Ok ... ga mezelf eindelijk de tijd gunnen om mijn bijdrage aan dit verhaal te doen. Interessant om te lezen welke uitdagingen anderen tegen aan lopen.
Ik zal eerst even een situatie schets doen hoe we tot op dit punt gekomen zijn. Manlief (max) en ik hebben inmiddels al een paar jaar een open relatie, die is uitgegroeid tot een relatie waarin ook ruimte is voor Polyamorie.
Ik heb zelf als eerste mijn weg in de BDSM gevonden. Weet nu inmiddels bijna 5 jaar te benoemen dat dat wat ik miste, BDSM is. Manlief ontdekte door mijn ontdekkingsreis ook zijn interesse in BDSM, maar dacht in eerste instantie dat het voor hem een leuk, geil spelletje in de slaapkamer was, maar heeft inmiddels ook ontdekt dat BDSM zoveel meer is. Wij zijn beiden sub, hebben wel getracht te switchen voor elkaar, maar dat werkte niet. Dus hebben we besloten dat we dat stuk met andere partners in kunnen vullen.
Ik heb zelf in 2010 een heel intense D/s relatie gehad met P. Daarvoor ook wel D/s relaties gehad, maar toch bleef dat op een ander niveau (ook leuk, maar anders!). Met P had ik een D/s, liefdesrelatie en we waren soulmates. Ik kan zeggen dat ik van P even veel gehouden heb als van manlief, zonder dat mijn liefde voor hem, afbreuk doet aan mijn liefde voor max.
Of dat het een bedreiging is. Want mijn prioriteit ligt ten alle tijden thuis, bij mijn gezin (hebben samen ook kinderen).
We hebben in deze driehoek de nodige uitdagingen gehad, omdat manlief op dat moment polyamorie nog tolereerde, maar niet accepteerde. Dus ik heb heel wat moeten schipperen, praten, uitleggen etc. Heel bewust ben ik bezig geweest met mijn tweede relatie geen bedreiging te laten zijn voor thuis. Als P bij ons thuis was, was het een vriend, niet mijn D. En heel bewust betrok ik max bij het proces wat ontwikkelde tussen P en mij. Continue hem bevestiging geven etc.
Eind 2010 verhuisde Peter naar Canada, waardoor onze D/s relatie stopte. En nog altijd heeft hij een heel speciaal plekje, ook al woont hij 7500 km bij mij vandaan.
Begin 2011 kreeg manlief een D/s relatie met Mrs. S. Zij is ook poly, haar man F heeft al een aantal jaren een D/s met zijn slavin a.
Max zijn eerste serieuze BDSM relatie. En wat zette dat zijn wereld op zijn kop! Hij vond het heel verwarrend om te ontdekken hoe diep een D/s kan gaan. Ik zag aan alle kanten dat hij verliefd werd, maar hij durfde dit voor zichzelf niet toe te geven. Hoe vaak ik ook zei dat het prima was, hij durfde niet. Hem uiteindelijk over die drempel heen geholpen.
Maar deze D/s kende een heleboel uitdagingen:
Max had moeite met communicatie. Hij durfde beide kanten op niet alles te vertellen en deelde te weinig uit zichzelf. Alles moest er uit getrokken worden, door zowel zijn Mrs als mijzelf.
Tevens had (en heeft) hij moeite met grenzen stellen. Mrs S wilde veel meer (tijd, samen zijn en positie in zijn leven) als dat hij kon en wilde geven. Ons leven ziet er heel anders uit als dat zij en haar man hun leven hebben ingedeeld. Ook heel andere levensfase (hier jonge kinderen, daar kinderen die inmiddels allemaal zo oud zijn dat ze overal vanaf weten). S trok en max durfde geen nee te zeggen waardoor naar beide kanten ergenissen ontstonden. Ook gaf max heel dubbele signalen naar haar wat hij wel of niet wilde en wees haar niet op[ haar plek als zij over onze grenzen ging of te weinig respect voor onze thuis situatie had (bemoeienis over hoe ik mijn kinderen op moet voeden wordt bijvoorbeeld niet gewaardeerd
)
Maar wat voor mij het meest moeilijke is geweest, is dat hij mij vergat zodra zij in de buurt was. Hij zag me totaal niet meer staan. En voor het eerst van mijn leven kreeg ik te maken met jaloezie, voortkomend uit onzekerheid. Al jaren heb ik aangegeven dat hij mij heel erg "for granted" aan nam en voor haar deed hij ineens alle moeite. Mijn verjaardag vergeten, maar voor haar alle moeite doen etc. Mij nooit bevestigen dat hij me nog steeds aantrekkelijk vind, maar haar alle complimenten van de wereld geven bij elke mail, sms, whatsapp of in het echt. Deels begrijpelijk, want zoiets wordt bij een langdurige relatie allemaal gewoner. Maar juist met een ander in beeld, had ik die bevestiging nog net even iets harder nodig.
Veel over gepraat, aangegeven hoe hij daar mee kon helpen. Maar hij kon zich die moeite niet nemen om mij die bevestiging te geven. Ook het gesprek aangegaan met haar erbij om aan te geven waar ik tegen aan liep. Maar nog bleef het een terugkerend item, ondanks duidelijke afspraken die er gemaakt waren.
We groeiden er een beetje door uit elkaar. Ik had al zoveel gepraat, gevraagd, mijn grenzen bijgesteld, dingen geaccepteerd, dat ik op een gegeven moment zoiets had van doe jij nu maar eens een keer moeite voor mij!! Daardoor sloot ik me meer af van hem. Hij koos er toen voor om zijn aandacht niet aan mij te besteden, maar haar aandacht te genieten (ziet en erkent hij inmiddels zelf ook gelukkig). En zij genoot van de plek die hij haar gaf. En werd daardoor steeds bedreigender.
Tot er uiteindelijk eind vorig jaar een situatie ontstond waarin ik voor de zoveel duizendste keer ermee geconfronteerd werd dat hij mij vergat en toen ook haar niet op haar plek durfde te zetten toen ze zich er mee ging bemoeien en over zijn grens heen ging, was voor mij de maat vol. Ik heb toen een heel erg moeilijke beslissing moeten nemen en hem gevraagd zijn D/s te stoppen. Hij had haar tussen ons in laten komen....
Heel heftig, want ik weet hoe moeilijk het is om te moeten stoppen met een D/s die gevoelsmatig nog niet klaar is. Maar het was echt de noodrem. Ik voelde mijn relatie als zand tussen mijn vingers door glijden. En dat is geen enkele tweede relatie waard!
Polyamorie kan zoveel toevoegen op een bestaande relatie. Maar het vergt wel veel inzet van de betrokken partijen. Als Poly partner zul je ten eerste in staat moeten zijn om goed te communiceren, naar beide partners toe. Iedereen op de hoogte houden van dingen die er spelen. Zodat niemand voor verrassingen komt te staan.
Daarnaast denk ik dat degene die een tweede relatie erop na houdt ook extra alert moet zijn dat hij door de eerder genoemde NRE niet zijn eerste partner tekort doet. Want hoewel het een heel begrijpelijk fenomeen is, is het geen excuus om de ander te verwaarlozen. Ook ik heb daarom in het begin heel veel weg geslikt, maar in deze situatie veranderde het niet.
Het is ook heel belangrijk dat de tweede partner ook bestaansrecht krijgt van de eerste partner. Ik heb, ondanks al mijn eigen onzekerheden, hen wel alle ruimte gegeven (voor zover mogelijk binnen ons druk bestaan). Creëerde mogelijkheden. Ze zagen elkaar elke week minimaal één keer en hadden 1x in de twee weken ook een nacht samen. Ook heb ik manlief geprobeerd een spiegel voor te houden, als hij haar tekort deed.
Maar ook dat er begrip is van de tweede relatie voor de primaire relatie.
Daarnaast ben ik ook van mening dat een D in een situatie als deze ook nog een verantwoordelijkheid heeft om zijn of haar s te beschermen tegen verzuipen in de verwarrende emoties die BDSM met zich mee kan brengen. En ook als D erop te sturen dat de s ook zijn / haar verantwoordelijkheid ten opzichte van thuis situatie niet uit het oog verliest en daar een stuk in te coachen.
Wat zeker ook al zal helpen is als beide partners een tweede relatie hebben. Ik voelde me echt heel eenzaam en tekort gedaan doordat zijn aandacht niet meer naar mij ging en er ook niemand anders mij "speciaal" vond. En ben toen ook aandacht online gaan zoeken in chatten en dergelijke.
We zijn nu ruim twee maand verder en er is al veel gepraat. Ook ik heb mijn BDSM activiteiten even gestaakt (niet dat die er concreet waren, maar toch). Eerst elkaar weer terug vinden en praten ... heel veel praten. Manlief is inmiddels wel zover dat hij zijn eigen aandeel ziet. Ook ik erken mijn eigen aandeel in het verhaal. Zijn ex-Mrs nog niet. Die ziet helaas alleen een jaloerse echtgenote, die haar D/s heeft beëindigd.
Dus ja .. ik snap iedereen die zegt dat het moeilijk is; poly. Wat niet wegneemt dat ik er nog altijd voor open sta! Het kan werken met de juiste inzet van alle partijen. Sterker nog, het heeft gewerkt in de tijd van P en mij.
Een relatie is blijven werken, poly betekent dubbel zo hard werken.
PS: Ik gebruik in dit verhaal heel bewust wel de termen eerste en tweede relatie. Want wat bij ons altijd de insteek geweest is, is dat thuis altijd primair is. Daarnaast is er ruimte voor een tweede relatie. Liefde kan en mag, maar niet ten koste van.
PPS: Vragen? Stel ze gerust!
Neem ik ze mee, dan heb je kans dat zij Heerschers naam laten vallen. Want ik ga mijn kids niet instrueren te liegen. Dat gaat écht te ver! Maar zelf heb ik ook geen pokerface. Neem ik ze niet mee en men vraagt daar waar de welpjes zijn, dan... wat? Dan zeg ik dat ze bij Heerscher zijn? Of lieg ik dat ze bij een oppas zijn?
Bang voor veroordeling en onbegrip.