 |
|||
|
|
|||
|
|
|||
| Lieve S. Bedankt voor je brief. Dat ik mijn ervaring op papier heb durven zetten, komt door een kennisje van mij. Ik heb haar leren kennen, omdat ze samen met haar man een zonnebank- en saunabedrijf heeft. Ik durf mij nog niet goed op het strand te vertonen, maar wil toch een mooi gebruind lichaam tussen de tatoeages in. Van Lenie mag ik ?s morgens vroeg, voordat het bedrijf open gaat, in de sauna en op de zonnebank. Met haar heb ik de laatste 7 á 8 maanden tientallen uren zitten praten over wat mij is overkomen. Ze is ook de enige die mijn lichaam heeft gezien, sinds ik terug ben in Nederland. Lenie heeft mij er toe aan gezet om alles op te schrijven, van haar kreeg ik ook een aantal Chick's te leen die haar man altijd koopt, zodoende las ik jouw rubriek. Ik begrijp dat je foto's van mij wilt plaatsen in jullie blad, maar ik durf het nog niet aan. Misschien wel over een half jaar of over een jaar, misschien over 3 maanden, ik weet het niet. Ik ben er geestelijk nog niet aan toe. Evenals aan een interview, want ik kreeg en krijg nog steeds huilbuien als ik er met Lenie over praat. Ze heeft het me voorlopig afgeraden. De ene keer dat ik mijn lichaam in de spiegel bekijk, ga ik huilen, de andere keer neem ik me voor om nog meer tatoeages aan te laten brengen. Er over schrijven gaat iets beter, want papier en pen kan ik, als het me teveel wordt, van me afgooien en de volgende dag kan ik dan weer doorgaan. Lenie heeft een keer voorgesteld om foto's van mijn lichaam te gaan verkopen. Volgens haar kan ik er een hoop mee verdienen, ik heb haar 3 weken niet bekeken. Ik weet dat mijn brief lang was, de hierbij gevoegde is geloof ik nog iets langer. Je kijkt maar wat je plaatst of uitsplitst over meerdere uitgaven van de Chick. Ik kan nog wel veel meer schrijven over mijn Japanse tijd. De vorige brief en ook deze brief heb ik Lenie laten lezen. Ze zei dat ik mijn belevenis in boekvorm moet gaan uitgeven, maar hier voel ik niets voor. Als ik alleen al denk aan de belasting en de contacten met mannen, dan lopen de rillingen over mijn rug. Ik heb Rob, de man van Lenie, zelfs nog nooit een hand gegeven. Denk nu niet dat ik feministe ben of zoiets, integendeel, maar het waren mannen die mij dit hebben aan gedaan. Volgens mijn huisarts (lang gezocht voor ik een vrouwelijke vond) kan het nog wel enige jaren duren voor het over gaat. Ook zij heeft mijn lichaam gezien. Ik vind het niet uniek wat mij is overkomen, want ik heb in Tokyo tientallen meisjes gezien die geringd en getatoeëerd zijn. Of ringen in hun intieme lichaamsdelen dragen, zelf in de Chick zag ik foto's van geringde tepels. Lieve S. ik hoop dat je een beetje begrip kunt opbrengen voor de situatie waarin ik me bevind, alvast dank hiervoor. Ga zo door met je rubriek, plaats ook eens een paar mooie lesbische foto's in jullie blad. Groetjes Loes Ps. De ringen die ik in de Chick zag, waren met een kogeltje en kunnen uit het lichaam gehaald worden. De 12 ringen die ik draag, zijn ter grote van een rijksdaalder, geheel gesloten (gelast) en van keihard staal. ©WanderingSpirits 2004 |
|||
|