Ik was vandaag met Knul bij de huisartsenpost. Ik belde de HAP met "joh, hij piept bij de ademhaling en lijkt benauwd, maar is wel actief en geen koorts. Ik heb niet het idee dat ik meteen naar het ziekenhuis moet rennen maar weet ook niet of het kan wachten tot morgen."
Lang verhaal kort: Knullie is jaloers dat Knul nu ook een puffer heeft.
Want uiteindelijk was het "kom toch maar meteen". En moesten we lang wachten. Ik kijk altijd een beetje rond wat dan nog meer in de wachtkamer zit hè. Nog een moeder met kindje. Een man en een vrouw. Een wat oudere vrouw met benauwdheid, ondersteund door haar dochter. Even later kwam er een vader met spugend kind binnen. Ik liep maar even naar de balie met "er heeft een kind net de gang onder gespuugd terwijl zijn vader hem naar de toiletten tilde, misschien kunnen jullie hem helpen?" want eh, tja, ik zat er met mijn eigen kind en ik had er eerlijk gezegd ook geen zin om het op te ruimen. Wat ik volgens mij ook zei tegen de balie. Daarna kwam een man in crossmotor pak een van zijn vrienden in vergelijkbaar pak in een rolstoel naar binnen rollen. Het waren twee leuke rondjes, zei hij. (Het meest fascinerende ooit was op zaterdag nacht waar iemand binnen kwam met een verhaal dat ie was gebeten door een eekhoorn. Echt, de vragen die dat opriep en onbeantwoord bleven)
Aaaanyway, ik bleek nog tijd te hebben om het met gemak 5 keer op te ruimen, want we waren covid verdacht en daar was dus net die benauwde vrouw heen. Maar ik zat eigenlijk wel prima Netflix te kijken met Knul tegen me aangeplakt (hij koos voor Hallo Ninja. Goede keuze).
Uiteindelijk luisterde er een huisarts, keek ze zorgelijk, ging weg om te overleggen met een kinderarts, en kwam terug met een pufmasker voor babies. Na een maat groter legde de arts uit wat er moest gebeuren.
Dus ik voordoen op de knuffel wat we gingen doen. Knul enthousiast. Dus huppa, een keer ademhalen en "ieh jakkes dat is viiiiiiies!" En wilde niet meer
Arts: welnee, dat smaakt nergens naar.
Ik: ik heb het ooit op mezelf gedaan en het smaakt vies ja.
Arts: oh. -nadenkt- je kunt meteen daarna daar je mond spoelen.
Ik beloofde een ijsje als we klaar waren. Dat werkte wel. En Knul reageerde fantastisch erop. Van elke tweede ademhaling hoesten naar niks meer. En zijn longen klonken een stuk beter.
Dus gewapend met een puffer weer naar huis. Alwaar Knullie dus beledigd was dat grote broer er nu óók een heeft. Terwijl hij zelf de puffer vreselijk vindt (en dat is ook de reden dat ik het eens op mezelf probeerde. En ik snap oprecht dat kinderen een mondkap waar ineens een zucht chemisch ruikende prikkende meuk je richting op wordt geblazen, niet netjes 5 ademhalingen willen laten zitten. Want dat wilde ik óók niet.)
Later vandaag nog naar de corona test straat, want school gaat willen weten waarom Knul er morgen niet is (
ik wilde gewoon werken! Nu moeten Bryan en ik gaan ruziën wie er welk dagdeel samenwerkt met een 4 jarige collega
want zonder corona zou hij na die puf gewoon naar school kunnen. Want hij was weer zijn energieke zelf met een loopneus). Ook daar wilde Knul echt niet. Zijn mondkapje werd een blinddoek om de dame met wattenstaafje niet te hoeven zien. En toen het uiteindelijk wel was gelukt, sloeg hij als een ninja zo snel het staafje uit de hand. Het landde op de grond en moest opnieuw.
Zucht.
Hoe was jullie zondag?