Wandering Spirits Forum

Maar even zonder ongein nu. Vanaf mijn standpunt gezien lijkt het alsof die eerste sessie 'iets' met haar heeft gedaan, al kan ik nog niet exact vaststellen wat dan wel. Neen je mag niet verwachten dat ze na een eerste keer bij thuiskomst direkt naar de breedste collar grijpt, zelfs niet naar de smalste. Dat zal best nog even duren vrees ik, als het al ooit komt.
Wel lijkt het 'gespreks onderwerp' wat minder taboe en lijkt ze nu iets beter in haar velletje te steken. Nee ik heb geen 'hard bewijs' daarvoor maar zo voelt het voor mij wel aan.
Verder is het afwachten wat dit gaat opleveren.

En nee ik ga het nu niet testen
het is, en blijft, aan haar dat moment vast te stellen, zeker na wat hieraan voorafging

Falcon

Ik herken het verschijnsel - angst (verstikkend gevoel) bij druk op de hals - als een onbewust sterke reactie na een traumatische gebeurtenis. Het lastige hierbij is dat het gaat om een onbewuste reactie. Als iets wat je niet in de hand lijkt te hebben of kunt sturen. Het automatisch gebeurt terwijl je met je verstand absoluut niet wilt dat het gebeurt. Gelukkig is ook hier in de meeste gevallen mee om te gaan. En hoeft dit niet altijd zo te blijven. Meer info hierover via PB bij mij te verkrijgen.

Dus jou zien we nooit in een mooi uniform met bijbehorende stropdas?

Enne, fijn dat de hypnotherapeut relaxt voelt. Hopelijk gaat het helpen.

Fijn dat het zo goed ging en goed van jou Falcon, hoe je hier nu mee omgaat! Niks forceren lijkt mij idd ook belangrijk!

Niets forceren nee, maar wel heel zachtjes stimuleren. Moeilijke act op het slappe koord.

'Mijn wolfje' is iemand die een probleem naast zich neer legt om te gaan overdenken en in de loop van dat proces het probleem lijkt te vergeten (of ontwijken). Niet omdat ze dat wil maar omdat dat gewoon gebeurt. Er zijn ook nog zo veel andere dingen in het leven die haar, en mijn, aandacht vereisen.

Kortom, ik kijk met gepaste spanning uit naar de eerstvolgende sessie (a.s maandag) in de hoop dat daar wat meer 'tastbaars' uit komt. Ik probeer mijn verwachtingspatroon niet te hoog, maar ook niet te laag in te stellen. Het is wel de bedoeling dat het op beiden 'fijn en goed' over komt.

Gezien mijn gammele knieen is balanceren op het slappe koord niet mijn sterkte kant :icon_biggrin:

Zo herkenbaar ik kan er ook heeel slecht tegen als er aan mijn nek gezeten wordt. Brr

Dank je voor de topic kick.

Ik heb het niet per se bij iets om mijn nek, maar wel met breathplay tegenwoordig. :icon_sad: Vroeger vond ik dat geweldig, tegenwoordig red ik het nog geen 14 tellen... Ja, ik tel mee. Misschien moet ik dat ook niet doen. Als ik mijn adem inhou red ik het met gemak... *probeert even* ...meer dan 50 tellen dus het zit echt tussen mijn oren, maar ik kom er niet vanaf! :icon_sad:

Ja, vertrouwen. Dat vooral. Doorgaan tot ik me losworstel heeft... best wel niet geholpen. :icon_sad:

De hyperventilatie die ik een poosje heb gehad, draagt ook niet bij. Maar ik weet niet wat eerder kwam, de paniek bij breathplay of de hyperventilatie. Kip of ei.

Ik vind het ook lekker, meer dan ik dacht, helpt ook erg bij subbig worden trouwens

Jammer kitten dat het niet lukt, stoppen met tellen wil nog wel helpen misschien? Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan..

Ik ben wel benieuwd hoe het nu gaat wolfje. Heb je wat aan de therapie gehad?

Een brede collar, breathplay vind ik juist geil, opwindend en een collar hoort er voor mij gewoon bij. Maar een zak of masker over mijn hoofd wil ik dus niet, veel te eng en moet wel oogcontact kunnen houden (maar daar gaat deze topic niet over).

Interessant. Nog wel wil ik even de reactie van Simbor aanhalen. Want eerlijk gezegd, kan de nek chakra zeker wel de reden zijn, voor de angstige reactie. Mochten we vorige levens hebben, zijn we die niet voor niets vergeten. Een trauma in een vorig leven, kan zijn, maar lijkt me niet relevant voor huidige problemen.

Misschien ook iets om je in te verdiepen, voordat je je allerlei vorige levens laat aanpraten, en of herinneren.

Zelf had ik vroeger een vreselijke hekel aan strak zittende kraagjes, bloesjes konden echt niet tot bovenaan dicht. En coltruien waren ook een hel. Ik heb gemerkt dat het bij mij komt door het vervelende gevoel ergens toe gedwongen te worden, zonder dat ik er iets aan kan doen. Noem het een autoriteitsconflict.

( ter verduidelijking: Ik moest vroeger met mijn papa mee naar de kerk, in nette kleding. Omdat ik als kind niets er tegen in te brengen had, moest ik toch mijn bloesjes dicht tot bovenaan, en moest ik mee naar de kerk. Ik haatte het dat ik hier niets tegen kon doen. Nu ik ouder ben, staat het gevoel van een coltrui, gelijk aan onmacht, waardoor ik vreselijk opgefokt en agressief word.)

Maar, een collar dragen, is geen onmacht, het is een symbool van eigendom. En ik heb vrijwillig mijn lijf aan Pester gegeven. Daarom voelt het dragen van een collar juist fijn, ipv beperkend.

Ik ben wel heel benieuwd of de hypnotherapie je echt helpt, en of er nog andere factoren zijn waardoor het nu beter gaat. En of je al enig idee hebt waar het vandaan komt.

@ kitten: Raar he? Zelf kan ik ook veel langer mijn adem inhouden, dan wanneer Pester mij de adem beneemt.
Ik denk dat het toch een kwestie van gebrek aan vertrouwen is, en het niet af kunnen geven van de controle... ik ben er ieder geval op aan het oefenen, om me ook hiermee over te geven. Moeilijk!!

Ik denk dat dat een kwestie is van adrenaline. Als iemand je keel dichtknijpt is het spannend, tijdens een spel adem ik ook onregelmatiger gewoon omdat er adrenaline/endorfine door mijn lijf giert. Ik denk dat het dan moeilijker is om je adem lang in te houden dan wanneer je je er op concentreert in een rustige situatie.

ik heb dat met iets in mijn mond....ik raak in paniek van Gags...ze hoeven echt niet groot te zijn ofzo maar ik ga spontaa kokhalsen.
soms zijn er gewoonn dingen waar je niet tegen kan soms zonder logische verklaring