan hem vast, drukte haar gepijnigde lijf tegen het zijne. "Laten we maar naar bed gaan," grinnikte hij zachtjes... Frodo © main