Crownless schreef: ↑07 jan 2022, 20:33
Met al die corona shit was ik vergeten dat gewone verkoudheid ook nog bestaat. Bryan is al een paar dagen flink verkouden, en ik voel ook wat opkomen. Ulgh.
Wat ik overigens ook enorm ulgh vind, is Emile Ratelband. Gast, je bent 72, stop met voortplanten! Klaar!
Verkoudheid is beroerd maar nog niet zo beroerd als ER.
Als ik dat verhaal hoor weet ik weer precies waarom ik er er anderhalf decennium geleden een knoop in heb laten leggen.
I'm whelmed. Not overwhelmed, not underwhelmed, just the right amount of whelmed.
Ik hoorde gisteren een "hey hey, check 1 2, hey hey" en nu wil ik naar concerten en festivals..
Ondertussen probeer ik Knul op zwemles te krijgen. Onze vorige inschrijving was somehow gecanceld en nu zijn er wachttijden en corona maakt het ingewikkeld en ulgh.
Ik wilde niet persé een pandemie tegelijk met jonge kinderen, aaargh!
Maar mijn pannekoekplantje leeft nog, dat is iets.
If history repeats itself, I'm so getting a dinosaur!
hoe oud is knul nu? Doe hem niet te vroeg op zwemles, t lijkt in t begin heel leuk, die kleintjes in t zwembad, maar t duurt over t algemeen heel lang voor ze hun zwemdiploma hebben en na n maand of 4 ben je echt niet meer zo blij als je elke keer in t zwembad moet zitten wachten. (momenteel vaak zelfs buiten wachten ivm corona). Als je start met zwemles zo rond hun 6e jaar ben je veel sneller klaar, omdat je kind sterker is, beter in staat is dingen na te doen, de motoriek al veel verder ontwikkeld is en beter in staat is zichzelf warm te houden, zeker als de lessen zo'n 3 kwartier duren. Ga tot die tijd zelf lekker zo veel mogelijk met de kids zwemmen, maak ze watervrij (indien mogelijk zonder armbandjes), probeer of je ze kunt laten drijven. Daar heb je veel meer plezier van dan al die maanden in t zwembad moeten wachten. Voor meer info mag je me natuurlijk altijd contacten.
Oh en bovenstaand is natuurlijk gebaseerd op gemiddelden, natuurlijk zijn er uitzonderingen.
Het voordeel van slechte tijden is dat er altijd iets positiefs is om naar uit te kijken
Knul is nu 5 jaar en groot voor zijn leeftijd. En met de wachttijden nu zou ik het toch fijn vinden dat ie van de zomer toch op zwemles gaat.
Daarnaast vind hij zwemmen ook leuk. En trekt hij naar water (met alle mama-angst van dien. Want deed ie al vanaf het moment dat ie kon lopen). Ik ben zelf geen zwemdocent, dus ik heb geen idee hoe je iemand leert te drijven. En ik wil ook niet dat ik hem dingen leer die hij weer moet afleren. Als hij nu in het water ligt, gaat ie al op zn hondjes zwemmen. Werkt voor geen meter en wordt ie denk ik ook vermoeider van dan zwemmen denk ik? Plus ik denk dat de discipline van luisteren naar een docent terwijl je dingen met je lijf moet doen ook wel goed zou doen.
Maar hoe dichter bij de 6 jaar, hoe beter volgens jou? En dan liever even een andere sport tot die tijd?
If history repeats itself, I'm so getting a dinosaur!
als ie nu al vijf is, en je hoopt op de zomer, zit je wel goed hoor Lekker doen dan!! en leren drijven is echt niet zo moeilijk en kan je weinig verkeerd aan doen En dat kan je gewoon spelenderwijs doen. Ik heb ook mn eigen kinderen geen zwemles gegeven, omdat ik vond dat ik met mijn kinderen moest spelen, t leuk moest maken en mama moest zijn maar ze konden idd wel drijven voor ze op zwemles gingen en ze waren echt watervrij, durfden onder water, speelden zonder armbandjes en zo. Als je dat watervrij al weet te bereiken, heb je al enorm veel gewonnen!!
Het voordeel van slechte tijden is dat er altijd iets positiefs is om naar uit te kijken
Mijn oudste was enorm watervrij... Altijd aan peuterzwemmen gedaan, zonder bandjes en hij sprong met gemak in het water, koppie onder.... Ik vraag me af hoe dat nu na 2 jaar nauwelijks zwemmen is. Hij start in september trouwens, dan is ie 5,5.
Ik wil er niet aan denken: twee jaar geleden door Covid gestopt met ouder-kind zwemmen. Dat ging toen met hele kleine stapjes vooruit. In bad wassen gaat nog nét, maar onder de douche hebben we een speenvarken dat uit alle macht los probeert te spartelen. De eerste zomer hebben we nog wat kunnen doen met een zwembad in de tuin, maar afgelopen jaar was ook dat niet te doen. Dus hoe we hem nog klaar gaan stomen voor zwemles, ik weet het niet meer.
Als kinderen bang zijn in t water is t echt nog geen tijd om ze op zwemles te doen. Dat kost je enorm veel tijd (en dus geld) om ze eerst watervrij te krijgen. Voor die tijd leren ze toch niet om te zwemmen. Watervrij worden ze t best door heel veel te spelen in t water met ze. Leer ze dat ze kunnen omvallen en weer opstaan. Til ze op als ze zijn gevallen en vraag ze of t leuk was onder water, doe alsof er niks aan de hand was Ik weet t, t is makkelijker gezegd als gedaan als je n kind hebt dat bang is in t water, maar als ouder is t makkelijker, omdat je één op één aandacht hebt voor je kind. n Zwemonderwijzer heeft altijd meer kinderen in de groep waar hij zijn aandacht mee moet delen.
Het voordeel van slechte tijden is dat er altijd iets positiefs is om naar uit te kijken
Lieve allemaal, ben er weer. Moet/wil nog heeeel veel topics inhalen en lezen wat er bij jullie speelt
Het is een heftig jaar geweest en was daardoor een tijd afwezig… Rijkelijk laat, maar toch nog: de beste wensen voor jullie allemaal voor 2022. Dat het maar een beter jaar mag worden!
Dankjulliewel
Ben heel heel veel posts aan het teruglezen sinds augustus :-)
In het kort m’n jaar:
M’n mama is mijn grote steun en toeverlaat en beste vriendin en heeft opeens diagnose uitgezaaide longkanker gekregen. Heel heftig en opgegeven ook. Nu onder behandeling van het AvL. Niet dat het uitmaakt, maar nooit gerookt en fitte 70-er.
Dat heeft me keihard geraakt. En ik probeer heel hard te genieten van elk moment dat we nog wel hebben.
Verder na 8 1/2 jaar een punt gezet achter m’n relatie met één van m’n twee grote liefdes + D.
M’n grote liefde + echtgenoot trok het niet meer, in ons leven met kleine kindjes, dat ik regelmatig weg was. En ik heb zijn gevoelens gerespecteerd en ervoor gekozen om ons huwelijk te redden (in relatie therapie geweest) en ons gezin bijeen te houden.
Maar ik mis andere liefde zo intens. En ook onze dagen. Dagen zonder iets anders moeten dan van elkaar genieten ook sub zijn, spelen en ook onze dagen in een parenclub en ook simpel samen koken etc. Het gemis is groot en pijnlijk.
En met m’n man heb ik een restaurant en taartenbakkerij waarmee we toeleverancier zijn van andere horeca. We struggelen al twee jaar vreselijk met de corona maatregelen. We worden om de haverklap gesloten. Soms last minute zoals met kerst. We worden er helemaal gek van en alle financiën zijn uitgeput. En zie je personeel maar eens bij je en tevreden te houden.
Alles dat ik gepland had; ballet, concert, feest, nog een feest, allemaal afgezegd. Maar goed, dat heeft iedereen nu.
Zucht zucht zucht
Ik geniet ook hoor, m’n echtgenoot is lief (en zo vanille, sex is zeldzaam en saaai). Lachebekkie en Bollewangenhapsnoet zijn m’n alles. Ze zijn zo grappig en slimmig en vol verwondering en hilarisch (en ja ook wel eens vreselijk druk, luidruchtig en oorlogvoerend tegen elkaar haha)
En ik heb de mazzel gehad begin december nog een paar dagen met m’n mama naar Stockholm te kunnen gaan. Dat was echt elke minuut genieten en steeds haar aanraken, want nu kan het nog.
Ik weet ook wel dat ik ook gezegend ben, dat ik veel liefde om me heen heb.
Maar soms is het allemaal veel en wil ik gewoon dat iemand zorgt dat alles goedkomt…
Lekker doen dan!! en leren drijven is echt niet zo moeilijk en kan je weinig verkeerd aan doen 
