Wandering Spirits Forum

wandering schreef:Mooi uitgangspunt phedre. Zo denk ik er in principe ook over. Toch is er af een toe wel eens een stemmetje in mij die zegt: "waarom kom je niet voor jezelf op? Waarom laat je je zo gebruiken? Waar ben je eigenlijk mee bezig?! Laat je dit zomaar gebeuren?" en dan ga ik dus tegen hem in. Plus natuurlijk dat een beetje stoeien soms gewoon leuk is en hij dat zelf ook vindt, als hij het niet zou willen zou de lol er snel vanaf zijn en zou ik het denk ik niet meer doen. Als die 'voorfase' waarbij ik tegendraads ben dan voorbij is ben ik meestal wel zo subbig en braaf als het maar kan.

Ik heb het even bold gemaakt en ik heb mixed-feelings bij wat je schrijft wandering over gebruiken en zomaar gebeuren. Wil je het dan niet, of durf je het (nog) niet en is het eng om te volgen zoals hij wilt. Het is natuurlijk ook een proces. Overgave wil niet zeggen dat alles meteen en direct moet. Het is een weg die je samen bewandelt met stappen vooruit en soms even stilstaan om te kijken waar je nu bent.

Waarom ik het laat gebeuren... omdat het verdomd lekker is

Ik wil het absoluut, vertrouw hem, voel me veilig etc. Maar er is nog steeds iets in mij wat zegt dat het 'fout is', het mag niet, BDSM is slecht. Want je laat je toch niet zomaar slaan en vernederen? Laat staan dat je ervan GENIET! Inmiddels is dat gevoel al een stuk minder hoor, in het begin vroeg ik me constant af waar ik mee bezig was (ondanks dat het allemaal geweldig was) en nu heb ik veel meer geaccepteerd dat dit nu eenmaal is wat ik wil, maar af en toe komt dat gevoel wel eens terug en dat is onder andere een reden waarom ik me dan verzet. Beetje offtopic allemaal, maargoed, hopelijk begrijp je zo beter waar die vragen vandaan komen.

@ phedre... ik ga ook nooit tegen het zijnsub zijn in. Zo had ik het nog niet bekeken.

@wandering: ik begrijp wat je bedoelt. Zelf heb ik niets met pijn en vernedering, ik ben een sex-slaaf. Gisteravond heb ik me daar weer aan overgegeven, uiteraard op Zijn verzoek en initiatief. Het geeft me echt zo'n slet-gevoel, maar het is toch o zo lekker... (en het tegenstrijidige, het gevoel van macht als je merkt dat een man zijn zelfbeheersing verliest ....)

Volgen... ja, bij de juiste persoon is het verzet echt VER te zoeken.

Over het algemeen ben ik een heel braaf lief subje en doe ik wat de Mr van me wil. Stribbel eigenlijk nooit tegen bij dingen als boeien om doen, mopper ook niet. Ik wil het tenslotte zelf zo graag. Als ik echt pijn heb, ga ik wel vechten, kan me er niet aan over geven zoals ik van veel mensen hoor. Als het over is weer wel, dan ben ik helemaal van hem en ga ik soms lekker spacen.

Van de week had ik wel een tegendraadse bui. Of nouja, ik had gewoon ergens helemaal écht, echt, echt geen zin in en hij wilde het wel. Ik heb het gevecht gewonnen maar voelde me vreselijk verdrietig, omdat ik me niet kon gedragen zoals hij wilde en ook omdat hij me niet zover had gekregen om het toch te doen. Als hij wel had gewonnen, was ik waarschijnlijk ook boos geweest, het was gewoon niet mijn avond denk ik. Maar heel hard rellen? Het is niet mijn ding en vind mezelf meestal alleen maar vreselijk vervelend achteraf als het wel gebeurd.

Volgen... zo ver... zo diep... voorbij mezelf... een groot zwart gat. Gapende afgrond, gevuld met maar 1 ding. Diepe rauwe angst.

Daar ligt mijn bevestiging...

*gaat stil in een hoekje zitten en mijmert*

Dat lijkt me wel kut, amira, zo'n avond. Al herken ik het wel en ik heb dan ook geen idee hoe je er dan uit moet komen, want welke kant het ook was geworden, het was toch kut geweest. :icon_sad: Kunnen jullie er daarna wel over praten?

Ja, hebben er gelukkig wel over gepraat, maar de volgende dag pas omdat we allebei boos of overstuur waren toen.

Ik volg liever, maar heb soms het verzet nodig. Aard van 't beestje, so to say. Uiteindelijk zal ik Romanticide niet 'testen' om te zien of hij mij wel aan kan, dat weet ik al lang. Wij vinden het echter wel heel prettig om soms juist een lekkere stoeipartij te hebben, of een spel waarin ik me even mag verzetten tegen wat hij met me wil doen, hem mag haten en dat ook mag uiten. Dat is voor mij ook een vorm van verzet, en daar voelen wij ons wel prettig bij.

Voor mij is het één ook niet beter dan het ander, het één werkt alleen 'anders' dan het ander. Romanticide geniet van onze interacties, van mijn omschakeling van bijdehand meisje (wie me IRL kent, weet dat ik best bijdehand kan zijn ) naar braaf meisje dat haar bijdehante impulsen soms iets meer controleert en weet wanneer het wel en niet gewenst is.

Ik verzette me altijd, ik wilde eigenlijk altijd overmeesterd worden. Fysiek, verbaal, mentaal enzovoort.
Tot Raven. Ik trigger hem enorm (en hij mij) op verschillende vlakken. Als ik me plagerig verzet gooit hij
het bijltje er "gewoon" bij neer. Geen dominante blik, geen spank, geen opmerking.... Alleen maar een
lief vriendje... Als ik sadistisch mijn nagels over zijn rug laat gaan, ontvlamt er iets in zijn ogen...
Dan kan ik niets anders dan gewoon volgen.

Verzet wordt niet bestraft, we hebben het nooit besproken en het voelt ook niet als straf. Aangezien ik bij
Hem geforceerd verzet. Maar ik kan niet precies plaatsen waar Hij me overmeesterd heeft.

Feit is... Ik ben een volgzame sub. Ik protesteer niet, ik uit wel eens mijn mening. Maar dan gepast.
Ik eis niets en is er iets wat me echt niet lekker zit dan spreek ik hem daar gepast op aan. Als het kan wachten
tot het moment dat we klaar zijn met spelen, dan dat.

Nu hebben Raven en ik al jaren nooit echt strijd, hoogstens een verschil van mening. En dat, wanneer dat uitgesproken
is, er vaak heel goed mee om te gaan valt. We willen geen strijd voeren en we doen dat ook niet.

Ik denk wel dat het heel erg te maken heeft met mijn humeur EN de persoon waarmee ik speel... Ik kan me situaties
en mensen bedenken met wie ik als sub rellerig zou zijn. En de mate van kalmte van mijn tegenspeler is daarin
de grootste factor. Hoeveel te kalmer, hoeveel te geneigder ik ben om te volgen.

Ik ben niet volgzaam, maar verzetten zou ik het ook niet noemen.
Zeg me dat je weet dat ik iets eigenlijk wel wil waar ik me op dat moment mentaal tegen verzet (het kleine stemmetje in je hoofd dat je wel gek bent met wat je doet) en je hebt me. Instant subbigheid naar alle waarschijnlijkheid. Iets van mij eisen heeft weinig zin, vragen wel, want ik wil de ander wel graag plezieren.

*Kick*

Ik quote Wever even vanuit het Blokker voetenbankje draadje

Wever schreef: Bovendien...geen dwarsbalken+lage leuning+bijdehandse sub = touwlussen die niet meer om het bankje zitten nog voor je je hebt omgedraaid.

of je moet het bankje aan de vloer solderen.

Dit vind ik nou weer zo'n typisch voorbeeld waarbij ik me afvroeg van: Oh, hoezo dan? Waarom zou een sub zich alleen laten vastzetten als ze/hij niet weg kan? Het kan toch ook een stuk overgave zijn aan de D dat juist als er een mogelijkheid tot ontsnappen is, en je die niet gebruikt? Misschien nog wel groter dan vastgebonden liggen en écht niet wegkunnen.

Meh, ik krijg niet duidelijk verwoord wat ik bedoel.

Voor mij zit de mogelijkheid qua BDSM-functionaliteit in ieder geval niet per se in het onmogelijk maken van ontsnappingsmogelijkheden.

Edit: Wever heeft het hier over een bijdehandte sub, dat is een nuance die natuurlijk niet vergeten mag worden.

ik snap wel wat je bedoelt hoor juffie... ik ben ook iemand die als ze vast gezet wordt, niet zal proberen los te komen, want hij wil me toch vast.... (maar wil dat meteen zeggen dat ik niet bijdehand of zo kan zijn???? )

Gister voor het eerst moeten proberen uit een bondage te komen... was opdracht... maar het lukte me niet eens:P:P

phedre schreef:als ik besluit iemands sub te worden, heeft hij al bewezen mij aan te kunnen, of mijn overgave waard te zijn. Dus als sub zal ik me niet verzetten, dan heb ik de keuze al lang gemaakt en is dat dus niet meer nodig.

Ben het er ook helemaal mee eens. Wil mij niet verzetten omdat ik heb gekozen de sub van mijn Meester te willen zijn.

Maar, soms baal ik van mijn eigen volgzaamheid. Schaam mij (of heb nog niet geaccepteerd?) dat dit echt is wat ik wil......
Dat ik niet meer zonder wil......

En, soms zou ik mij wel willen verzetten, maar kies voor volgzaam. Wil tenslotte eigenlijk maar 1 ding. Mijn Meester dienen..... ik ben immers van Hem....
D/s, blijft bijzonder...

Lieve groet,
musje