Wandering Spirits Forum

Hoi allemaal,

Ik trek de stoute schoenen ( :smiley_panic: ) aan en open een topic.
Ik heb dus al 16 jaar een relatie met mijn Meester Thomas. Alleen was het tot aan augustus / september 2010 een vanille relatie. Er zaten wel wat D/s trekjes in. Niet in de laatste plaats omdat wij 10 jaar schelen. Gisteren heb ik het verwoord als dat BDSM eigenlijk een hele fijne bevestiging is van wat ik altijd gevoeld heb. Dat het duidelijkheid schept en dat ik daardoor rust vind.
We zijn begonnen met veel spelen. In het begin zelfs heel veel Er was een duidelijke afspraak dat het spel begon wanneer ik mijn collar om zou hebben en zou stoppen wanneer die afging. Ik heb echter gemerkt dat ik mijn houding ten opzichte van Thomas aan het veranderen ben. En dat dat ons beiden wel bevalt. Ik vind het makkelijker en wenselijker om zacht te praten (ook bij discussies niet mijn stem verheffen.... moeilijk!!!), beleefder te formuleren wanneer ik het ergens niet mee eens ben en meer in huis te doen om het Thomas meer naar de zin te maken. Huishoudelijke klusjes waar ik een hekel aan had, worden nu ineens veel makkelijker. Ik spring graag direct op wanneer hij iets van me vraagt.
Ik heb dus het idee dat we langzaamaan naar een 24/7-basis aan het toewerken zijn. Voor mij voelt dat heel prettig, maar bij Thomas wekt dat ook angst op. Zijn grootste angst is een monddood bang vogeltje in een hoekje van de bank / van de kamer.
Hij valt op sterke vrouwen. Hij kan er ook niet zo goed tegen als ik emotioneel reageer op dingen die hij ziet als onbelangrijk. Hij kan zich er heel goed in verplaatsen als ik zou huilen als bijvoorbeeld mijn ipod gestolen zou zijn, maar huilen en zielig doen omdat hij een woordje verkeerd zou hebben gezegd oid, dat vindt hij heel moeilijk (en worstelt daar ook mee, hij zou me wel willen troosten, maar zijn gevoel schreeuwt afweren op zo'n moment). Vandaar dus ook dat schrikbeeld van een zielig geslagen vogeltje 24 uur per dag in een hoekje.
Hij trekt het trouwens weer wel als hij bewust de veroorzaker is van mijn in elkaar kruipen door pijn, vernedering etc in spel (om toch nog maar even een scheiding aan te brengen).

Ik weet niet of ik nu echt een vraag heb, behalve dan dat ik benieuwd ben naar jullie visie en of jullie nog wat meer helderheid kunnen aanbrengen.

Het eerste wat ik denk bij het lezen van het bericht is: "maar in een 24/7 kan hij jou juist stimuleren om die sterke vrouw te zijn die hij graag ziet". Zelf heb ik geen D/s en al helemaal geen 24/7, maar wat ik om mij heen zie in relaties die dat wel zijn, is dat de dominant de onderdanige stimuleert om een "beter" mens te worden. Soms door zelfstandigheid op bepaalde vlakken te stimuleren, soms door de sub dingen te laten doen die hij/zij zelf niet fijn vind, maar het leven van de dom een stuk leuker maken. Hoe je dat precies doet, is dan weer een ander verhaal, wat wel weer een eigen topic waard is

Hoi

Ik denk dat dit te voorkomen is door jouw binnen een duidelijk kader over bepaalde dingen verantwoordelijkheid te geven. Daardoor ondervang je dit in mijn ogen. Wel laat dit zien dat hij het goed met je voor heeft. En hier dus veel over praten helpt denk ik ook om hierin een goede balans voor beide te vinden, want dat je langzaam naar een 24/7 toegroeit is op zich helemaal niet verkeerd als jullie er beide maar mee kunnen omgaan. Want het moet wel voor beide goed voelen, anders gaat het niet werken.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt, en wens je veel succes met het vinden van een goede balans.

Wat is jouw eigen idee, en gevoel hierover bibi? Denk je dat je idd in een bang vogeltje verandert, die geen eigen wil meer heeft, of blijf je je eigen persoon?

Of, om de vraag van de andere kant te stellen: gaat je Dom je leiden of overschaduwen?

Dit is een kwestie van afhankelijkheid. Naarmate jij meer klusjes voor hem gaat doen omdat hij wil dat je dat doet, word je ook meer afhankelijk van hem. Door wat je vertelt vermoed ik dat hij bang is dat je op den duur niet eens meer 's morgens je bed uit zou komen behalve als hij daartoe de opdracht geeft. En je kan natuurlijk nogal moeilijk "een sterke vrouw" noemen.

faery heeft een goed punt dat die stimulans die je moet hebben voor rotklusjes méér moet zijn dan alleen een "omdat hij dat wil". Een "omdat hij dat zou willen" lijkt misschien hetzelfde, maar kan een wereld van verschil zijn. Moet hij expliciet vragen om rotklusjes op te knappen, of lukt het je ook die dingen te doen in de wetenschap dat je hem er plezier mee doet?
Ik zou op dat vlak met hem praten. Bovenstaande zijn twee uitersten, maar ik kan me voorstellen dat je ergens een middle ground wil vinden (dat hij je er af en toe aan herinnert, of dat hij wel elke keer een teken van dankbaarheid vertoont als je het doet, of zoiets).

meester.arno schreef:Ik denk dat dit te voorkomen is door jouw binnen een duidelijk kader over bepaalde dingen verantwoordelijkheid te geven. Daardoor ondervang je dit in mijn ogen.

Dit begrijp ik niet helemaal. Het klinkt wel logisch, maar wat bedoel je precies onder "een duidelijk kader"? Kan je er een voorbeeld van geven?

@faery, dat is ook mijn eigen gevoel erbij. Ik merk dat ik de dingen die ik moeilijk en/of vervelend vind, maar die wel nodig zijn of goed zijn om te doen, makkelijker doe omdat ik ze voor hem doe. Het voelt zelfs erg prettig. Het maakt juist dat ik me prettiger en sterker voel dan ooit. Ik voel me mooier, sterker en beter over mezelf.

@meester.arno, ik ben er ook heel blij mee dat ik er met Thomas goed over kan praten. Communicatie is iets wat we altijd al belangrijk vonden en ontwikkeld hebben. Niet dat alles nu perfect is maar we praten sinds dit jaar nog meer en opener met elkaar dan daarvoor. Ik vind het heel belangrijk dat het voor Thomas ook goed voelt wat er gebeurt. Ik wil hem niet in een rol dwingen die hem niet past.
Ik heb hem om die reden ook gevraagd om eens wat te lezen, hier, op FL etc. Om bij hem het zwart-wit beeld wat meer kleur te geven. Hij had namelijk het plaatje wat ik in de topictitel schets in zijn hoofd. Ik denk dat door te praten en te lezen (en dan daar weer over te praten) helpt om te zien dat ook een 24/7 door onszelf vormgegeven kan worden en dat we daarin zo ver kunnen gaan als we willen. 1 stap is ook goed, 20 ook, maar zelfs een stap terug is niet verkeerd, zolang het maar goed blijft voelen voor beide partijen.

@gerrie, ik heb zelf het idee erbij dat ik juist een sterke vrouw zal blijven. Ik denk ook dat ik op die manier het beste kan geven wat er te geven valt. Als ik de keuze maak om mezelf 'volledig' (= binnen gemaakte afspraken) aan hem onderwerp, wil dat zeggen dat ik aan zijn wensen wil voldoen. Hij wil een sterke vrouw, dan doe ik hem geen plezier met een bang vogeltje
We hebben het er bijvoorbeeld gisteren over gehad dat ik, wanneer ik me verdrietig voel en eigenlijk het liefst getroost wil worden, ik dat misschien beter gewoon gelijk aan hem kan vragen. Als ik namelijk op mijn gewoonlijke manier dit aan hem duidelijk probeer te maken met een zielige houding en uitdrukking. Eventueel stil huilend op de bank. Dan roep ik alleen weerstand en zelfs kwaadheid op. Da's niet handig. Als ik het gewoon communiceer met woorden, voelt hij die weerstand niet, omdat ik nog steeds de sterke vrouw uitstraal, die op dat moment gewoon even steun nodig heeft van haar partner.
Ik denk dus eigenlijk dat door meer rekening te houden met zijn wensen ik steeds meer richting zijn ideaalbeeld van sterke vrouw zou kunnen groeien, juist omdat dat zijn wens is. En aangezien ik dat beeld ook wel zie zitten is het volgens mij een win-win situatie

@wever, ik ben de huishoudelijke klusjes juist uit mezelf gaan doen omdat ik (al heel lang) weet dat hij dat heel fijn zou vinden. Hij is altijd al veeeeeeel beter geweest in het huishouden. Ik kook omdat ik dat leuk vind, maar de rest....... Thomas deed en doet heel veel in het huishouden. Ik ben de laatste weken uit mezelf na het eten en 's ochtends voordat ik weg ga gaan afwassen. Ik heb dit weekend mezelf een lijstje klusjes gegeven. Ik heb altijd 'zooi' genegeerd. Ik zag het niet en deed er dus ook vaak niets mee. Ik stelde ook vaak dingen uit, ook wanneer me gevraagd werd om iets te doen (afwassen of stofzuigen bijvoorbeeld). Dat deed ik dan als allerlaatste. Dat terwijl ik weet dat hij het liefste alle klusjes eerst doet en dan de tijd heeft om te ontspannen. Hij kon dan echter nooit echt ontspannen omdat ik mijn dingen nog niet gedaan had en hij dan in een nog niet echt opgeruimd huis zat. Soms deed hij mijn klusjes dan ook maar.
Ik heb hier dus nog nooit echt rekening mee gehouden. En nu ben ik daar dus wel mee begonnen en het bevalt wel Voor dat gedeelte ben ik dus niet afhankelijker, maar leg ik mijn prioriteiten anders. Daarnaast geldt wel dat ik probeer sneller te reageren op zijn verzoeken om iets te doen, maar ik probeer dus vooral uit mezelf de dingen te doen die ik eigenlijk stiekem altijd al had willen doen (klinkt volgens mij heel dubbel met het feit dat het om klusjes gaat waar ik toch ook een beetje een hekel aan heb).

Wever vroeg zich af;

meester.arno schreef:Ik denk dat dit te voorkomen is door jouw binnen een duidelijk kader over bepaalde dingen verantwoordelijkheid te geven. Daardoor ondervang je dit in mijn ogen.

Dit begrijp ik niet helemaal. Het klinkt wel logisch, maar wat bedoel je precies onder "een duidelijk kader"? Kan je er een voorbeeld van geven? [/quote]

Een voorbeeld is bijvoorbeeld; Ik stel jou verantwoordelijk voor het bijhouden van de huishoud administratie.


En verder denk ik dat bibi(T) toch wel goed op weg is om een goede balans te vinden.

Puppysjors en ik hebben ook een 24/7.

Maar om puppy nou te omschrijven als een monddood bang vogeltje?

Nee, dat is ze zeker niet...
Al heeft ze wel haar regels en taken waaraan ze zich aan moet houden.

Zelfs 24/7 en TPE is er in soorten en maten.
Ik herken de TPE's wel, waar de sub wordt klein gehouden en toen tippi er voor het eerst over begon, had ik hetzelfde idee als Thomas. Maar ik zie minstens zoveel TPE's waar dat niet zo is. Ik denk dat jullie, door hier bij stil te staan, al genoeg doen om je niet in een bang vogeltje te veranderen.

Probeer duidelijk te maken hoe je je relatie zou willen vormgeven zonder daar direct het label TPE aan te hangen. Mogelijk heeft Thomas nu een negatieve associatie bij de term. Dat gaat vanzelf wel over als hij ziet hoe het ook kan

Ik kan me alleen maar bij Bites aansluiten. Romanticide en ik hadden ooit allebei die angst, dat horrorbeeld. Maar dat is zeker niet hoe het hoeft te zijn; ik ben zelf verre van monddood, zoals veel WS'ers waarschijnlijk wel kunnen bevestigen ( ) en van bijvoorbeeld tippi (ik hoop dat je het niet vervelend vindt dat ik jou als voorbeeld noem) krijg ik ook niet de indruk dat ze een monddood vogeltje is. In de TPE zoals Romanticide en ik 'm invullen, is het juist belangrijk dat ik geen ruggengraatloos hoopje ben of word, maar een sterke vrouw die haar rug recht kan houden.

Sabrina monddood... wat een heerlijk rustgevende gedachte!

Ik denk dat Romanticide dan beter een cursus masseren kan volgen ipv een 24/7

Machtsverschil creëert niet automatisch volledige afhankelijkheid op alle vlakken. Je bent toch ook niet volledig afhankelijk van je baas? Maar hij heeft wel de final say. En een militair is ook geen monddood bang vogeltje, ook al staat die onderaan in de rangorde.

Natuurlijk zijn die voorbeelden niet hetzelfde. Een werknemer of militair heeft geen grote emotionele verbondenheid met degene die boven hem staat. En ik denk dat dat is wat Thomas dwars zit. Dat hij het aangenaam vindt om boven je te staan, maar niet volledig verantwoordelijk wil zijn voor je emotionele welzijn. En dat is prima. Dat hoeft ook helemaal niet. Dat kun je -zo te lezen- prima zelf.

Het is volgens mij ook niet zo dat je je sterke zelf afzwakt door hem hoger te plaatsen dan jezelf. Je zet hem op een voetstuk en trapt jezelf niet omlaag. Misschien heeft hij dat niet zo door en voelt het voor hem alsof jij jezelf afzwakt, in plaats van dat je hem omhoog zet. De meeste mensen zetten zichzelf niet op een voetstuk, dat doen anderen voor hen

Een cursus massage en het opzeggen van zijn baan, want dan moet hij de hele dag niets anders meer doen . Enne kitten, dan zouden jullie me niet meer herkennen, dus dat doe ik jullie niet aan :p.

Inhoudelijk ook goede post trouwens, Crownless!

Dank jullie wel allemaal voor jullie bijdragen.
Hier schrijven helpt om mijn eigen ideeën helder te verwoorden. Jullie berichtjes te lezen waarin eigenlijk verwoord wordt wat ik al dacht en voelde (en hoopte te lezen), helpt mij enorm.
Thomas is niet zo van het rondneuzen op fora (wel mijn hobby al heb ik soms een opstartperiode nodig om ook te durven gaan schrijven ), maar ik mag hem vanavond dit topic laten lezen, met jullie antwoorden. Ik hoop dat het hem ook wat rust en een wat breder beeld oplevert.

Zou het ook niet aan het karakter van de sub kunnen liggen, of ze (of hij) een monddood vogeltje wordt?

Dat die kans reëel is, als iemand van zichzelf al onzeker of angstig in het leven staat.