Wandering Spirits Forum

nav het parenclubtopic, waar ik schreef dat ik vanuit mezelf niets zou doen, niets zou durven, maar onder leiding van Dom, of in opdracht van Dom absoluut alles zou doen wat hij vraagt....

zijn er mensen die dit herkennen?

ik durf verdorie nog niet eens te daten of wat dan ook. Als ik met Mr naar de club in Zaandam ga, en hij laat me vrij om te doen en laten wat ik wil, gebeurt er dus echt helemaal niks, behalve wat kletspraatjes. Maar zodra hij het heft in handen neemt, is het totaal andersom.

Ik verklaarde dat altijd als soort van verantwoording afschuiven, oude normen en waarden die opspelen bij mezelf, maar die terzijde worden geschoven voor wat Mr wil/opdraagt. En dan is het toch zijn schuld?:p hij wil het.. hij draagt het mij op, hij bepaalt.. niet ik. Dus ook zijn verantwoording, niet de mijne.

Of is het (een door mijzelf opgelegde) trouw?? ben ik zo trouw aan hem dat ik vanuit mezelf geen anderen wil, maar zodra hij het zelf aangeeft, is het niet meer ontrouw zijn, maar juist gehoorzamen aan zijn wensen?

ik kan er geen antwoord op vinden, en het zit me soms dwars. Ik zou willen dat ik vanuit mezelf ook wat meer van die acties zou durven/kunnen ondernemen... lekker daten, andere mannen leren kennen, soms eens een one night stand of zo...

zijn meer mensen die dit gevoel herkennen?

Eigenlijk wilde ik het bij een simpele ja laten. Ik kan mijzelf en mijn situatie niet met de jouwe vergelijken. (ook al weten wij beiden dat we verdomd veel overeenkomsten hebben )
Ik heb namelijk niet zo'n D/s als jij met jouw D had. Toch ken ik mijzelf wél en weet dat ik dat heel sterk hetzelfde zou hebben als jij nu beschrijft!

Gek genoeg zou ik in een relatie sommige dingen veel beter kunnen dan zo als single. Met relatie bedoel ik dan bijvoorbeeld een D/s of liefdesrelatie. Jouw voorbeeld is er één van, maar dat is dan al onder de D/s-vlag. Maar ook, zoals ik pas nog aan iemand vertelde, dat ik in een goede relatie nauwelijks jaloers ben. Slecht voorbeeld want ik ga gelijk offtopic daarmee.
Behalve seks in een club, spelen met een ander....zijn er meer dingen. Ik zou best nog x en y willen doen, maar zie mijzelf dat nu niet doen, terwijl als iemand (D) dat zou vragen van mij..... Nee, niet zomaar iemand of zomaar een Dominant.

Ziou het toch een soort schaamte nog zijn? Een soort gène? In je dromen zo graag willen, maar niet durven want dan...Het is ook niet helemaal afschuiven van verantwoordelijkheid, want halló wie geeft Hem de toestemming voor jou te beslissen?

Phedre, als je nu zonder hem op een feestje bent, is het dan makkelijker? Voelt dat anders? Dat je wel aan hem denkt, dat je aarzelt, maar het dan beter kan alsdat hij ergens ook aanwezig is?

als ik zonder hem op een feestje ben, gebeurt er zelden iets.... tenzij het met heel goede bekende is..... maar dan nog zeer zelden...

In mijn D/s speelt ook een dubbele moraal, maar dan een heel andere.

Hij heeft laatst een advertentie geplaatst, naar aanleiding daarvan hebben we 1 MVM gedaan, de andere geplande MVM is door omstandigheden uitgesteld.

Is iets wat we beiden willen, hij zegt ook altijd dat ik nooit iets moet doen alleen voor hem.
En ja ik kan enorm genieten van 2 mannen...

Terloops informeerde ik naar de 2e MVM. Niet eens echt heel erg enthousiast, maar meer om aan te geven dat ik er nog steeds voor opensta (ondanks de omstandigheid van het niet doorgaan daarvan).

Die vraag viel bepaald niet in goede aarde, kan niet zo goed achterhalen of dat voorkomt uit (sexuele) jaloezie, bezitsdrang of het ziet als topping from the bottem.