Wandering Spirits Forum

Het valt me op dat we op bepaalde momenten gaan spelen.
Bijvoorbeeld: als we ruzie hebben ergens over, of een van ons tweeën zit ergens mee, dan gaan we erover praten. Na zo'n gesprek, als de lucht weer geklaard is en alles opgelost, komt hij vaak bij me liggen en dan gaan we spelen (hij subt dan)

Tis een beetje een patroon.. hebben anderen dit ook? Dat uit een bepaalde emotie een spel voortkomt? En dan bonusvraag voor de switches: verschilt dat voor als je D of s bent?

Jawel... het is 1 van de weinige keren dat ik echt om pijn zal vragen. Als mijn kop vol zit. Als ik het in mijn dagelijks leven zwaar heb... te druk... teveel gedoe... dan ga ik smeken om een 'spel'... om klappen... extreme dingen.

Anders eigenlijk nooit.

Hier ook wat herkenning. Het is wel niet zo dat bepaalde situaties tot een spel leiden, maar dat vervelende situaties me een gevoel opwekken dat me doet verlangen naar gewoon wat "klein" zijn.

Qua domineren werkt het een beetje omgekeerd. Situaties die net heel goed uitpakken kunnen me net het gevoel geven de wereld aan te kunnen. Als ik echt vrolijk ben, word ik baldadig, scherp en enthousiast, en wil ik ook best een lekker subje indringend aankijken, haar op de knieën dwingen, een heerlijke afranseling geven, haar wil beïnvloeden en meer van dat soort ongein.

Alleen heb ik dat soort momenten doorgaans als Boefje niet in de buurt is, of als er toevallig geen gewillige subjes in de nabije omgeving zijn. Vandaar dat er ook weinig (of zelfs nooit) een spel uit volgt.

Goedmaaksex kinky style!

Daar komt het dan op neer, toch?

kitten schreef:Goedmaaksex kinky style!

Daar komt het dan op neer, toch?

/me fan van is....

Bij goedmaakseks moet ik altijd hieraan denken...

Héél herkenbaar!
Handig ook zo'n topic een paar dagen nádat ik niks meer van mijzelf snapte
Ik verlangde zo enorm naar spelen! Zo ontiegelijk dat ik het ook niet meer zo helder kreeg...mede omdat het verlangen zo duidelijk anders was. Het was niet een geile stuiterbui, geen gevoel klein te willen zijn, maar ik wilde pijn. (en ondertussen maar blijven roepen dat ik geen masochiste ben )
Ik had duidelijk de behoefte idd geslagen te willen worden, goed, opbouwend, aanpassen, meegaan in, heftig....
(Ik vraag me dan wel af of ik in zo'n behoeftige bui ook idd meer zou kunnen hebben dan anders of juist misschien wel minder.)

Zoals net ook al genoemd, ja, als er veel speelt in mijn leven dan wil ik juist graag spelen. Meestal dan eigenlijk wat ik net noemde, klein willen zijn/mogen worden of seks in alle varianten.
JUist doordat er dan vanalles opsekop staat of ik veel zorgen heb, dan zou het fijn zijn te spelen, omdat het je hoofd leeg maakt. Al is het voor een paar uurtjes.... Eventjes niets van dat alles, maar puur {naam} zijn. Soms ook om dan een paar uurtjes het gevoel te hebben wél iets te kunnen, beetje mee te tellen,...zoiets...daarna voel ik me anders en kan ik er weer beter tegen.
Juist het af en toe mogen spelen hield me wel overeind een hele tijd. Iets goeds om aan vast te houden, zeg maar.

Vanuit jouw situatie Voleuse, die je schetst als voorbeeld, vanuit ruzie...Dat ken ik niet. Kan me wel voorstellen dat dat gebeurt en óók dat het je beleving op dat moment beinvloedt.
Nu schets jij nog de 'goedmaaksex/spel' maar wat als je ruzie hebt gemaakt en Dom is er al klaar mee, sub moet nog herstellen....wát als je dan zou spelen?? Dat lijkt me ook veel impact kunnen hebben. (ken ik ook niet )

edit: ik heb weer ns het gevoel niet veel bij te dragen :icon_sad:

Mijn D en ik kunnen nooit spontaan bij elkaar zijn, dus een spel is ook gebonden aan dates.............en toch ook weer niet. Mindplay gaat heel goed per sms bv. En is het dan een emotie waaruit dit opwelt? Meestal is het mijn gestuiter waardoor ik een reactie geef die van alles opent, voorbeeld: hij smst dat hij een vergadering ingaat en mijn reactie is of ik meemag als tikpoes, touwen vast, onder tafel etcetc. Dit kan dagen doorsijpelen en meestal leidt het bij de volgende ontmoeting wel tot een giga ontlading ja.

Er was wel ooit 1 date waar ik heel verdrietig en verslagen was en waar ik vanuit die emo wilde spelen. Dat maakte hem aarzelend, maar toen hij zag dat juist pijn heel effectief was opende dat enorm veel tussen ons (daarvoor was het vooral powerplay en bondage). Was wel mooi hoor om te zien dat een D, die dat nooit van zichzelf had gekend, dacht dat hij zachtaardig was, opeeens zichzelf zag meppen en dat het hem enorm opwond!
Wat wel weer apart was: ik kon niet goed spacen toen; de echte emotie en subspace leken elkaar te verhinderen, Kent iemand dat ? Bijna het omgekeerde als spacen vanuit emotie dus.........
Trouwens, goedmaakseks is ook toch nadat de boosheid en ruzie over zijn?

Geen eigen ervaring, maar ik heb wel eens begrepen dat het niet zo handig is om te gaan spelen als de D nog boos op je is. Er schijnen ook hele afspraken en protocollen over geschreven te worden. De allereerste (en zo ongeveer enige) keer dat ik mijn D. sloeg was toen hij heel verdrietig was, dat de pijn van buiten net zo erg moest zijn als die van binnen. Klappies als troost. Er zit toch altijd wel een emotie in het spel? Hoe je dag is geweest, hoe je pet hangt? Je krijgt toch ook emoties door het het spel? En soms biedt het toch ook troost. Als ik nog boos ben op degene met wie ik speel, zou ik dat denk ik niet kunnen. Maar troost, energie en bevrijding zijn de mooie cadeautjes als ik speel als ik verdrietig ben..

colet schreef: Vanuit jouw situatie Voleuse, die je schetst als voorbeeld, vanuit ruzie...Dat ken ik niet. Kan me wel voorstellen dat dat gebeurt en óók dat het je beleving op dat moment beinvloedt.
Nu schets jij nog de 'goedmaaksex/spel' maar wat als je ruzie hebt gemaakt en Dom is er al klaar mee, sub moet nog herstellen....wát als je dan zou spelen?? Dat lijkt me ook veel impact kunnen hebben. (ken ik ook niet )

Nouja kijk het gaat meestal zo, dat als we ruzie hebben gehad (trouwens ook als hij ruzie had met zijn ouders), en we liggen dan die avond in bed, dan komt hij zelf altijd bij me liggen. Ik initieer het spel dan niet, hij gaat bij het voeteneind liggen en vragen of ik hem toch niet wil slaan

Dit is wel altijd nadat alles uitgepraat is hoor, het is niet zo dat de emoties van daarvoor doorwerken in het spel, maar dat de emoties van eerder aanleiding zijn voor een spel.
Snap je

Ik herken 't wel enigszins, al is het bij ons wel echt puur zo dat 't alleen kan wanneer de emoties bij mij heel sterk zijn. Als Romanticide heel zenuwachtig/gestrest/gefrustreerd is, blokkeert dat 't spelen juist bij hem, waar het bij mij juist zorgt dat ik graag wil spelen om m'n hoofd leeg te kunnen maken. Ik heb soms (zo eens per maand ongeveer (en nee, da's niet menstruatiegerelateerd ) momenten dat ik even overloop, dat ik geen uitlaatklep heb kunnen vinden om te ontstressen, en dat ik in een paniekaanval schiet (waarin ik dus van boos naar huilen naar nog bozer naar nog harder huilen kan gaan), en we als gevolg daarvan gaan spelen omdat Romanticide ziet dat het niet goed gaat met me, en hij op die manier soms toch ook getriggerd wordt.

Na echte ruzie zullen wij niet spelen, dan hebben we juist heel sterk dat we alleen maar lief willen zijn voor elkaar, willen knuffelen en willen huilen hoe stom die ruzie nou weer was. Spelen op zo'n moment zou funest zijn omdat we dan allebei de emotionele stabiliteit van een wipwap hebben.

Nou spelen heb ik nog nooit gedaan als die ander nog boos was. Seks daarentegen wel en dat was goed, leuk en erna waren de negatieve gevoelens ook weg. Niet meer boos boos, maar wel nog met aantal irritaties dat het nog niet volledig over is.

madeleine schreef:..maar ik heb wel eens begrepen dat het niet zo handig is om te gaan spelen als de D nog boos op je is. Er schijnen ook hele afspraken en protocollen over geschreven te worden.

Afspraken en protocollen? Ik neem aan dat het dan tussen partners is en niet zogenaamde regeltjes van wat men (kots) acceptabel vind.

Joshua schreef:

madeleine schreef:..maar ik heb wel eens begrepen dat het niet zo handig is om te gaan spelen als de D nog boos op je is. Er schijnen ook hele afspraken en protocollen over geschreven te worden.

Afspraken en protocollen? Ik neem aan dat het dan tussen partners is en niet zogenaamde regeltjes van wat men (kots) acceptabel vind.

Dit zit daar wat tussenin. Over het algemeen gesproken is het onverstandig om te gaan spelen wanneer echte boze emoties de boventoon voeren in jouw gesteldheid van dat moment (en dan heb ik het expliciet niet over gespeelde boosheid). De reden is dat je onder invloed van deze emoties dingen anders kunt gaan beoordelen en mogelijk beslissingen neemt waar je later spijt van hebt.

Bij ons zijn handelingen (ik haat het woord 'spelen') altijd gebaseerd op emoties. Er is ook eigenlijk altijd wel een directe aanleiding om tot actie over te gaan.

Het zetten van een statement. (you're mine!)
Een uitstekend humeur, lekker ontspannen zijn, zin hebben om iets te doen of te proberen.
Het afrekenen van een vergrijp.

Het laatste is me godzijdank in al die jaren nog niet overkomen. Ik vrees de dag, dat dat gaat gebeuren...