introvert/extravert?

[zofia_nina]

De hier gegeven voorbeelden als "symptomen" herken ik wel, maar het vreemde is dat de dingen die we doen niet altijd kunnen zeggen of we introvert/extravert zijn. Neem b.v. Herman van Veen, iemand met een heel introvert karakter (dixit HvV), die toch voor volle zalen optreedt. Dus ik vind het lastig om zo zwart-wit te kiezen en heb niet gestemd. Uit een psychologische test kwam ik als introvert, terwijl ik mezelf zie als extravert (en bij navraag zeiden mijn vriendinnen ook dat ik erg extravert *overkom*). En als ik schrijf, ben ik introvert gestemd, terwijl ik het schrijfsel meestal wel deel (b.v. publiceer of email). Kortom: een goede vraag, waar niet altijd een eenduidig antwoord op is, lijkt me. :-)

[nijntje]

Oeh, mooi voorbeeld! *Herman van Veen-fan is*

[phedre]

maar is dat 'naar buiten treden' van Herman van Veen dan niet meer een aangeleerd kunstje? op die manier kunnen introverte mensen toch hun ding doen, door te leren toch op bepaalde momenten, bij bepaalde bezigheden even dat stapje naar buiten te doen?

Dat maakt ze niet minder introvert, wel handige in sociale dingen?

[pluis]

Introvert zijn beteknt niet hetzelfde als "niet goed zijn in sociale dingen doen". Het betekent niet dat je sociale "kunstjes" moet aanleren.

Het betekent vooral dat je eerder moe en ongelukkig wordt van sociale dingen doen dan extraverte mensen. Die worden juist moe en ongelukkiug van alleen zijn.

[skaoot]

Wat pluis zegt, volgens mij gaat het er niet om wat je doet, maar wat bepaalde zaken MET JOU doen. Hoe jij dingen beleeft, ervaart. Je kan iets leuk vinden om te doen wat toch ook veel energie kost en wat je daarom liever met mate doet. Betekent niet dat je het niet kan of wil ed.

[Li1986]

Ik ben heel erg introvert. Begrijp me niet verkeerd; ik hou van sociale dingen doen, maar daarna moet ik echt even rust hebben en de spreekwoordelijke batterij weer opladen, dan heb ik echt rust en tijd voor mezelf nodig en ik ben ook graag alleen.

Ik zou m'n vrienden heel graag vaker willen zien, maar ik heb inmiddels redelijk door wanneer ik het risico loopt mezelf te reduceren tot iemand met het emotioneel incasseringsvermogen van een drie-jarige die geen dutje heeft gedaan.

Voor mij is sociaal doen ongeveer hetzelfde als wiskunde - het is leuk en heeft voordelen, maar ik moet allemaal regels en principes onthouden en toepassen (om te voorkomen dat ik me als een volkomen onaangepaste idioot gedraag). Moet ik teveel "sociale wiskunde" doen omdat de bijeenkomst te lang duurt of omdat er teveel mensen zijn, dan raak ik overgestimuleerd en "ren" ik weg of ga ik huilen. En da's dan weer sociaal onaangepast

Dit vat voor mij wel heel erg goed samen hoe ik sociaal doen ervaar.

En over (diepe) gevoelens praten; dat is bijna onmogelijk.

[Remco]

Iets van beide.
In mijn dagelijks leven ben ik meer introvert.
Maar in mijn werk ben ik juist extravert.
Mijn werk zie ik als perfecte uitlaatklep en éénmaal thuis gekomen kan ik weer lekker even alleen zijn.
Deze combinatie is voor mij een perfecte afwisseling.
Of dit dan een kunstje is om als introvert persoon toch extravert te kunnen zijn weet ik niet, maar het zou kunnen.

[remie]

Iets van beide eigenlijk. Ligt heel erg aan in welke situatie ik ben.

[JJV]

Ik ben al even met dit topic aan t sudderen...
Introvert aangeklikt overigens.. want ik ben niet 'goed' in groepen, zeker groepen onbekenden waar de rollen niet duidelijk zijn etc etc. ( voor mn werk is t geen probleem: de groep die 'nieuw' komt is op mijn terrein, mijn rol is daar duidelijk)

Echter, op een laatste studiedag werden we ook gevraagd in een lijn te gaan staan .. extraverte mensen ene kant van de zaal .. introverte aan de andere.. twijfelaars in t midden.
Die cursesleider gaf meer voorbeelden over wat introvert/extravert was.. waaraan je dingen kon afleiden.
Zie daar, ik deel 'graag' in dingen die ik ontdek/vind. (misschien beetje kleuter overblijfsel: "mam, kijk eens wat ik kan, kijk eens wat ik gevonden heb'.. dat werk. Ik deel dat desnoods met onbekenden als ik iets èrg interessant vind. "kijk eens, moet je zien" ) Extraverte mensen hebben ook enorme msn-lijsten .. die ik ook heb.

Ergens vorige maand ben ik 'HSP' gaan onderzoeken .. en me afgevraagd of een verhoogde sensory input je misschien meer introvert maakt. Dat ik op een chatbox moeiteloos 4- 6 gesprekken omhooghoudt heeft deels te maken met t aantal stimulie. Zit ik op een bos&lommer munch gebeurt er zoveel om me heen dat ik moeite heb ook maar 1 gesprek goed te voeren.
Plus, deels door faeries laatste draadje, ik merk aan mezelf dat ik op vergaderingen minder zeg als t aantal 'erg' extraverte mensen toeneemt, of meer: mensen die alleen lijken te luisteren. Ben de term ervoor even vergeten. Luisteren om te zien wanneer hun clause komt om in te breken zonder gehoord te hebben wat de ander gezegd heeft. .. ow. wat t met faeries draadje te maken heeft: als je een verhaal uitlegt en niemand lijtk t te hebben gehoord, voelt vaak wat 'teleurgesteld'. Of zaken die de ene vergadering als openbaring worden ontvangen, maar dan een maand later allang weer zijn vergeten.
Ik haat vergaderen, zeker als er vergadertijgers mee doen die vergaderen om t vergaderen .. stokpaardjes berijden die elke paar maanden langs komen. Als een punt me genoeg doet 'overschreeuw' ik de groep moeiteloos.. ik kàn t wel .. heb er alleen zelden zin in. ( genoemde cursus ging er oa om dat we op ons werk soms wat te veel een cultuur hebben van "wie t hardst schreeuwt heeft gelijk" )

Overigens merk aan mezelf duidelijk verschil sinds ik overspannen ben geweest; Introvert zijn is soms gewoon een survival strategie .. minder stimulie.. minder teleurstelling..

al met al ben ik er nog niet ècht uit.

Leuke aan die genoemde studiedag was dat daarna werd gevraagd wie er behoefte heeft aan structuur .. en wie meer van de chaos en improvisatie was.. Geloof dat de cursus leider eenzelfde 'rij' verwachtte .. die niet ontstond. Blijkbaar was er minder verband tussen die twee , in ons team, dan zou moeten...
of ons zelfinzicht was niet op orde..
stonden mensen bij sterk introvert die zich vooral in vergaderingen juist erg extravert opstellen...

[Gilraen^]

Wel JJV, ik zou zo ongeveer hetzelfde kunnen zeggen op wat kleine details na. Ik hou wel van groepen bekenden, maar dat onbekend en onduidelijke rol is dan weer heel herkenbaar. Net als de rest van je betoog.
Op vergaderingen laat ik me horen omdat ik het belangrijk genoeg vind voor de clienten. En omdat het echt hoort bij de job.

[kitten]

Omdat je daar op komt voor een ander en dat is makkelijker dan opkomen voor jezelf?

[Gilraen^]

Dat speelt zeker ook mee! Maar ook omdat ik vanaf begin wist dat er echt verwacht wordt actief mee te doen met vergaderingen. En heel stom: in begin heb ik met mezelf afgesproken om elke vergadering 1-3 punten te benoemen. Dus echt ook eens inpikken of iets of woord nemen,... En dat werkte echt! Nu doe ik het niet meer bewust, maar ik voel me veel minder geremd.

Had gehoopt dat het in andere situaties ook meer zou doorspelen, maar dat doet het niet. Vooral contact wat er al langer is (bv in mijn familie) vind ik het heel moeilijk om voor mezelf op te komen. Er wordt dan ook feller gereageerd natuurlijk, want iedereen verwacht dat Gille hoogstens beetje pruttelt en dan toch maar al dan niet mokkend doet wat ze willen. Maar als ik bedenk waar ik vandaan kom, dan ben ik wel echt trots op mezelf. Het is nog lang niet overal assertief te noemen, maar ik werk er echt aan en dat merk ik. Ik begin het ook makkelijker te vinden om te denken: "wat vind ik van...?" in plaats van : "hoe zou persoon X zich voelen als...?"
Eigenlijk is het een opmerking van jou die me een groot stuk op weg geholpen heeft. Jij hebt ooit gezegd dat je mij helemaal niet zou durven vragen om bv op je kinderen te passen. Want als ik "ja" zou zeggen, dan wist je niet of ik het wel echt wou of niet "nee" durfde zeggen. Ik dacht toen nog van ach dat zou ik wel durven zeggen! Maar met dieper nadenken, bedacht ik me ook dat er zeker heel wat andere situaties zijn, waarin die opmerking wel klopte.

[kitten]

Had gehoopt dat het in andere situaties ook meer zou doorspelen, maar dat doet het niet. Vooral contact wat er al langer is (bv in mijn familie) vind ik het heel moeilijk om voor mezelf op te komen. Er wordt dan ook feller gereageerd natuurlijk, want iedereen verwacht dat Gille hoogstens beetje pruttelt en dan toch maar al dan niet mokkend doet wat ze willen.

Maar communicatie met familie verbeteren is ook fokking moeilijk. Bij mij gaat het om een ander gebied, maar ook mijn problemen in de communicatie met de familie willen maar niet weg. Ik communiceer alles aan mijn ouders via mijn moeder. Zeker de moeilijke dingen, maar ook simpelere dingen. En zelfs als we ons allemaal ervoor inzetten om dat te veranderen, het lukt ons niet.

Lieve opmerking trouwens, dat die opmerking van mij uiteindelijk verschil maakte. Doet me goed!