Ik heb in mijn relaties altijd de regel dat hoeveel detail er gedeeld wordt vooral bepaald door wat de 'ontvanger' wel en niet wil horen. Dat was ook zo ontstaan omdat het de eerste keer ontstond vanuit en klassieke mono relatie waarbij het best een gevoelig punt was. Ik snap wel dat het ook anders kan ontwikkelen en dat het dan later een moeilijker punt is. We hadden trouwen geloof ik wel altijd de regel om partners niet te vergelijken en ruzie met de éne partner niet bij de andere te dumpen. In de praktijk waren er natuurlijk wel eens gesprekken over overeenkomsten en verschillen tussen mensen en was er heus ook wel eens een gesprek over conflicten met de ander, maar als vuistregel vond ik het wel een prettige regel om in gedachten te houden. Om in ieder geval je er heel bewust van te zijn op wat voor manier je dat dan deed als je dat wel deed. (En zo had ik het ook uit alle poly handboekjes geleerd, trouwens, dus ik zou niet zeggen dat het er persé bijhoudt.

)
Ik wil meestal wel iets weten, maar nooit in enorm detail. Genoeg detail dat ik het gevoel had dat ik wist hoe het ongeveer tussen hen was. Ik denk dat dat heel persoonlijk is. Ik gok dat er voor de meeste mensen een soort van 'graad' is van wat ze willen horen: genoeg om op de hoogte te zijn, niet zoveel dat het te intiem voelt.
Qua advies, misschien is het wel goed om na te denken wat er onder de jaloezie zit en wat jullie daar samen mee kunnen doen. Want ook als je een informatie black-out hebt, weet je wat hij niet verteld. Dus tenzij het echt alleen het vertellen zelf is wat je dwars zit, denk ik dat niet vertellen op den duur niet de oplossing is. Je vermijd dan alleen de aanleiding, maar niet de oorzaak. Zelfs word ik van helemaal niets horen altijd sneller jaloers. Het is dan ook te makkelijk om me dingen in mijn hoofd te gaan halen.
Misschien zou het in jullie geval helpen om aan elkaar te (proberen) uit te leggen wat het precies voor je betekent om het te horen en vertellen. Voor mij hielp het als een partner er ook (totaal niet spontaan en op mijn verzoek) bij uitlegde wat het verschil was met met mij spelen en of ze me nog lief vonden. Waarom hij blij was met mij en onze relatie waardevol vond.
Andersom vond ik het wel moeilijk als ze bij het vertellen (een beetje zoals jij ook verteld) vooral heel erg in het blije willen delen zaten. Dan voelde ik me een beetje onzichtbaar, omdat ik het heel erg nodig had dat ze er aandacht voor hadden dat het voor mij misschien gevoelig lag. Dat kon dan soms later wel, als ik aangaf goed in mijn vel te zitten en er voor kunnen zijn om gewoon de blijheid te delen. Maar niet in éérste instantie. Voor mij is vertellen over een date met iemand anders ook een beetje reconnecting. Dan wil ik eerste weer even voelen dat het echt wel goed zit. Dat onderscheid bewust maken, maakte wel verschil voor me.
Qua jaloezie in het algemeen merk ik dat ik me er niet prettig bij voel als ik:
1) zelf niet aan mijn trekken kom (en soms betekend dat dat we meer 'samen' moeten doen of dat de ander ook evenveel energie in mij steekt, maar soms betekend het ook dat ik mezelf een beetje verwaarloosd heb qua vriendschappen onderhouden of fun dingen doen of dat er andere dingen scheef zitten in mijn leven wat dan ook)
2) ik me niet zeker voel in mijn relatie. Dat ik meer bevestiging nodig heb, of mijn eigen angsten en demoontjes op mijn schouder meer aandacht moet geven.
3) ik bang ben dat mijn partner zich laat meeslepen en me niet op tijd op de hoogste stelt als het serieuzer wordt, of interesse in mij verliest of me iets niet op tij verteld wat belangrijk zou zijn voor mij om te weten.
Meestal was het met aandacht geven aan die drie dingen en er dan (alleen en samen) wat mee doen weer opgelost. Of toch voor een tijd, gevoelens en relatie hebben op een gegeven moment altijd weer onderhoud nodig.
Last but not least, voor mij gaf polyamory vaak ook juist een stuk zekerheid: de ander *kan* in principe met andere mensen dingen doen, ze hebben geen eed afgelegd dat ze dat niet zouden doen, dus als ze met mij zijn, dan moet dat zijn omdat ze het echt willen. Maar jaloezie is vaak niet rationeel en niet iedereen zit zo in elkaar, dus ik weet niet of jij iets aan die gedachte hebt.