Ik negeer de hondenoogjes! Oehhh ik zou zo graag weer een hondje willen!
Goed, eerst mijn konijn. Midi's konijn om precies te zijn.
Gezocht: Huize Dennenheuvel/Konijnenheuvel
Is er een WS-er met een grote omheinde konijnenenheuvel in de tuin? Wij hebben een prachtexemplaar om erin te rennen!
Echt hele mooie kleuren qua vacht, wisselt per seizoen. Voedster, hangoor/soms staand, gewone maat.
Pluspunten: nog nooit ziek geweest, keurig konijn, zindelijk, luistert naar haar naam (of doet alsof) is gek op katten

altijd ingeent, heeft altijd buiten gezeten en gedijt daar prima.
Nadeel: extreem humeurige tante, enorme territoriumdrang ontwikkelt, knort als een varken.
Als je je niet in haar 'ruimte'; bevindt, dan is ze erg lief, gaat bv languit in de kamer liggen slapen of op een bed

als ze daarop kan komen, loopt als een hondje achter onze kat aan. Zomers loopt ze overdag vaak in de buitenren gewoon op het gras en gaat ook goed.
Trouwens...afgelopen zomer had ik (stom stom) het hok vergeten dicht te doen en liep ze dus gewoon op de straat. Kwam er een buurmeisje aanbellen, "ik denk dat ik midi's konijn zie". Ik naar buiten, liep ze gewoon achter door alle tuinen en paden! Dus ik op de grond zitten en roep haar, (het konijn!) kwam ze aangehuppelt en ging gewoon tegen mijn been aanliggen!! Kon ik haar dus zo oppakken en terugzetten!
Van heel erg tam(baby) is ze de schrik van de familie geworden. In eerste instantie kon ik er nog het beste mee overweg, maar ze is gewoon niet lief meer. De dierenarts tipte dat wellicht binnenhalen beter zou gaan, omdat ze ons dan meer ziet en meer met haar bezig zouden zijn. Dit omdat ik aangaf dat als we haar naar binnenhaalden ze altijd lief was, beetje rondhupste en dan ergens gewoon languit ging liggen.
Dus we hebben haar voor het eerst al binnen sinds pakweg november. Haar wintervacht is ze inmiddels kwijt
Eerst ging het onwijs goed met mevrouw konijn.
Nu niet meer
Inmiddels is het huis ook bekend terrein geworden en dus haar territorium. ZOwel in als buiten haar kooi knort ze heel erg als je in haar buurt komt. Daarnaast is ze naast mijn meiden nu ook mij gaan aanvallen. Ze gromt en valt dan aan.
Ik heb, op enkele na, allerlei tips geprobeerd. Langzaamaan merk ik dat ik ook angstiger wordt en minder zin heb om haar bv eruit te laten. Het is niet leuk als ze naar je enkels hapt, als je haar niet kunt aaien/oppakken oid. OOk iets lekkers voeren...ze komt gewoon niet meer in je buurt.
De laatste tips zijn er drie:
- laten castreren.....héél duur en geen zekerheid op succes, want het is niet alleen hormonaal
- vriendje erbij zetten en met rust laten.....hok is niet groot genoeg voor twee, vind ik
- tam konijn opgeven en laten rennen in grote weide zodat ze kan vluchten qua ruimte....nadeel: zo'n grote tuin heb ik nu ook weer niet!
Ik heb site na site, boeken en menselijke tips gevolgd. Het lijkt niet zozeer een hormonaal probleem, maar vooral territoriumdrang.
Ik wil best een konijn en midi al helemaal, maar niet op deze manier. Ik heb het idee dat we hier geen van allen gelukkig van worden. Ik kan de tijd uitzitten en konijn wordt vanzelf oud in haar hok....maar dat is niet mijn idee! En midi ook niet! Dan willen we graag dat ze ergens zou kunnen rennen en niet steeds haar terrein hoefde te verdedigen.