Wandering Spirits Forum

ik was snel aan het lezen en ik dacht dat je het meer algemeen bedoelde.

Gaat er nu ook nog iemand over het draadje zelf lullen?

*gaat maar alle zijsprongetjes negeren en op de originele vragen concentreren*

inkie schreef:...wat mij opvalt is dat er veel mensen zijn die deze "wereld" betreden terwijl ze getrouwd zijn relatie of een vorm van partnerschap hebben. Dus eigenlijk heel zwart wit gezien vreemd gaan. Klopt dit of zie ik dit verkeerd. Mijn opvatting is dat zodra je sexuele handelingen met iemand anders dan je gekozen partner hebt dan heb je of een heeeeeeeele vrije relatie of ga je vreemd.

Heel zwart-wit gesteld is het inderdaad vreemdgaan. Alleen is het vaak helemaal niet zo zwart-wit.
Doordat BDSM iets is dat niet zomaar maatschappelijk verantwoord is, vereist het een bepaalde mindset. Een houding die je kan omschrijven als "het kan me niet schelen dat het niet is zoals het hoort...ik doe gewoon waar ik zin in heb".
In theorie is zo'n houding heel gemakkelijk...in de praktijk valt dat niet zo gemakkelijk. Maar de meeste - zo niet alle - BDSM'ers zetten zich daar overheen.
Alleen...die mindset maakt het ook gemakkelijker om ook op andere vlakken af te wijken van de norm. En monogamie is zo'n norm. Vandaar dat er in dit kleine wereldje relatief veel polyamorie voorkomt: BDSM'ers staan er doorgaans veel meer voor open.
Intussen is er al best wat op het verschil met vreemdgaan gehamerd, want rekening houden met alle partijen is, zeg maar, cruciaal.

Een ander punt dat ik hier nog niet heb zien voorbij komen is dat niet alle BDSM-relaties (ook wel D/s-relaties genoemd) seksuele handelingen bevatten. Of meer bepaald: wat traditioneel gezien wordt als zijnde seksuele handelingen. Zo heb ik al serieus wat meegemaakt dat ik erotischer vond dan sex...zonder dat ik mijn onderbroek uitgedaan heb.

inkie schreef:Stoort dit dan niet aan je eigen principes normen en waarden, waarvan ik merk dat dit juist bij de (BD)SM relaties hoog in het vaandel staan. Komen jullie dan nooit in conflict met je eigen gevoel? (ikke namelijk wel. maar dan meer in het feit dat ik niemand zeer wil doen en liefde wil geven, maar er wordt mij gevraagd dit te doen en ik geniet er dan nog van ook....de sadisme en van het helpen tegenstrijdig en toch aan elkaar verbonden) Ook in een relatie zou dit me misschien wel opbreken...Gelukkig is dat laatste niet het geval....Ben benieuwd naar JUIST jullie reactie en zienswijze enne voor mijn duidelijkheid zet er ff een d tje of s je bij zodat ik kan zien wie dom en wie sub is. Of sw voor switch. Ben namelijk ook benieuwd of daar onderling een verschil tussen zit. (hmm klink ik nu dom, sub, of switcherig hahaha, zeg toch ben nieuw haha)

Hmm...volgens mij zijn heel wat BDSM-ers bezig met normen en waarden, net doordat ze verschuiven naarmate je ermee bezig bent. Als beginner had ik ook best wat conflicten. Maar naarmate ik meer aan BDSM deed vlakten die langzamerhand uit.
Eerst had ik er moeite mee om door een vrouw geslagen te worden ("dat DOE je toch niet!"). Nu heb ik daar geen probleem meer mee ("ik vind 't gewoon lekker! ").
Vervolgens had ik er moeite mee iets te doen met een vrouw die in een relatie zat (Boefje had - en heeft nog altijd - een prima relatie met Dominus-D). Maar intussen zijn we een jaar verder en loopt alles prima.

Mijn conclusie is dat dit soort conflicten zichzelf oplossen als je je er niet voor afsluit. Geniet je ervan om de ander pijn te doen? Prima. Iemand pijn doen is niet noodzakelijk een aanduiding van een gebrek aan liefde. In de juiste omstandigheden kan het net een bevestiging van die liefde zijn.

Wever schreef:*Heel zwart-wit gesteld is het inderdaad vreemdgaan. Alleen is het vaak helemaal niet zo zwart-wit.
Doordat BDSM iets is dat niet zomaar maatschappelijk verantwoord is, vereist het een bepaalde mindset. Een houding die je kan omschrijven als "het kan me niet schelen dat het niet is zoals het hoort...ik doe gewoon waar ik zin in heb".
In theorie is zo'n houding heel gemakkelijk...in de praktijk valt dat niet zo gemakkelijk. Maar de meeste - zo niet alle - BDSM'ers zetten zich daar overheen.

Het deel hierin waar ik moeite mee heb, is als mensen zeggen: "mijn partner weet het niet en ik zeg ook maar niks om niet te kwetsen. Ik ben zelf een betere partner nu ik aan SM doe. Maar het zou me mijn relatie kosten als mijn partner het zou weten." Het klinkt vast bot, maar heb je dan niet de verkeerde keuze gemaakt? Als het uitkomt, kost het je naar alle waarschijnlijkheid OOK je relatie... met nog veel meer shit dan als je er voor uit zou komen.

Wever schreef: Een ander punt dat ik hier nog niet heb zien voorbij komen is dat niet alle BDSM-relaties (ook wel D/s-relaties genoemd) seksuele handelingen bevatten. Of meer bepaald: wat traditioneel gezien wordt als zijnde seksuele handelingen. Zo heb ik al serieus wat meegemaakt dat ik erotischer vond dan sex...zonder dat ik mijn onderbroek uitgedaan heb.

Mee eens... persoonlijk vind ik de kracht van mentaal geil worden/zijn zo veel heftiger dan die fysieke ontlading. Ik kan er ook veel langer op teren. Die roes duurt zo lang...

Wever schreef: Iemand pijn doen is niet noodzakelijk een aanduiding van een gebrek aan liefde. In de juiste omstandigheden kan het net een bevestiging van die liefde zijn.

De liefste zin die ik ooit hoorde: "ik geef zoveel om je... ik MOET je gewoon pijn doen!* Of de variant: "Laat me zien hoeveel je van me houdt, door voor me te lijden." Daar kan je toch geen weerstand aan bieden...

fantashe schreef:

Wever schreef:*Heel zwart-wit gesteld is het inderdaad vreemdgaan. Alleen is het vaak helemaal niet zo zwart-wit.
Doordat BDSM iets is dat niet zomaar maatschappelijk verantwoord is, vereist het een bepaalde mindset. Een houding die je kan omschrijven als "het kan me niet schelen dat het niet is zoals het hoort...ik doe gewoon waar ik zin in heb".
In theorie is zo'n houding heel gemakkelijk...in de praktijk valt dat niet zo gemakkelijk. Maar de meeste - zo niet alle - BDSM'ers zetten zich daar overheen.

Het deel hierin waar ik moeite mee heb, is als mensen zeggen: "mijn partner weet het niet en ik zeg ook maar niks om niet te kwetsen. Ik ben zelf een betere partner nu ik aan SM doe. Maar het zou me mijn relatie kosten als mijn partner het zou weten." Het klinkt vast bot, maar heb je dan niet de verkeerde keuze gemaakt? Als het uitkomt, kost het je naar alle waarschijnlijkheid OOK je relatie... met nog veel meer shit dan als je er voor uit zou komen.

Klopt helemaal. Ik wil echter opmerken dat ik helemaal niet zeg wat je in mijn post schijnt te lezen. Integendeel: het stukje dat je aanhaalt is net een aanloop voor de volgende paragraaf (die je weggelaten hebt), waarin ik uitleg waarom het veel te zwart-wit gesteld is.

(ik geef toe dat die "ik doe gewoon waar ik zin in heb" een beetje een ondertoon lijkt te hebben alsof je niet met andere mensen rekening hoeft te houden. Dat is niet wat ik bedoel...ik bedoel ermee dat je je niet hoeft te buigen naar starre maatstaven die door de maatschappij worden opgelegd).

Ik las dat er niet uit hoor. Ik had dat sowieso willen zeggen, maar het sloot het beste aan op dat stukje. Verder zijn we het hartstikke eens. Eng he?

Jongens geweldig dat jullie er zo over schrijven. Ik ben het er ook absoluut mee eens. en ik vind het al helemaal super dat er zo over geschreven wordt toppie!

Met het vreemdgaan,heb ik ook erg veel moeite.
Maar als het in samenspraak gaat met de andere partner.
Geen probleem laat lekker gaan

Wat ik erg lastig vind aan al die mensen die gebonden zijn en wel op zoek zijn, is dat je niet of nauwelijks kunt controleren of wat ze zeggen over hun relatie echt klopt. Ik heb nu twee keer meegemaakt dat informatie onvolledig of zelf geheel onwaar was. Dat vind ik echt hartstikke vervelend. Je zit dan toch ineens met dingen die veel geniepiger moeten dan ze heel lang volhouden.

Je zou kunnen zeggen: ga dan de partner ontmoeten. Dat kan echter niet altijd. Men zegt vaak dat hun partner ze vrij laat, maar er verder niets van wil weten. Een vriend van me heeft een dergelijke relatie met zijn vrouw, en ook daar zie je dat ze er best mee worstelen. Hij moet enorm voorzichtig zijn, want zij moet de belangrijkste blijven. Het is dus een beetje op eieren lopen lijkt het, ook als het echt met instemming van de partner is.

Persoonlijk ben ik helemaal afgestapt van het daten met gebonden heren. Ik vind het te beperkt. Wat me het meest stoort is dat je gewoon voelt dat hij het gros van zijn intieme leven elders heeft. Je komt niet verder dan een vrij simpel en oppervlakkig samenzijn, al lijkt het in het begin nog zo speciaal. Er zijn ongetwijfeld uitzonderingen, maar eerlijk gezegd geloof ik 90 procent van de jubelverhalen over dit soort relaties niet echt.

Ik begrijp niet goed waarom dit draadje zo over seks met anderen gaat. Intimiteit is meer dan seks.


groetjes,


poes