Verslavend en van kwaad tot erger....

[Hns]

Waarom heftig, Hns?

Dat heb ik nu net een uur lang geprobeerd uit te vogelen.... Het is confronterend, ongelooflijk confronterend.

[Hns]

Ik vind dat Marijke het mooi omschrijft.

Het verschil met zoals zij het omschrijft en een verslaving/obsessie denk ik zit hem wel in dat de meeste mensen bewust hun grenzen opzoeken, verleggen. Niet zozeer omdat ze zich laten meeslepen en maar gewoon verder gaan, maar omdat ze dat echt zelf willen. Lastig uitleggen.

Een verslaving is niet per definitie negatief, dat geloof ik ook zeker niet.....

[kitten]

Ok, zo vatte ik hem wel op. In mijn begin periode was ik echt wel even de weg kwijt. Had ik niet altijd de focus op mijn werk bijvoorbeeld, omdat ik - ja - toch wel geobsedeerd was door deze nieuwe wereld die ik aan het ontdekken was. Dat was echt niet altijd positief!

[Hns]

Ok, zo vatte ik hem wel op....

Ik ook!!

Ik las haar verhaal als het "ultieme bewijs" van iemand die verslaafd is. Maar verslaving is idd wat anders.....daarom vind ik het ook confronterend.

[phedre]

t is net zo verslavend als je dagelijks brood? als t hetero of homo zijn, als het man of vrouw zijn?
het is een onderdeel van wie/wat je bent, voor mij althans en voor vele anderen.

[Hns]

Ik las haar verhaal als het "ultieme bewijs" van iemand die verslaafd is.

Mijn verhaal?

BDSM is steeds belangrijker voor me geworden. Ooit was het iets geils wat ik deed met mijn vriendje, moest ik weinig hebben van D/s en waren mijn voorkeuren mild te noemen. Tegenwoordig ben ik van de eigendoms-D/s type of thing, is het een identiteit voor me en doe ik ziekere shit dan ik ooit had kunnen dromen. Mijn voorkeuren zijn extremer, ik wil meer en vaker, ik wil dieper. Ik kan niet meer zonder.

Ik zie dat als iets positiefs. Niet als een verslaving of 'van kwaad tot erger'. Ik zie het als iets wat groeit, bloeit, mijn leven steeds rijker maakt. Net zoals liefde ook niet van kwaad tot erger gaat, maar je groeit van verkering naar levenspartners willen worden, huwelijk, de grote dingen. Dat is tof!

[Hns]

Ja ik begreep dat je dat verhaal bedoelde . Hoe lees je mijn verhaal als dat van een verslaafde?

De intensiteit die erin ligt. Het lijkt een doel op zich te zijn geworden.... en je zegt bijvoorbeeld; "Ik kan niet meer zonder...."

Dat zag ik als zijnde verslaafd. Echter bij nader inzien klopt dat natuurlijk niet....verslaving gaat verder.

[Mack]

Ik denk dat je pas over een verslaving kan praten als datgene waar je aan verslingerd bent je leven dusdanig beïnvloed dat je "normale" functioneren een probleem wordt.
Als het dus pathologisch wordt.
Waar ligt de grens tussen een onderdeel van je leven, verslingerd zijn aan, en verslaafd zijn aan...

[Pluu]

Waar ik in het begin bang voor was (en die angst heb ik bij meer mensen terug gehoord) was dat ik steeds meer nodig zou hebben. Niet perse dat ik heftigere dingen zou gaan doen, maar dat ik steeds heftigere dingen zou moeten doen voor dezelfde kick. Of dat ik steeds nieuwe dingen zou moeten doen, en dat op gegeven moment de "normale" dingen "op" zouden zijn... en dat ik dan dus steeds raardere wildere meer bizarre dingen zou moeten bedenken om nog aan mijn trekken te komen. Dat idee maakte me wel bang, en als dat gebeurd was dan had ik dat wel verslaving genoemd.

Dat bleek dus niet zo te zijn. Het is wel een tijdje zo dat ik mijn grenzen wilde opzoeken en nieuwe dingen wilde ervaren, maar op gegeven moment is dat ook weer afgezakt en op dit moment ben ik een semi-vanille softie, zeker in vergelijking met mijn begin-periode. Mijn behoeftes veranderen, soms worden ze groter maar soms ook kleiner. En wat anderen in dit topic ook al schreven: verder experimenteren en verder zoeken naar nieuwe ervaringen hoeft niet te betekenen dat je op zoek gaat naar meer fysieke heftigheid. Op gegeven moment gaan veel mensen het ook in de nuances zoeken.

En dat is ergens wel logisch; stel dat je voor het eerst leert koken, dan wil je toch ook elke keer een nieuw spannend spectaculair gerecht bedenken? Maar als je op gegeven moment het halve kookboek gehad hebt en weet wat je lekker vindt dan is het meer een uitdaging om een bepaald gerecht te perfectioneren dan om de volgende dag een nóg wilder idee op tafel te zetten.

[Hans]

Ik denk dat je pas over een verslaving kan praten als datgene waar je aan verslingerd bent je leven dusdanig beïnvloed dat je "normale" functioneren een probleem wordt.

Precies wat Mack zegt, kan je een verslaving herkennen aan het feit dat een "iets" (drinken slikken spuiten snuiven gokken seksen werken kopen etc etc) zulke vormen aanneemt dat het je levenskwaliteit negatief beïnvloedt.
In die zin zijn er wel degelijk mensen die hun seksverslaving in de BDSM-hoek zoeken en daardoor ellende krijgen. Er zijn ook gewoon een hoop mensen die daar juist een persoonlijke groei door meemaken die positief is en vriendschappen maakt

Ik zie dat als iets positiefs. Niet als een verslaving of 'van kwaad tot erger'. Ik zie het als iets wat groeit, bloeit, mijn leven steeds rijker maakt. Net zoals liefde ook niet van kwaad tot erger gaat, maar je groeit van verkering naar levenspartners willen worden, huwelijk, de grote dingen. Dat is tof!

Omgekeerd zie je eigenlijk minstens net zo vaak dat de ellende juist ontstaat door het NIET uit de kast komen. Ik noem dat vaak het "slingshot - principe" waarbij een fantasie steeds weer ietsjes verder gaat met iedere keer dat je er op klaarkomt terwijl er in de praktijk eigenlijk niets echt gebeurt en dus steeds verder achterblijft... als je dan eenmaal besluit de oude praktijken los te laten dan sneuvelt er soms wel wat door de energie en de voortvarendheid waarmee iemand dan ineens uit de kast vliegt ;-)

met het risico op ongevraagde je kunt jezelf altijd de vragen stellen:

• "Wat had ik hier een jaar geleden van gevonden?"
  "Wat denk ik dat ik hier volgend jaar van zal vinden?"

Dat houdt de levenslijn een beetje in de gaten ;-)
Hans

[Hns]

Waar ik in het begin bang voor was (en die angst heb ik bij meer mensen terug gehoord) was dat ik steeds meer nodig zou hebben. Niet perse dat ik heftigere dingen zou gaan doen, maar dat ik steeds heftigere dingen zou moeten doen voor dezelfde kick. Of dat ik steeds nieuwe dingen zou moeten doen, en dat op gegeven moment de "normale" dingen "op" zouden zijn... en dat ik dan dus steeds raardere wildere meer bizarre dingen zou moeten bedenken om nog aan mijn trekken te komen. Dat idee maakte me wel bang, en als dat gebeurd was dan had ik dat wel verslaving genoemd.

Dat bleek dus niet zo te zijn.......

Ik kan dit nu uit ervaring onderschrijven wat Pluu hier schreef, en door anderen zei het anders geformuleerd.

Ik heb mijn grenzen inmiddels flink verlegt en de behoefte tot steeds meer (waar ik bang voor was) was daar, maar neemt idd weer "gewone proporties" aan.
Alles is daarmee veel beter in balans zonder nu de angst voor.... En dat maakt nogal verschil! Nou ja, dat wou ik nog eventjes kwijt bij deze.

Gr, Hns

[kitten]

Fijn te horen, hns!

[Ravelijne]

Heel fijn! Tof dat je op een fijne manier aan het ontdekken bent.