Wandering Spirits Forum

'Ik weet dat de sub niet wil, maar ik wil het wel, dus het gebeurt.' vind ik niet per se respectloos. Dat kan juist heel erg geil zijn vind ik eigenlijk
Ik had als grens dat ik geen naalden door mijn tepels wou. Echt echt echt echt niet dus.
En toen bedacht mijn D dat hij dat wel wou doen. En dat ook zou gaan doen. En dat zei hij ook vantevoren. En dan niet eens 1, maar 6. Door 1 tepel. En ik wou het nog steeds niet. Dus terwijl ik daar lag, en hij handschoenen aan het aantrekken was, vroeg ik nog: 'Je weet dat ik dit echt niet wil he?' En dat wist hij idd. En toch deed hij het. Dat was wel mijn heftigste bdsm moment ever. Bij de eerste 3 naalden was ik nog redelijk kalm, daarna had ik echt paniek. En toen heeft ie me gekalmeerd, en daarna gezegd dat ik nu beter stil kon liggen, want er moesten er nog 3 en dat ging ie nu doen. En toen was er zo'n moment van complete overgave. Was echt geweldig. En zo over mn grens heen. Maar zo goed.

Dan ben ik wel nieuwsgierig of jullie normaal een stopwoord hebben en of je dat ook gebruikt hebt toen

Nee we hebben geen stopwoord. Ik ben niet zo goed met stopwoorden ook. Vroeger toen ik nog wel met stopwoorden speelde, vergat ik ze toch ook altijd te gebruiken. Ik zeg dan liever gewoon wat er aan de hand is.

Mja. Het ligt ook aan de onderbouwing van de grens. 'Ik wil geen naalden door mijn klit want ik vind het eng' is een ander soort ding dan 'ik wil geen naalden door mijn klit omdat ik bang ben dat ik dan gevoel verlies daar en dat wil ik absoluut niet'. Het eerste is inderdaad nog overheen te komen, het andere ding niet. Of in het geval van tepels, het is mijn harde grens omdat ik kinderen wil en borstvoeding wil geven, en ik geen risico's wil lopen door daar nu naalden doorheen te doen. Maar mocht ik kinderen hebben gehad, nou, jas ze er maar door hoor. Lig ik vast ook te hyperventileren, of raak in paniek en ga als een kat in het nauw mijn nagels uitslaan, maar dat ziet die dominant dan maar.


Toch vraag ik me af of ongeacht de reden grenzen niet gewoon met rust gelaten moeten worden. Ik bedoel, zeker als iemand er niet veel heeft, dan is er toch genoeg leuks over om mee te spelen? Ik snap de kick echt wel, maar dan nog, ik vind dat de discussie hier wel de indruk wekt alsof iedere dominant tegen grenzen aan zou mogen pushen, en dat is volgens mij gewoon niet zo.

+1 voor de post van Crownless.

Voor mij gevoel zijn er ook gewoon verschillende soorten subs en verschillende soorten grenzen. Bij moet je echt niet spelen tegen de grenzen aan. En ik lees hierboven dingen (zoals bijvoorbeeld de post van Tessie) waarbij als het mijn D geweest was hij nooit meer in mijn buurt had mogen komen. Maar blijkbaar heeft Tessie (sorry dat ik jou even als voorbeeld gebruik) een andere manier van spelen, waarbij zij heel erg kickt op de onderdanigheid die het in haar losmaakt. En ben ik gewoon lekker een "namaak"-BDSM-er die wel maso is, maar niet zo dicht in de buurt van grenzen wil spelen. Voor mij roepen dergelijke situaties angst op. Geen onderdanigheid. Dus zou het voor mij averechts werken.

All in all denk ik dat je altijd je eigen gevoel voorop moet stellen. Als JIJ het gevoel hebt dat iemand te ver gegaan is en het vertrouwen heeft beschadigd, dan IS dat ook zo. En dan ligt het aan hoe je daar samen wel of niet over kunt praten of dat vertrouwen te herstellen is. En dan maakt het ook niet uit wat de intentie van de D was. Andersom als JIJ het gevoel hebt dat je dacht dat het een grens was maar je er achteraf enorm blij van wordt. Prima, fijn voor je, en geniet ervan. Maar als de sub in kwestie het gevoel heeft dat de grens niet gerespecteerd is, is dat gevoel gewoon de waarheid.

Ja dat is ook helemaal waar wat je zegt nijntje, het gaat om je gevoel erbij. En elke sub is anders. Ik kick juist op angst en dat machteloze. Dat is iets wat ik fijn vind en waardoor het bij mij dus zo werkt. En dan ook nog niet eens altijd en met alles. Maar in deze situatie ging dat dus heel goed.
Maar je bent toch geen namaak-bdsm'er als dat bij jou anders werkt. Iedereen moet gewoon doen waar hij/zij zich goed bij voelt Niks namaak aan volgens mij.

nijntje schreef:Maar als de sub in kwestie het gevoel heeft dat de grens niet gerespecteerd is, is dat gevoel gewoon de waarheid.

Hier heb ik een probleem mee.

Het gevoel is de waarheid als in: dat gevoel bestaat en moet erkend worden. Ja, klopt.

Het gevoel is de waarheid als in: dat is _dus_ wat er is gebeurd. Nee, dat vind ik te ongenuanceerd.

Ik heb me vaak genoeg genegeerd, afgewezen, gestraft, respectloos behandeld gevoeld. Als iemand dat gevoel de ruimte niet geeft, daar niet over wil praten, aangeeft dat ik dat gevoel niet mag of hoor te hebben, dan zijn de rapen gaar, is Leiden in last en kan die persoon rekenen op mijn boosheid. Als zoiets vaak tegen je gezegd wordt, en je hebt steeds geen 'recht' op je gevoelens, dan is dat een vorm van emotionele mishandeling*.

Maar, dat ik dat gevoel heb, wil niet zeggen dat 'ze' dan vervolgens ook moeten toegeven dat 'ze' mij genegeerd, afgewezen, gestraft of respectloos behandeld hebben. Dat hoeft namelijk niet zo te zijn. Er kan een hele andere verklaring zijn voor de handeling die me dat gevoel bezorgde, en dat is waar dan over gesproken moet worden.

Als iemand dat gesprek niet wil aangaan (en dat geldt voor de gekwetste partij en voor de ander), dan is dat onredelijk (en voor mij een harde grens).

* denk dan aan uitspraken als "Doe niet zo hysterisch", "Je bent overgevoelig", "Jij bent ook altijd gekwetst', "Dat zeg je alleen omdat je me probeert te manipuleren", "Ja, zo kun je mij wel overal de schuld van geven", "Als je me zou vertrouwen/ van me zou houden, zou je je zo niet voelen", "Jij interpreteert ook altijd alles negatief".

Ik bedoel de eerste variant. Dat dat gevoel bestaat en erkend moet worden. DAT moet de basis zijn van een eventueel vervolggesprek. En een dergelijk gevoel voor "onwaar" afschepen is fout. (vind ik dan) Het gevoel hoeft niet per se te betekenen dat dat DUS is gebeurd. Had ik idd misschien duidelijker moeten verwoorden.

tessie schreef:Ja dat is ook helemaal waar wat je zegt nijntje, het gaat om je gevoel erbij. En elke sub is anders. Ik kick juist op angst en dat machteloze. Dat is iets wat ik fijn vind en waardoor het bij mij dus zo werkt. En dan ook nog niet eens altijd en met alles. Maar in deze situatie ging dat dus heel goed.
Maar je bent toch geen namaak-bdsm'er als dat bij jou anders werkt. Iedereen moet gewoon doen waar hij/zij zich goed bij voelt Niks namaak aan volgens mij.

Helemaal eens wat betreft de 'namaak'. Voor mij is 't inderdaad ook de angst die ik een enorme kick vind, en om mij écht bang te maken, is in de buurt van mijn grenzen gaan zitten haast wel een vereiste. Ik denk niet dat dat beter is of 'echter' dan wanneer je 't niet leuk vindt om op grenzen te spelen, 't heeft gewoon te maken met je kinks denk ik. Mijn hoofd gaat tegenwerken als Romanticide me bang wil maken met iets wat niet geloofwaardig is of wat niet eng is, dus "Als je nog één keer je mond opentrekt, sla ik je!" is niet indrukwekkend, maar "Als je nog één keer je mond opentrekt, snijd ik je tong eruit" doet bij mij ook weinig. Omdat ik nu eenmaal wel een blij purrend (of eigenlijk klein huilend) subje word van angst, is spelen met grenzen dus gewoon heel leuk voor mij.

Daarnaast helpt het ook voor mijn bewijsdrang. Ik wil heel graag laten zien aan Romanticide hoe goed ik alles wil doen voor hem, en juist door dingen te doen die ik heel moeilijk vind, die dichtbij mijn grenzen komen, kan ik dat voor mijn gevoel doen. Like, ik ben geen waardeloze slavin als ik het niet doe, maar 't past wel in mijn beleving om te proberen over mijn grenzen heen te stappen wanneer hij dat van mij verwacht.

Dat betekent voor mij echter niet dat 't prima is als een Dominant over grenzen heen gaat. Ik vind het in deze context leuk, maar zou ik tegen een grens aanlopen waar ik niet overheen kom, dan zou ik het Romanticide niet in dank afnemen als hij dat niet zou respecteren. Dan heeft hij gewoon iets getroffen wat op dat moment voor mij dus nog een brug te ver is, en dus niet binnen mijn kunnen ligt. Knalt hij daar overheen, well, dan zou ik niet happy zijn. Het zou voor mij niet einde relatie zijn, maar dat betekent niet dat ik 't leuk vind.

Edit: Eens met pluis trouwens, ik heb al vaak gevoelens gehad die nergens op sloegen, en die zeker niet 'waar' waren. Like, als nijntje bedoelde dat het gevoel erkend moet worden in z'n bestaan, helemaal mee eens! Maar hoe vaak ik wel niet gevoeld heb dat Romanticide me haatte, me negeerde, me verwaarloosde, me gewoon stom vond, I dunno... Dat was toch echt niet waar, maar ik voelde 't wel. Zou hij gedacht hebben dat mijn gevoel de waarheid was, dan waren we niet meer samen geweest vermoed ik.

Nog een edit: Aargh, jullie posten te snel! (en ik ben te vaak afgeleid) Maar inderdaad, het erkennen van het gevoel, daar ben ik 't wel mee eens. Als hij zou zeggen dat het bullshit is en ik m'n kop moet houden, dan zou dat niet erg constructief zijn...

In mijn geval zei hij; "mond open"! en ik dacht dat ik mijn favoriete gag erin zou krijgen....maar ik had een blinddoek om, en daarna tufte hij in mijn mond........Dat vond ik zo vies dat ik in een reflex zijn tuf weer uittufte zeg maar......(smakelijk ja). Later dacht ik er nog aan terug, en ik ben niet Roomser dan de Paus, ik heb wel meerdere dingen in mijn mond gehad en ik heb ook getongd gewoon, maar ik vond dit zo vies????? en ik heb ook heus wel tegen mezelf gezegd, "stel je niet zo aan, je komt er wel overheen hoor." Maar ik heb verder contact gewoon afgehouden en later dus de relatie beeindigd. Omdat ik dacht, als hij dit bij het eerste spel al doet, dan ga ik me nooit kunnen onstpannen later....Want wie weet wat hij verder nog gaat verzinnen? Maar helemaal goed voel ik me er inderdaad niet bij. Nee, dat niet, ik had het waarschijnlijk wel moeten zeggen, gewoon.

Advocaat van de duivel... ik weet niet of dit van te voren expliciet is benoemd of alleen een cijfertje was op een sublist. Maar ik vermoed dat deze actie in het verleden juist heel goed gewerkt heeft bij een subbie. En dat hij dus geen idee had dat het bij jou zo averechts werkte.

Als jij hem dat ook niet verteld hebt... zal hij dat ook nooit weten.

Zonder communicatie kom je inderdaad nergens, happyclappy.

Ik kan me voorstellen dat je er niet direct iets van gezegd hebt, midden in het spel, maar het kan natuurlijk heel goed zijn dat hij geen idee had dat het zo'n impact zou hebben. Als je hem dat niet verteld hebt, zal hij het nooit weten ook. En da's wel een beetje jammer.

Overigens kan ik me heel goed voorstellen dat je het niet midden in het spel zei, maar ook niet meteen erna. Dat dat moest bezinken en dat je later pas merkte, van, damn, dat zit me echt nog dwars! Ook dan mag je er gewoon over beginnen hoor, het is niet kans-verkeken of zo.

En dan kan je natuurlijk nog discussieren of een eerste spel wel een uitgelezen moment is om grenzen over te gaan.

@anne: zeker, zeker. Maar ik vraag me af in hoeverre de D in kwestie besefte dat het een grens was.