 |
|||
|
|
|||
|
|
|||
| Lieve S. Heel veel hartelijk dank voor je fijne brief, wat kan jij uit een berichtje anderen goed aanvoelen en begrijpen, mijn waardering daarvoor. Van excuses wil ik niets horen, het is begrijpelijk dat je zo reageerde. Dat ik mijn ervaring aan jullie heb geschreven, komt enkel en alleen door Lenie, dat ik niet naar Panorama of Revu heb geschreven, is niet eens bij me opgekomen, waarschijnlijk komt dat omdat ik niet van sensatie houd en daar zijn deze bladen toch op uit. Ik had van hun misschien een aardige vergoeding gehad, maar ik blijf liever anoniem, tenminste voorlopig en misschien voor altijd, de toekomst zal het leren. Fijn dat jullie mijn ervaring willen plaatsen, ik hoop dat veel vrouwen het zullen lezen en zich wel 2 of 3 keer zullen bedenken om alleen naar Japan te gaan. Van mij mag je gerust aan het einde van elk verslag dat geplaatst wordt, Loes uit L. of Lelystad zetten, ik heb geen familie meer en alleen Lenie is een vriendin, die vriendschap heeft niets met seks te maken (ze houdt alleen van haar man) en zij weet er van zoals je weet. En ik heb een kleine hoop dat Joop ook de Chick leest en dan via jullie, contact met mij zal opnemen, want ik heb waarschijnlijk mijn leven aan hem te danken en hij krijgt nog een hoop geld van mij. Joop is de enige man op de wereld die ik een hand en een kus wil geven, ik wil zijn huwelijk niet kapot maken, want ik weet dat hij gek is op zijn vrouw en zoontje, maar alleen uit zeer grote dankbaarheid wil ik, een lesbische! jonge vrouw, die mamma is gaan haten, deze man in mijn lichaam toelaten. Een interview per brief zal ik wel redden, misschien dat ik er enkele dagen over zal doen, maar juist in deze gevallen is Lenie een goede vriendin en zal als het mogelijk is, mij daar hopelijk mee helpen, als ik een vraag van jullie niet wil of kan beantwoorden, hoop ik dat jullie daar niet boos over worden. Ik schreef al dat ik de tatoeages wel mooi ben gaan vinden en dat ik er zelfs wel eens over denk om er nog bij te laten maken, maar als ik een keertje in de put zit, dan denk ik waarom juist ik? Hierover heb ik juist die lange gesprekken met Lenie gehad en die gaf dezelfde antwoorden als jij geeft S. en die waardeer ik erg. Ik heb er al eens over gedacht om de ringen door te laten knippen, op advies van Lenie heb ik de tepelringen met lipstick en ogenschaduw ongeveer in de kleuren van de borsten gekleurd, zodat ze haast niet meer te zien waren. Ik heb de kleuren er weer gauw afgeveegd, want ik voelde me toch wel wat kaal. Ook heb ik enige weken mijn schaamhaar laten groeien, maar toen het te dik werd, miste ik de ringen en tatoeages toch wel, nu scheer ik het elke dag weer weg, maar als ik het moeilijk krijg, sla ik wel eens een weekje over, want dan wil ik dat lichaam niet zien. Begrijp me goed S. ik heb geen hekel aan het leven, en hoop er dan ook nog het beste van te maken en er nog lang van te genieten. Het waren niet alleen de Japanners die mij en de andere meisjes dit hebben aangedaan, het eerste kontakt voor mij was een landgenoot, die Hans, hem wil ik nog wel eens ontmoeten, maar dan met een pistool in mijn hand. In de afgelopen weken heb ik nog enige herinneringen opgeschreven die mij te binnen vielen, het staat rommelig door elkaar, maar ik denk dat jullie verslaggever er wel uitkomt. Nogmaals S. van excuses en spijt van jouw kant wil ik niets horen, je doet ook gewoon je werk en dat begrijp ik heel goed, want ze hebben wel mijn lichaam veranderd, maar niet mijn verstand. Al had ik bij het eerste kontakt met die Hans, toen hij foto's wilde maken, dat verstand moeten gebruiken, maar ik dacht aan een avontuur en niet aan een landgenoot die voor de Japanse onderwereld werkte. S. nogmaals hartelijk dank voor je opbeurende brief. Groetjes Loes. ©WanderingSpirits 2004 |
|||
|