Met neergeslagen ogen
sta ik voor je en wacht
ik gluur stiekem naar je handen
en kijk voorzichtig of je lacht
soms streel je, soms krijg ik een tik
soms hel liefdevol, soms vernederend en bot
ik sta voor je en wacht
tot het volgend gebod
Zacht mompel ik protesten
die worden snel gesmoord met hand of leer
Na nog vele felle klappen
sla ik eindelijk mijn betraande ogen neer
Twijfelend of alles hiermee weer goed is
sta ik daar naakt en genegeerd in de hoek
dan weet ik weer dat een straf voor brutaliteit
meer inhoud als een pak voor je broek
weerloos, machteloos vastgebonden
knijpers en klemmen bijten zich vast
ik mag niet kijken en elke keer opnieuw
wordt ik door de pijn verrast
soms even rust
zelfs jij wordt weleens moe
maar geheel onverwacht
sla je opeens toch weer toe
wat volgt is altijd onvoorspelbaar
maar eindigt keer op keer
in een explosie van emoties
en vaak druppelen aan het einde wat tranen neer
Als ik dan aan het eind van het spel
uitgeteld in je armen rust
dan voel ik me ondanks alles
zo gelukkig, onbewust..
© Cloudje
|