Wandering Spirits Forum

En dan wil je het nog erger maken?

Je kan toch niet een beetje kotsen, dus ik zie niet hoe je dat erger zou maken

Hoe lang je erover doet en hoe groen je ziet?

En of je uiteindelijk groen oftewel je gal uitspuwt.

Goh, misschien moet ik hier maar niet te hard over nadenken. :-)

Ik heb echt een halve kots-fobie, maar dat kotsen was wel hetgene wat ik zo'n beetje het minst erg vond van die hele bevalling hoor ;-)

Lol, ik ga het binnenkort wel merken.

Haha ja komt vast wel goed hoor. Het is ook gewoon een super mooie ervaring, naast alle pijn en het gekots :-)

Ter bemoediging: ik heb niet gekotst tijdens de bevalling!

(Wel erna toen ik zoveel bloed bleef verliezen...)

Ik heb er ook echt wel vertrouwen in en er zijn ergere dingen als kotsen. Komt wel goed.

ik heb ook niet gekotst tijdens de bevallingen hoor en ook niet van anderen gehoord dat dat normaal zou zijn of zo.

Ik vond het kotsen wel één van de ergste dingen aan bevallen. Nouja, de misselijkheid dan. Pijn "opvangen" is één ding, maar pijn opvangen als je je helemaal week, dizzy en kotsmisselijk voelt dat is toch iets anders. En het kwam bij mij al bij 7cm ontsluiting terwijl het bij 8cm pas normaal hoort te zijn! Dámn, het voelde als bevallen op een kater, not funny!

Maargoed, ook dat hebben we overleefd denk ik maar weer... jij komt er ook wel door. En vrouwenhersenen werken heel raar in dat opzicht, een half uur na de bevalling herinner je je precies wat er gebeurd is en hoe naar het was, maar is de hele ervaring in je hoofd overgoten met een mooi laagje glazuur waardoor het in je hoofd een "bijzondere ervaring" wordt ipv de meest traumatische gebeurtenis ever. Op het moment zelf kun je je niet voorstellen dat er vrouwen zijn die óóit aan een tweede beginnen, op het moment zelf is er écht niets leuks of romantisch aan, maar het is nog niet voorbij of je hoofd begint de ervaring al op te pimpen. Dus uiteindelijk hou je er een goed verhaal en een leuke herinnering aan over.

Oh ik wist niet dat je pas bij 8 cm 'hoorde' te kotsen. Ik heb geen idee hoeveel ontsluiting ik had. Ergens tussen een vingerkootje en 8cm in elk geval, want daartussen is het niet meer gecheckt.
En helaas is mijn eerste bevalling niet geglazuurd in mijn hoofd, vind dat nog steeds een hele nare herinnering hoe dat toen allemaal mis gelopen is. Maar dat is niet de bevalling zelf idd, maar al het gedoe eromheen.

Ik mocht niet eten in het ziekenhuis, alleen drinken. Waarschijnlijk om kotsen te voorkomen . En de avond ervoor moest ik een laxeertablet zodat ik niet tijdens de bevalling nog eens de boel ging onderpoepen.
Verder wel met Pluu eens: ik weet nog dat het pijn deed, ik weet nog dat ik naderhand naar het bed keek en dacht: jezus, dat is een lading bloed! Ik weet ook nog dat de placenta lostrekken 100x meer pijn deed dan de bevalling, maar ik zou het zo weer doen, ook weer zonder pijnbestrijding. Ik kan me ook nog herinneren dat het tussen de weeen door echt wel meevalt; je hebt best wel tijd om even op adem te komen en ik heb tijdens het persen nog grapjes zitten maken met de gyn en de zusters.

haha lekker vooruit zicht zo hoor, ik was van plan ooit nog zwanger te raken

Maar elke keer als ik dit topic actief zie denk ik steeds , o zal ze al aan het bevalen zijn???? Maar nee nog steeds niet heheh

Succes met de laatste loodjes!!