Wandering Spirits Forum

... en mijn vriend is veel, maar geen arrogante klootzak.

Nu wist ik dit eigenlijk al van mezelf, maar wat recente gebeurtenissen hebben me even met de neus op de feiten geduwd. Mijn 'theorie' werkt als volgt. Voor een D/s (spel)verhouding moet de D boven de s staan, en de s onder de D: het is een wisselwerking, het is reciprocal. Dit kan vanaf twee kanten bereikt worden: de s kan actief onder de D gaan staan (door onderdanig gedrag te vertonen als drinkjes aanbieden bijvoorbeeld), of de D kan actief boven de s gaan staan (door zijn/haar dominantie af te dwingen). Bij mij werkt eigenlijk alleen dat laatste. De dominant moet laten weten dat hij (in mijn geval vrijwel altijd een hij) meer weet dan ik, beter weet wat ik wil dan dat ik dat zelf wil toegeven, dat hij sneller is dan ik, en dat hij precies weet wat hij aan het doen is. Een hoge mate van zelfverzekerdheid dus, grenzend aan arrogantie (of soms zelfs ruim in dat arrogante vlak). Dat is wat mijn onderdanigheid triggert. Ik kan me niet herinneren met succes gespeeld te hebben met mensen waarbij dat niet het geval was.

Mijn vriend kijkt er wat theorie betrefd hetzelfde tegenaan: ook hij vindt dat hij de eerste stap moet zetten en actief boven mij moet gaan staan wil een spel kunnen werken. Hij is echter enigszins onzeker op gebied van zijn dominantie, en heeft ook/dus niet de zelfzekerdheid en arrogantie die mij normaal triggert. Zo kijkt hij sowieso niet naar de wereld, alles is voor hem waarschijnlijkheid en geen zekerheid, terwijl ik juist in een D/s situatie extreme zekerheid wil. Wij zijn het afgelopen anderhalf jaar vooral gelijkwaardig aan elkaar geweest, wat het voor hem moeilijker maakt om die eerste stap boven mij te zetten, zeker omdat hij het gevoel heeft (gehad) dat ik dat veel afgewezen heb (klopt ook wel, er was veel angst, met name voor seksuele zaken, maar die angst neemt erg snel af, voor zover deze niet gewoon weg is).

En hieropvolgend heb ik twee vragen: wat vinden jullie van mijn theorie? Voelen jullie het ook zo, of werkt het heel anders in jullie ogen en/of situatie?
Daarbij: hebben jullie tips en starters over hoe wij spel weer een kickstart kunnen geven? De wil is er bij ons allebei, alleen de weg lijkt tussen ons nog aangelegd te moeten worden...

Enne ja, of ik sta stil of ik ga op sneltreinvaart. Maak daar maar TGV-speed van trouwens Leidt wel tot goede gesprekken en inzichten trouwens.

Ja, herkenbaar...


Tips? Praten met elkaar, eerlijk zijn (ook tegenover jezelf). Durven vragen om dingen, maar... zonder te pushen.

Geef hem de tijd en ruimte om te ontplooien. Geef aan wat je wil, maar maak duidelijk dat daar geen tijds- of andere druk achter zit. (geef toe, met een beetje geluk zijn jullie voor de rest van jullie leven samen: tijd zat dus het hoeft niet allemaal nu). En weer: praten. Het is een dunne lijn, die je te bewandelen hebt. Aangeven wat je wilt, zonder dat hij dat (onbewust) als eis gaat aanvoelen. Daarin gaat hij weer heel open moeten zijn en dingen durven aangeven.


En voor jezelf: loslaten. Je kunt ook die overgave bereiken vanuit jezelf, zonder daartoe gedwongen te worden door de ander. Het is alleen moeilijker en dus nog intenser (is mijn ervaring). Ik ben een trots persoon (anderen noemen het arrogant ), ik ga voor niemand op mijn knieën. Behalve voor hem... zomaar, spontaan. Aan zijn voeten, hoofd tegen zijn been, zijn hand in mijn haar. Ogen sluiten. Loslaten.


Jij ziet de Dom in zijn ogen, faery, ook al ziet hij dat niet altijd. En voor die Dom kun je op jouw knieën gaan. Zonder druk, zonder dwang. Omdat jij weet wie hij is, echt is, voor jou.



(Maar het is moeilijk, erg moeilijk...)

geen tips sorry... Maar ook hier wel herkenning...

Ik denk juist dat uitdagen/rellen/vervelend doen het voor hem alleen maar moeilijker maakt, juist als hij wat onzeker is.
Ik denk dat wat nimueh zegt een hele goede is. Jezelf onderdanig opstellen, dat nodigt hem denk ik ook uit om weer dominanter tegen jou te doen lijkt me.. Maar kan me voorstellen dat dat ook erg moeilijk is.

He Faery!

Volgens mij zijn er veel sub's die getriggerd worden door een arrogantie/ zelfverzekerde houding van een Dom ( me). Het appeleerd aan een stereotype beeld; een alwetende, nimmer aan zichzelf twijfelende, snelle en doortastende Dom.
Naar mijn mening is het grotendeels een fantasiebeeld. Niemand kan op ieder vlak " beter/ slimmer/ alwetender" zijn dan jijzelf. Wat wel kan is dat iemand op sommige vlakken meer weet of doortastender is dan je zelf bent. Maar binnen jou theorie zal een Dominant onherroepelijk van zijn torenhoge voetstuk afvallen als blijkt dat hij/ zij ook gewoon maar mens is, en dus feilbaar.

Als je getriggerd raakt door iemand die de " kenmerken" die jij beschrijft heeft, dan; zal die persoon een stuk ouder ( want meer levenservaring) moeten zijn, of in het dagelijks leven welhaast een onuitstaanbaar iemand zijn. Volgens mij is het toch vaak een deel van iemands persoonlijkheid dat uitvergroot word tijdens een spel, en dus is het ook altijd een " actief" accepteren/ meewerken aan de instanthouding van dat beeld, door de sub.

Gaat het om het neerzetten van een arrogante houding, of om werkelijke arrogantie?

Misschien wat warrig komt doordat ik wil reageren en dat eigenlijk niet kan vanaf een priegelschermpje op mijn iPhone.

Ik merk dat binnen een spel ik inderdaad hou van iemand die arrogant is, zijn ding doet en net alsof ie alwetend is. Maar zo met gewoon praten en knuffelen enzo vind ik leuker als ik echt de persoon zie zonder al die dingen. Beetje zie je het altijd, maar dat ie zich kwetsbaar durft opstellen.
Ik heb me nooit zo snel overgegeven aan Hertz dan de keer dat hij mij op de zetel gelegd heeft, gezegd dat ik even moest bijkomen van de verre reis en dat hij ondertussen de woonkamer aan het borstelen was. En ik zo genietend kijken. Hij zo nog de opmerking: "haha dat zie je wel graag eh. Geniet maar, kan mijn ego wel hebben!" Ok de blik erachter die zoiets zei als zometeen merk je je plaats wel weer, hielp ook. Maar vond het wel super!

Denk alleen kwa tip inderdaad dat jezelf onderdanig opstellen beste werkt. Geeft hem zelfvertrouwen en op een keer durft hij gewoon die teugels in handen nemen zonder dat jij ze aanreikt!

rubyvita schreef:Misschien wat warrig komt doordat ik wil reageren en dat eigenlijk niet kan vanaf een priegelschermpje op mijn iPhone.

Wow, kan jij zo'n inhoudelijke post schrijven op een priegelig schermpje? Respect! Ook voor het geschrevene, trouwens.

Om terug te komen op de OP, zou het misschien werken om momenten af te bakenen dat hij er echt voor kan gaan? Dat hij je in het begin binnen een duidelijk kader als uitprobeer-subje kan gebruiken om zijn Dom-nagels op te scherpen? Misschien dat het mogelijk is om een Dom/sub dynamiek te scheppen en hem ondertussen de ruimte te geven om te experimenteren en zo zijn voeten te vinden.

Ik vind het wel grappig...

Er is een tijd geweest dat ik hier zwaar aangevallen ben omdat ik mijn mening durfde verkondigen zonder er uitgebreid "ik vind", "volgens mij" en "in mijn beleving" voor te plaatsen. Zowat tot het punt dat ik waarschijnlijk niet eens "goede morgen " meer kon zeggen*. En jij was bij die mensen die daar aanstoot aan namen, faery.

Nu...dat is inmiddels een hele tijd geleden, en ik begrijp best dat je intussen een andere visie hebt (om nog maar te zwijgen over het feit dat de situatie gewoon anders is hij en ik verschillende mensen zijn). Ik wijs er alleen op dat zelfverzekerdheid (en arrogantie) niet iets is dat vanzelf ontstaat. Dat is iets dat mettertijd groeit naarmate je meer ervaring krijgt. En maar goed ook, want als hij ergens 'extreem zeker' over zou zijn waar jij het absoluut niet mee eens bent gaat dat opwindende er volgens mij snel af zijn.


*immers: ik ben geen klimatoloog, dus ik kan geen uitspraken doen of het weer van zulke aard is dat het op objectieve basis "goed" kan gevonden worden. Bovendien heb ik evenmin het recht om voor anderen te gaan bepalen dat zij de morgen goed moeten vinden.

faery schreef:En hieropvolgend heb ik twee vragen: wat vinden jullie van mijn theorie? Voelen jullie het ook zo, of werkt het heel anders in jullie ogen en/of situatie?
Daarbij: hebben jullie tips en starters over hoe wij spel weer een kickstart kunnen geven? De wil is er bij ons allebei, alleen de weg lijkt tussen ons nog aangelegd te moeten worden...

Wat je theorie betreft: die lijkt wel te kloppen. Ik heb het in elk geval vaker gezien (o.a. bij chippie). Persoonlijk voel ik het niet meer zo, maar ik kan niet goed uitleggen waarom niet. Is ook niet belangrijk, want ik geloof best dat 't voor anderen wel werkt.

Qua tips...euhm...wat Gille zegt klinkt wel goed: jezelf onderdanig opstellen. Misschien oefenen op zinnetjes als "je hebt helemaal gelijk, schat"?
(en nee, je moet het natuurlijk niet tot in het extreme gaan doordrijven en jezelf weg te gaan cijferen. gewoon wat sneller inbinden dan normaal is al een goeie eerste stap)


In elk geval: succes! :icon_biggrin:

Het klinkt wel erg herkenbaar ja. Mijn vriend is ook niet altijd even zelfverzekerd als D, en daardoor loopt het nog wel eens mis...

Mijn vraag was eigenlijk: wat wil je precies van je vriend? Wil je gewoon af en toe spelen en verder gelijk zijn, of meer naar een 24/7 toe? (Ik stel het maar even heel zwart wit ).

In het eerste geval lijkt het me het makkelijkst vanuit jezelf te realiseren. Als jij je (zoals al gezegd is) gewillig opstelt, en ook veel vertrouwen tentoonspreid dan zal zijn zelfvertrouwen vanzelf groeien. Misschien heb je niet direct de perfecte D voor je, maar het lijkt me dat hij best een arrogante houding kan aanmeten in een spel.

Als je echt een voortdurende ongeloijkheid voor ogen hebt, lijkt het me veel moeilijker. Je vriend IS nu eenmaal niet arrogant van zichzelf (en gelukkig maar).

@wever: arrogantie naar mij toe als dominant, en arrogantie op een forum is iets heel anders. Ik waardeer het niet echt dat je dit nu naar boven brengt, want het is totaal niet aan elkaar gerelateerd.

@rest: ik lees, en ik overweeg. Uitgebreide reactie komt later

nimueh schreef: Ja, herkenbaar...
Tips? Praten met elkaar, eerlijk zijn (ook tegenover jezelf). Durven vragen om dingen, maar... zonder te pushen.

Praten, praten en praten, inderdaad. Durf jezelf te uiten, ook al vind je dat moeilijk, of zelfs beschamend (bijvoorbeeld als het om fantasietjes gaat oid.)
Veel praten, en eerlijk zijn is erg handig, maar soms ook wat moeilijk/pijnlijk.

nimueh schreef: En voor jezelf: loslaten.

Nog zo'n fijne, moeilijke actie. Ik kan me voorstellen dat je niet kúnt loslaten, als je niet ziet in hem wat er voor jou nodig is om het vertrouwen te hebben dat het goed gaat áls je los laat.. Hoe dat op te lossen is.. Geen idee. Je zal misschien eens je kop stoten, waarschijnlijk ook wel meer dan eens.. Maar niemand heeft ooit gezegd dat het makkelijk is, allemaal

nimueh schreef: ik ga voor niemand op mijn knieën. Behalve voor hem... zomaar, spontaan. Aan zijn voeten, hoofd tegen zijn been, zijn hand in mijn haar. Ogen sluiten. Loslaten.

That'll do it for me.. Als ik merk dat een subje zich zó naar mij toe opstelt, krijg ik daar vaak juist meer zelfverzekerdheid (Is dat een woord?) van. Zelfvertrouwen, dus eigenlijk.

nimueh schreef:
Jij ziet de Dom in zijn ogen, faery, ook al ziet hij dat niet altijd. En voor die Dom kun je op jouw knieën gaan. Zonder druk, zonder dwang. Omdat jij weet wie hij is, echt is, voor jou.

(Maar het is moeilijk, erg moeilijk...)

Dit is simply quoted for truth.

faery schreef:@wever: arrogantie naar mij toe als dominant, en arrogantie op een forum is iets heel anders. Ik waardeer het niet echt dat je dit nu naar boven brengt, want het is totaal niet aan elkaar gerelateerd.

Het ging toen - en ook nu - over beginnende dominantie en meta-communicatie (de manier waarop dingen gebracht werden). Er zijn dus wel degelijk parallellen.

Maar ik geef toe dat IRL 1-op-1 en fora een heel andere insteek hebben. Dat is idd niet te vergelijken.

Toran schreef:

nimueh schreef: ik ga voor niemand op mijn knieën. Behalve voor hem... zomaar, spontaan. Aan zijn voeten, hoofd tegen zijn been, zijn hand in mijn haar. Ogen sluiten. Loslaten.

That'll do it for me.. Als ik merk dat een subje zich zó naar mij toe opstelt, krijg ik daar vaak juist meer zelfverzekerdheid (Is dat een woord?) van. Zelfvertrouwen, dus eigenlijk.

QFT idd FTW


klein spel afspreken met duidelijke grenzen. Ja, 't is mss topping from the bottom, maar soms ook best handig voor de dom. Even precies weten wat er kan gaan komen, maar niet wanneer of hoe vaak of hoe hard, of mss wel helemaal niet. Dat is wel aan hem.
Dan jezelf klein maken voor hem. Dat zou dat stukje Dominantie bij hem extra kunnen triggeren.

Als je dit een paar spellen, met verschillende grenzen, hebt gedaan, zou zijn zelfvertrouwen best eens beter kunnen worden, en de kans op een spontaan spel met verschillende elementen die je eerder gecontroleerd hebt gedaan zal vast toenemen. Als dat dan ook goed gaat, kan zomaar het hek van de dam zijn



Je kan nu wel zeggen dat die angst bij jou (bijna) helemaal weg is, maar hij kent nog vooral dat meisje dat niet durfde, waar hij vooral beschermend naar moest zijn, waar mss wel elke poging tot verdergaande intimiteit angstig werd afgehouden*. Dat is niet zomaar om te slaan in zelfverzekerde dominantie waar jij zelfs seksueel niets meer in te brengen hebt - iets waar jij mss al wel aan toe bent, mss juist wel omdat je wilt testen of die angst wel echt weg is.



*dit met in m'n achterhoofd je eerdere verhalen tijd geleden hier ergens opgeschreven, maar niet herlezen, dus als ik het verkeerd heb excuus

Mijn reactie duurde wat langer dan gepland, omdat ik goed wilde nadenken over hoe ik dit moest verwoorden. Allereerst had ik mijn ervaring met arrogantie misschien wat beter uit moeten leggen. Mensen die alleen maar arrogant zijn, en veel te overtuigd van zichzelf, zijn inderdaad erg irritant. Arogantie werkt voor mij alleen als iemand ook een beetje zelfspot heeft, en bovenal ook mens is. In spel heb ik echter een bepaalde mate van zelfverzekerdheid nodig in mijn partner, als ik me over wil kunnen geven. Ik zei

faery schreef:De dominant moet laten weten dat hij (in mijn geval vrijwel altijd een hij) meer weet dan ik, beter weet wat ik wil dan dat ik dat zelf wil toegeven, dat hij sneller is dan ik, en dat hij precies weet wat hij aan het doen is.

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik bedoel:
*na een gesprek over mogelijke dates met andere mensen*
Dom (vriend van me, niet mijn vriend): Dus dan ga je vast hard masturberen vanavond.
ik: Mwah, waarschijnlijk wel, maar mijn vib is stuk, en daar baal ik best van.
Dom: Kom je dan langs zondag?
ik: *stilte, compleet flabbergasted*
Wij hadden het al eerder gehad over een mogelijk spel, en doordat nu opeens op te brengen, terwijl het maar semi-relevant is, brengt hij mij van mijn stuk doordat hij me een stap voor is. En direct impliceert dat er zondag wat gaat gebeuren, en dat ik dat ook wil. Hopelijk snappen jullie wat ik hiermee bedoel, een goed voorbeeld geven is best lastig, aangezien het altijd inspeelt op emoties en dat is lastig weergeven op een beeldscherm.

nimueh schreef:Jij ziet de Dom in zijn ogen, faery, ook al ziet hij dat niet altijd. En voor die Dom kun je op jouw knieën gaan. Zonder druk, zonder dwang. Omdat jij weet wie hij is, echt is, voor jou.

Uhm, nee. Zo werkt bdsm niet voor mij, zeker niet tegenover iemand waar ik normaal gesproken gelijkwaardig mee ben. Daarbij werkt het voor zowel mijzelf als mijn vriend niet als ik onder hem ga staan door onderdanig gedrag te vertonen (wat meerderen hier adviseerden). Dat past niet bij me, althans op dit moment niet. 'Fake it till you make it' is regelmatig een goede strategie, maar past niet in de relatie van mijn vriend en mij. Althans, niet vanuit mij naar hem toe, waarschijnlijk wel vanuit zijn dominantie naar mij toe.

rubyvita schreef:Gaat het om het neerzetten van een arrogante houding, of om werkelijke arrogantie?

Relevante vraag. Het gaat met name om het neerzetten van de houding. Als ik niet het idee heb dat hij precies weet waar hij mee bezig is, dat hij zelfverzekerd is in wat hij doet, kan ik me niet overgeven. En ik heb het mentale spelletje nodig om me echt subbig te gaan voelen.

Ravelijne schreef:Om terug te komen op de OP, zou het misschien werken om momenten af te bakenen dat hij er echt voor kan gaan? Dat hij je in het begin binnen een duidelijk kader als uitprobeer-subje kan gebruiken om zijn Dom-nagels op te scherpen? Misschien dat het mogelijk is om een Dom/sub dynamiek te scheppen en hem ondertussen de ruimte te geven om te experimenteren en zo zijn voeten te vinden.

Dit hebben we af en toe wel geprobeerd, maar vonden dit allebei wel lastig. Ik denk wel dat we dit weer vaker gaan doen. Sowieso een duidelijke tijd afbakenen waarop we kunnen spelen, en wanneer de dynamiek er kan zijn, als het op dat moment zo aanvoelt.

Wever schreef:Misschien oefenen op zinnetjes als "je hebt helemaal gelijk, schat"?

Dat moet ik inderdaad maar eens doen Ik 'jump' soms veel te snel, en dat tegenhouden is best een challenge. Ach, mijn leerdoel van dit studiejaar was sowieso al 'mijn mond houden', dus dat moet ik in mijn relatie ook maar doorvoeren.

Voleuse schreef: Mijn vraag was eigenlijk: wat wil je precies van je vriend? Wil je gewoon af en toe spelen en verder gelijk zijn, of meer naar een 24/7 toe? (Ik stel het maar even heel zwart wit ).

Ik wil (of eigenlijk, wij willen) af en toe spelen. Een 24/7 gaat voor ons niet werken, aangezien we de gelijkwaardigheid waarin we nu zitten, ook erg prettig vinden.

JerryM schreef:Je kan nu wel zeggen dat die angst bij jou (bijna) helemaal weg is, maar hij kent nog vooral dat meisje dat niet durfde, waar hij vooral beschermend naar moest zijn, waar mss wel elke poging tot verdergaande intimiteit angstig werd afgehouden*. Dat is niet zomaar om te slaan in zelfverzekerde dominantie waar jij zelfs seksueel niets meer in te brengen hebt - iets waar jij mss al wel aan toe bent, mss juist wel omdat je wilt testen of die angst wel echt weg is.

Hier sla je de spijker op z'n kop. Dat is iets wat tijd kost, en dat onderschatte ik een beetje, geloof ik. Daar gaan we het nog eens over hebben.


Praten over bdsm is voor mijn vriend en mij regelmatig moeilijk en beladen, en daardoor heel vermoeiend. We hebben afgesproken meer via mail te gaan bespreken. Dan kan ik hem niet in de reden vallen (die neiging heb ik nogal eens), en kunnen we net wat beter nadenken en formuleren dan als we erover praten. En je kan dan zelf kiezen wanneer je antwoordt, zodat we er niet supermoe van worden steeds, wat nu nog wel eens het geval is. En we gaan allebei een bdsm checklist invullen, wat een goede aanleiding is tot dieper gesprek.

Bedankt voor jullie input, dat waardeer ik zeer!

faery schreef:Mijn reactie duurde wat langer dan gepland, omdat ik goed wilde nadenken over hoe ik dit moest verwoorden. Allereerst had ik mijn ervaring met arrogantie misschien wat beter uit moeten leggen. Mensen die alleen maar arrogant zijn, en veel te overtuigd van zichzelf, zijn inderdaad erg irritant. Arogantie werkt voor mij alleen als iemand ook een beetje zelfspot heeft, en bovenal ook mens is. In spel heb ik echter een bepaalde mate van zelfverzekerdheid nodig in mijn partner, als ik me over wil kunnen geven. Ik zei

faery schreef:De dominant moet laten weten dat hij (in mijn geval vrijwel altijd een hij) meer weet dan ik, beter weet wat ik wil dan dat ik dat zelf wil toegeven, dat hij sneller is dan ik, en dat hij precies weet wat hij aan het doen is.

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik bedoel:
*na een gesprek over mogelijke dates met andere mensen*
Dom (vriend van me, niet mijn vriend): Dus dan ga je vast hard masturberen vanavond.
ik: Mwah, waarschijnlijk wel, maar mijn vib is stuk, en daar baal ik best van.
Dom: Kom je dan langs zondag?
ik: *stilte, compleet flabbergasted*
Wij hadden het al eerder gehad over een mogelijk spel, en doordat nu opeens op te brengen, terwijl het maar semi-relevant is, brengt hij mij van mijn stuk doordat hij me een stap voor is. En direct impliceert dat er zondag wat gaat gebeuren, en dat ik dat ook wil. Hopelijk snappen jullie wat ik hiermee bedoel, een goed voorbeeld geven is best lastig, aangezien het altijd inspeelt op emoties en dat is lastig weergeven op een beeldscherm.

Ahum...ik geloof je best dat een goed voorbeeld geven erg lastig is. Want eerlijk: qua woorden zie ik totaal geen verschil met wat in dit topic neergeschreven wordt (ik vermoed dat je dat zelf ook weet).
Het maakt uiteraard enorm uit wie het zegt, op welk tijdstip en in welke context, uiteraard...en dat zit niet in de woorden op zich.