Wandering Spirits Forum

Soms kom je toch ineens een term tegen bij welke je denkt: huh?
In dit geval volgde er een Engelstalige uitleg: Mental bondage is a BDSM construct in which the submissive is expected to act as if they are physically bound without any actual bondage
Hoe zien jullie dit voor je? Wat bedenk je erbij?

Zelf dacht ik dat het misschien niet in iets groots gezocht hoeft te worden. Ik hang daar niks aan qua benaming/term, maar als je kijkt naar bovenstaande uitleg.....voorbeeldje:
ik sta niet altijd stil, doe wel mijn best natuurlijk, maar er zijn momenten dat ik ga dansen/wiebelen/opzij stappen als iets me te heftig wordt. Meestal schrik ik er zelf van en stap direct terug. Soms volgt direct een stem die stilstaan verlangt.
Ook tijdens spellen op feesten/bijeenkomsten heb ik dat gezien bij anderen en gehoord: "sta nu toch eens stil of moet ik je soms vastzetten?!".

is dit het? Als de Dom verlangt dat de sub bv stil blijft staan/liggen?
Of is er meer? Zijn er meer manieren?
Doen jullie het ook? Wat voegt het toe? Of is het fijner om écht gebonden te zijn?

Er is geen vaststaand afgekaderd geheel vast te koppelen aan de term: mental bondage. Dus er is wellicht wel veel verschil in beleving en eravringen. In wat je hebt gedaan en waarbij je nu denkt, hé, dat kan er ook bij passen.
Ik werd gewoon nieuwsgierig door de term en wilde het graag delen, ben ook benieuwd of iemand iets heel anders erbij bedenkt.

-to act as if- dat klinkt bij mij tikkeltje negatief, want lijkt erg -doen alsof-
Doen alsof ik vastgebonden ben... en toch bedoelen ze dat.
Ik ben er nog niet over uit wat ik ervan zal vinden!

zou er ook mental suspension bestaan dan?

colet schreef: zou er ook mental suspension bestaan dan?

Sure: http://www.youtube.com/watch?v=CY-Dzv-nQrE" onclick="window.open(this.href);return false;

Als in: een switch die zichzelf wil domineren werkt niet zo goed?

Een idee dat ik veel gehoord heb rondom mental bondage, is dat het de nadruk verlegt van het fysieke (daadwerkelijk vastgebonden zijn) naar het mentale (niet bewegen vanuit je onderdanigheid). Het idee hierachter is dat het 'makkelijk' is om je niet te bewegen als dat door touwen wordt verhinderd, en moeilijk om je niet te bewegen als dat vanuit je eigen geest moet komen.

Stilstaan als je gemept wordt kan dus een vorm van mental bondage zijn als je dominant erop inspeelt dat je onderdanig en braaf bent als je stil staat en 'stout' als je beweegt, wat jou ertoe zou moeten brengen stil te staan vanuit je wil om te doen wat je dom van je vraagt.

Ik kan me echter ook voorstelen dat je je sub bijvoorbeeld een lastige houding laat aannemen en hem of haar daar zo lang mogelijk in laat staan zonder hulp van touwtjes.

Volgnes mij hoeft mental bondage niet helemaal touwloos te zijn. Ook iemand vastbinden met een heel dun wollen draadje (en dan zeggen 'niet lostrekken, hoor') zou er volgens mij onder vallen. Je zou zelfs kunnen stellen dat elke vorm van bondage waar je redelijkerwijs zelf uit kunt komen, een vorm van mental bondage is als je jezelf uit onderdanigheid niet losmaakt. Alhoewel, je kunt ook weer beargumenteren dat het fysieke gevoel van vastgebonden zijn, afdoet aan de mentale inspanning (is bijvoorbeeld voor mij zo. Ik wordt van touwtjes vaak heel relaxt en vindt het dan dus makkelijker om stil te staan/ liggen dan als ik los zou zijn, ook al zou ik de touwen zelf kunnen losmaken.

colet schreef:-to act as if- dat klinkt bij mij tikkeltje negatief, want lijkt erg -doen alsof-
Doen alsof ik vastgebonden ben... en toch bedoelen ze dat.
Ik ben er nog niet over uit wat ik ervan zal vinden!

zou er ook mental suspension bestaan dan?

to act wordt hier niet gebruikt in de zin van acteren, maar van uitvoeren.

Het is ook wel een stukje acteren. Ik kan je bijvoorbeeld de opdracht geven dat je je handen op je rug moet houden tijdens het eten, alsof ze geboeid waren. Dan kan je zelf dus niet eten.

Het vergt meer mentale kracht om dingen dan toe te laten. Als je geboeid bent, kan je gewoon niets tegen iets doen. Maar als je lost zit, maar in de mentale boeien hangt, en er gebeurt wat, ben jij het helemaal zelf die de drang om te reageren tegenhoudt.

wat pluis dus ook zegt.

Ja mooi! Ik speel daar wel mee.

Haar de rand van het bed vast laten houden met de opdracht; "En niet loslaten!"
Of haar verplichten de handen boven haar hoofd te houden, en dan lieve/gemene dingen doen bij haar oksels.
Werkt heel leuk.

pluis schreef:Stilstaan als je gemept wordt kan dus een vorm van mental bondage zijn als je dominant erop inspeelt dat je onderdanig en braaf bent als je stil staat en 'stout' als je beweegt, wat jou ertoe zou moeten brengen stil te staan vanuit je wil om te doen wat je dom van je vraagt.

Ik kan me echter ook voorstelen dat je je sub bijvoorbeeld een lastige houding laat aannemen en hem of haar daar zo lang mogelijk in laat staan zonder hulp van touwtjes.

Volgnes mij hoeft mental bondage niet helemaal touwloos te zijn. Ook iemand vastbinden met een heel dun wollen draadje (en dan zeggen 'niet lostrekken, hoor') zou er volgens mij onder vallen. Je zou zelfs kunnen stellen dat elke vorm van bondage waar je redelijkerwijs zelf uit kunt komen, een vorm van mental bondage is als je jezelf uit onderdanigheid niet losmaakt. Alhoewel, je kunt ook weer beargumenteren dat het fysieke gevoel van vastgebonden zijn, afdoet aan de mentale inspanning (is bijvoorbeeld voor mij zo. Ik wordt van touwtjes vaak heel relaxt en vindt het dan dus makkelijker om stil te staan/ liggen dan als ik los zou zijn, ook al zou ik de touwen zelf kunnen losmaken.

Hier kan ik me wel achter scharen.

Ik geloof ook dat de term "bondage" wat connotaties oproept die er niet hoeven te zijn. Misschien dat je het in deze context beter kan vertalen als "restrictie" (mentale restrictie, dus). Het komt er in elk geval op neer dat de reden dat je niet beweegt meer door de wil is van de Dominant dan door attributen.

Om even een voorbeeld te nemen: ik heb eens een hoofdkussen op je armen gelegd, colet. Gevolgd door de opmerking dat die daar moest blijven liggen. Ook dat zou ik als "mentale bondage" beschouwen. Was evengoed doeltreffend.


Zelf denk ik eigenlijk dat de meeste bondages waar ik heb in gelegen voor een gedeelte mentaal waren. Bij mijn boeien kan ik meestal aan de sluiting, en doorgaans zijn er bij een touwbondage knopen binnen het bereik van mijn vingers. Dat betekent dat als ik echt zou willen (en ik niet afgeleid wordt of in paniek ben), ik mezelf los zou kunnen maken. Dat maakt me verder geen verschil (hooguit dat ik blij ben dat ALS er iets onverwachts gebeurt, ik nog iets zou kunnen doen).

Ik kende het niet onder die naam, maar ken het principe wel. In een specifieke houding moeten blijven terwijl de meest vreselijke dingen met me gedaan worden, m'n benen wijd moeten houden terwijl hij met z'n platte hand slaat, dat soort dingen. Soms heel moeilijk, maar daardoor geeft 't wel heel veel voldoening als het me lukt .

Zoals pluis het beschrijft kan ik me er ook helemaal in vinden.

*ziet plotseling een wereld van mogelijkheden*

Wauw, dank je voor de tip! Ik ga het snel aan mijn lief vertellen!

Ik vind het echt Moeilijk! (Met een hoofdletter M) om die strijd te voeren met mezelf. Ik wil dan de D wel gehoorzamen, maar hij maakt het me dusdanig moeilijk dat ik bijna niet stil kan blijven liggen.

De reflexen van je lichaam negeren is bijna ondoenlijk. Lukte me dan ook vrijwel niet. Tenzij ik me heeel goed concentreerde, maar ja, een beetje D leidt je dan weer af waardoor het weer mislukt...

Sadistische krengen!

hihi love to hate them
En dan vooral zo met zweemzoet stemmetje: kom terug (en dan doen ze het weer).

Ja Gilrean!

Ik merk wel dat jullie het hetzelfde invullen als ik ook al deed. Op zich is het ook wel een mooie term.
Ooit, toen ik in een 'nilla relatie zat en aan mijn partner zoetjesaan kenbaar maakte wat ik graag zou willen, heb ik dit gegegevn ook aangedragen. Hij hoefde niet meteen te gaan knopen, voor mij leek het al heel wat als hij al maar eens wat zou zegen van : hou je armen maar boven je hoofd en waag het niet om....."
Zelfs dat wilde hij niet doen

Dat wegdraaien en iets bij jezelf overwinnen om terug te draaien, wetende dat het wéér of zelfs nóg harder zal gaan...Of inderdaad een lichamelijke reflex voorkomen.... Lastig en moeilijk!! En ergens dan ook weer zo lekker

En wat te denken van mental bondage, afgewisseld met breathplay?
Zo van: Wil je niet blijven zitten in een bepaalde houding, dan beletten om te ademen......net zolang tot je weer terug gaat naar die houding. En dat afwisselend, omdat je geen van beide kunt volhouden

juffie schreef:Ik vind het echt Moeilijk! (Met een hoofdletter M) om die strijd te voeren met mezelf. Ik wil dan de D wel gehoorzamen, maar hij maakt het me dusdanig moeilijk dat ik bijna niet stil kan blijven liggen.

De reflexen van je lichaam negeren is bijna ondoenlijk. Lukte me dan ook vrijwel niet. Tenzij ik me heeel goed concentreerde, maar ja, een beetje D leidt je dan weer af waardoor het weer mislukt...

Sadistische krengen!