Wandering Spirits Forum

Gelukkig woon ik alleen, daardoor hoeft iemand anders niet aan te kijken en te luisteren naar een moeie zuurpruim, die brak rondloopt. Bleh, wanneer wordt het zonniger en warmer?

Jaaaaaahhhhhh! Zonniger en warmer graag.

Heb ik voor jullie geregeld. De zon schijnt vandaag, althans hier bij mij

Hier ook zon! Tussen de wolkjes door.

Ondanks dat iedereen die ik tot nu toe heb gesproken/gemaild goed en begripvol enzo reageerde op mijn burnout-mededeling, blijf ik het moeilijk vinden. Net ruim half uur gedaan over mail naar stagebegeleiders, en toch gevoel dat ik mensen teleurstel en ze me een faalhaas gaan vinden enzo. Terwijl zij vast ook gaan reageren met dat ik aan mezelf moet denken, en niet druk moet maken, en het weer moet oppakken op moment dat ik er klaar voor ben... Damn wat is dit moeilijk. En wat wil dat kwartje dat ik het anders moet doen maar moeilijk vallen. Ik hoef geen oplossing te fixen zodat ik over 1,5 week weer stage kan lopen. Dat hoeft niet. It's ok om te zeggen dat het even op is. Schijnt.

dat is zeker ok, maar die knop zet je niet zo 1,2,3 om. Sterkte en succes

Wat je beschrijft is heel herkenbaar Skaoot. Ik heb ook een burnout gehad. Ik voel me altijd erg verantwoordelijk voor wat ik doe. En het heeft mij een hoop moeite gekost om dat los te laten. Succes.

Aan zulke dingen toegeven is verdraaid lastig, ik merk het nu ook. De "mja, gaat wel" van vanmorgen op mijn werk was een eufemisme voor: het is me gelukt mijn bed uit te komen en me niet ziek te melden. De collega die ik wel.in vertrouwen heb genomen die reageerde juist met "Je bent zo vrolijk de laatste tijd." Ik ben blijkbaar nog beter in doen alsof dan ik zelf al dacht.

Ik ben ook een beetje meh.. Ik merk nu de verhuizing klaar is dat ik eigenlijk best wel heel erg moe ben en weinig energie heb. Terwijl ik de hele overgang van de Polder naar Brabant niet als heftig heb ervaren, maar juist als iets heel fijns. Wel heb ik het gevoel dat ik nieuwe hobby's nodig heb. En dat ik ineens met mensen kan afspreken omdat ze in de buurt wonen maar ik nog het gevoel heb dat het lastig plannen is in mn nieuwe situatie want ik "moet" ineens rekening houden met andere mensen en mn werktijden zo enorm veranderd zijn. En dat werkt allemaal nog niet zo in mn hoofd. En ik mis de zon en het naar buiten kunnen en daglicht en in de tuin prutsen en de warmte van de zon. En er is ineens ruimte om mn draai te vinden in de nieuwe situatie ipv in standje doorbikkelen. En whaah mijn hoofd vind vastgeroest in patronen zoveel fijner als alles maar nieuw.

Het komt goed schatje, beloofd

De lente komt er aan leonietje! En nieuwe patronen en gewoontes zijn ook onderweg!

Het is altijd super lastig om te verhuizen, maar het trekt vanzelf weer recht, knuff!

Sterkte Leonietje! Wennen is een heel proces.

Als ik hier toch ben: die griep mag nou echt wel over zijn, morgen is het een week. Ik heb het gevoel dat ik er zo de dupe van ben omdat ik een paar maanden geleden tot drie keer toe door mijn griep heen moest lopen voor dingen die echt, echt, echt moesten. Denk dat de tekorten van toen nog niet helemaal terug aangevuld zijn, of zo.

cinderella schreef:gladde sokken + harde vloer = zere hand en been. Even rustig bijkomen op de bank.

En precies een maand later: ik stap niet op de zool maar op de zijkant van m'n klomp. Gevallen, enkel pijnlijk en stijf, en maar weer op de bank. En ik was nog wel van plan om een uurtje of wat te klussen. AndereBart mag weer koken vandaag, en de planken die ik onder handen wilde nemen naar beneden slepen, zodat ik toch nog wat kan doen..

Au!

Verdorie, wat een rotsituatie cinderella, succes met het herstel.