En voordat ze verschuiven, zullen ze eerst nog bepaald moeten worden. Moeilijk, er zijn zoveel smaken en voorkeuren. Een overdaad aan plannen en ideeën ook. En gek genoeg ook talloze fantasieën waarvan ik zelf nu al weet dat ik ze helemaal niet eens zou willen uitvoeren. Mijn geest heeft zieke hoeken
Harpocrates schreef:Ik zoek het misschien weer van verre, Chell, maar wat als jouw D besluit om een keukenkastje in zijn spel te betrekken?
*proest!* Ik zag het voor me.
Wat bondage betreft: ik vond het eigenlijk wel jammer dat Dacrael zoveel met touwtjes had, want ik vond het maar saai en lang duren. Maar dat hoeft dus niet! Alleen moet je als D tijdens het knopen wel oog houden voor je sub, tussendoor plagen, strelen, beetje bezig houden. Erotisch bonderen. Ik zag daar op de laatste High tea een prachtig voorbeeld van tussen Bregje en een subje waar ik de naam niet meer van weet. Maar dat was zelfs prachtig om alleen maar naar te kijken, veel leuker dan de gebruikelijke *knoopknoopknoop* TADAAA! *losmaken* sessies die ik vaak zie. Hoogst erotisch!
Thanks, wat ik er deed was een vorm van connective bondage. Ik heb er ooit een workshop in gevolg van butterfly bondage (bekende naam in de scene) en daar werden ook mijn ogen geopend. Destijds was ik lichamelijk niet zo gezond als ik nu ben en vond altijd dat weer loshalen van de subjes veels te vermoeiend na het spelen. Op die workshop heb ik echt geleerd om juist het bonderen zelf en het weer loshalen juist als het spel zelf te zien.
Ik vind het een enorm fijne manier om met touw om te gaan, geen gedoe met moeilijke knopen of patronen, maar juist op je gevoel afgaan.
Voor uitgebreidere ervaringen kan je mijn blog lezen die ik er ooit over geschreven heb.
's Middags hadden we het er nog over gehad; dat onze karakters zo haaks lijken te staan op de rollen die we tijdens onze intiemere escapades blijken te prefereren.
Ikzelf ben allerminst een overheersend persoon. Met het motto "leven en laten leven" geloof ik dat ieder mens op zijn minst gelijkwaardig is. Maar wanneer ik met mijn meisje samen ben, dan laat ik haar het liefst voor me kruipen.
Mijn meisje is klein van stuk, maar beresterk. Slim, recht-voor-zijn-raap en voor niemand bang. Maar wanneer ze met mij samen is, begeeft zij zich nochtans met enige regelmaat op handen en knieën.
In het dierenrijk spreekt men van Tonische Immobiliteit. Leg een konijn op zijn rug en hij raakt bevroren in een trance. Wanneer ik mijn meisje bij haar keel grijp, dat sluit ze haar ogen, haar hoofd kantelt ietwat achterover en er verschijnt een vage glimlach om haar mond, die verraad dat ze ergens ver weg is gezweefd. Dit effect is dusdanig direct, dat ik haar zelfs middenin een serieus gesprek op deze manier het zwijgen op kan leggen. (En ja, ik ben zo'n idioot die dat heeft uitgeprobeerd.)
Ze biechtte op dat zij zich tijdens een spel altijd enorm moet inhouden, om mijn "dominantie" niet al teveel te dwarsbomen. Dat vond ik natuurlijk erg jammer om te horen. Het was inderdaad ook al zo opvallend dat zij tijdens het spelen altijd zo perfect naar me luisterde, zonder weerwoord. Dat was heel anders dan ik had verwacht.
Ik heb haar op het hart gedrukt om dat vooral toch maar niet meer te doen. Bij voorkeur is ze haar dwarse zelf, want dat is tenslotte de vrouw waarvoor ik gevallen ben. En als ik dan zonodig dominant wil zijn, dan is het natuurlijk aan mij om haar dwarsheid te overwinnen.
Desgevraagd achteraf ontkende ze, maar wat er die avond gebeurde doet mij geloven dat zij deze wens in haar oren heeft geknoopt. Het begon met commentaar op het huiswerk, dat ik haar eerder die week had opgegeven. Dat het wel veel was in deze toch al zo drukke week. Geduldig legde ik haar uit dat het natuurlijk niet mijn probleem was. Het huiswerk was als dusdanig opgegeven en diende wel op tijd af te zijn.
Gemopper. Ze klom op mijn schoot en begon me wat te plagen. Een beetje prikken, een beetje porren, tong uitsteken en afgeven op dat stomme huiswerk. Geamuseerd probeerde ik haar milde gestoei te beantwoorden, maar ze weerde mijn handen af en ontweek mijn zoenen. Dit was het moment dat ik besefte dat er ingegrepen moest worden. Ik pakte haar polsen vast en vroeg haar of zij het een slim idee vond om mij - na alles wat er in de afgelopen weken gebeurd en besproken is - zo uit te dagen.
Blijkbaar vond ze dat, want ze ging gewoon door. Ze rukte haar polsen los en begon weer te porren, te prikken en te kietelen. En toen was de maat vol.
Voor een volledig beeld wil ik nog even benoemen dat ons fysiek evenwicht met een ruime kop en 50 kilogram in mijn voordeel wordt beslecht. Het stempel "geen schijn van kans" was op deze situatie van toepassing en binnen enkele tellen lag zij op haar rug en zat ik bovenop haar. Aan haar haar vastgepind op de bank, drukte ik mijn onderarm over haar keel. Ze was te ver gegaan, maar op de vraag of ze nu klaar was durfde ze toch nog ontkennend te antwoorden. Ik schrok een beetje van haar afgeknepen stem - mijn grip bleek nogal strak - maar blijkbaar moest er nog een schepje bovenop.
Ik stond op en trok haar aan haar haren mee naar de slaapkamer. Met een felheid die ze nog niet eerder van me gezien had, duwde ik haar tegen de muur en trok haar topje uit. Met de ceintuur van de aldaar hangende badjas, bond ik haar de armen op de rug. Daarna plaatste ik een aantal wasknijpers op haar tepels - die dingen liggen tegenwoordig handig door het hele huis verspreid - en vertelde haar dat het huiswerk zojuist nog een beetje meer was geworden.
Direct milder gestemd heb ik haar bedankt voor haar medewerking en liet haar los. Tamelijk onder de indruk kwam ze overeind en kroop tegen me aan. Enigszins beteuterd merkte ze op dat ze "niet eens haar band omhad". Ze had wel gelijk natuurlijk. Ons spel kenmerkte zich vooralsnog door het dragen van haar halsband, waarmee speel- en vanilletijd van elkaar gescheiden werden. Mijn conclusie was dat ik daar blijkbaar geen boodschap meer aan had. Toen ik haar vroeg of ik te ver gegaan was, kroop ze met haar hoofd weg onder mijn arm. Dit is wat ze doet, wanneer ze zich geneert of ongemakkelijk voelt. Met een zacht piepstemmetje zei ze "nee". De vraag of ze had genoten van wat er zojuist gebeurde werd met een zo mogelijk nog zachter piepje van diep onder mijn oksel bevestigd.
Zelf was ik ook onder de indruk van de plotselinge toename van de intensiteit van ons spel. Was dit nog wel een "spel"? Blijkbaar zijn we weer een grens over gegaan. We hebben nog lang nagepraat en veel geknuffeld, waarna we verder een rustige avond beleefde.
Die nacht kwam mijn meisje pas naar bed, toen het buiten al licht werd. Ze had haar huiswerk gemaakt...
Wauw! Wat mooi om te lezen en wat fijn dat je ons mee laat lezen in jullie ontdekkingstocht.
Hoe kijk je er nu op terug?
And sometimes, when we shine, by walking with our heads held high (even when we are crawling),
we give permission for others to find their own path of erotic authenticity as well - Lee Harrington
Het is een mix van gevoelens, Thaliya. Aan de ene kant ben ik wel trots, dat ik mezelf zo heb durven laten gelden. Dat voelde zeer goed! Maar aan de andere kant hebben we beiden vervolgens wel even pas op de plaats gemaakt. De rest van de week zijn we zeer lief tegen elkaar gebleven, omdat deze gebeurtenis blijkbaar wel even moest bezinken.
Daarnaast is het ook zeer nuttig geweest. Haar huiswerk betrof onder andere het invullen van een sublijst en daar is veel informatie en gespreksstof uit voortgekomen.
Nijntje schreef:Onder de indruk van je schrijfstijl Harpocrates! Het voelt echt alsof we erbij mogen zijn
Dankjewel voor je complimenten, Nijntje.
Ik probeer inderdaad een nauwkeurig beeld te schetsen van de daadwerkelijke sores in Huize Harpocrates, teneinde gebruik te kunnen maken van de concreet aanwezige praktijkkennis op dit forum. Daarbij schuw ik het gebruik van bloemrijke taal niet, omdat het plezier van het schrijven in dergelijk uitgebreide volzinnen mij helpt om de aandacht erbij te houden. Op deze manier blijf ik waarschijnlijk langer mijn verhaal doen, daar waar ik anders alweer vrij snel mijn aandacht had laten afleiden.
Daarnaast moet ik eerlijk bekennen dat er zo hier en daar ook wel eens gebruik gemaakt wordt van de overdrijvende trap, door het aandikken of veranderen - en soms zelfs verzinnen - van feitjes, opdat het verhaal een prettiger leesverloop kent.
Ik lees een beetje laat bij, maar interessant topic. Je schreef ergens
Zelfs direct nadat ik iets doe, “weet ze het niet“ of ze het leuk vond, al spreekt haar lichaam soms boekdelen.
Dat herken ik, niet alleen is het soms gewoon moeilijk om toe te geven dat je iets leuk vind, maar soms is leuk ook niet de goede term. En dan ga ik niet zeggen ja is leuk als ik het eigenlijk naar of stom vind maar toch ook wel yay. Maar om steeds te zoeken naar het goede woord is ook zo'n gedoe, zeker op zo'n moment, dus dan maar "weet ik niet". Op een gegeven moment raakte bij ons "leuk/fijn is het verkeerde woord" in gebruik, om aan te geven dat iets wel goed zit, al is het niet perse leuk of fijn. En dat werkt ook voor ons iig.
This heart gets stronger, this skin gets thicker, this mouth gets louder (Danko Jones)
Oh a shiny squirrel in your pants!
Dankjewel voor je waardevolle inzicht, Skaoot!
Hier help je me wel mee.
Het blijft lastig om tot een concrete dialoog te komen. Er blijken zich inderdaad een aantal hiaten in onze taal te bevinden, die daardoor amper geschikt is om aan de betere bdsm-communicatie behoeftes te voldoen. Het bedenken van eigen termen - of het vaststellen van nieuwe waardes van bestaande termen - lijkt een goeie oplossing.
En daarnaast is het denk ik een kwestie van gewenning, goed opletten en het leren lezen van haar geluiden en signalen tijdens het spel. Het invullen van de sublijst heeft overigens ook veel duidelijkheid verschaft, maar gek genoeg ook nieuwe vragen, die ik hier later op het forum vast nog zal deponeren.
