Wandering Spirits Forum

Ik begrijp dat je in een bepaalde roes kunt vallen (weet even het juiste woord niet).
Daarvoor moet je dus steeds grenzen opzoeken EN verleggen....lijkt me. En die roes smaakt naar meer.

Op de site van Marijkepraktijken.nl wordt hierop ingegaan, middels een vertaling.
Ik citeer: ...."In de praktijk valt dit wel mee. Mensen die na jaren hun gevoelens eindelijk mogen uiten
doen soms inderdaad een inhaalslag, maar SM eindigt niet per definitie in het extreemste".

Het gebeurt dus gewoon wel....al valt het wel mee en is het niet per definitie zo.

Over verslaving .... "Sommige SM-ers zijn van mening dat SM een geschikte niet-chemische manier is om prettige bewustzijnstoestanden te verkrijgen (natuurlijke drug)."

Dan krijg je dus mogelijk hetzelfde effect als met softdrugs.... psychische afhankelijkheid. Daar heb ik dan wel weer ervaring mee.

Ik ben opnieuw benieuwd naar wat reacties.

Bij mij kwam de rust. Ik heb een periode van "verslavingsverschijnselen" gehad. Waarin ALLES draaide om SM. Alles. Als een tweede puberteit. Maar dat kwam weer tot rust.

Ik denk dat het ook niet anders is dan bij andere activiteiten waarin je (misschien eindelijk) je eigen draai vindt. Paardrijden, zingen, fietsen, als je er enthousiast over bent verdiep je je er helemaal in, maar dan ben je nog niet verslaafd.

Ik herken niet dat ik voor de SM roes mijn grenzen steeds moet blijven verleggen. Ik probeer wel nieuwe dingen, maar dat is niet anders dan met een andere interesse. Maar een subtiel spel is nog net zo bijzonder en heerlijk als in het begin. Het hoeft echt niet altijd meer te zijn om voldoening te geven.

Heel veel mensen die voor het eerst -vaak na heeeel lang erover gefantaseerd te hebben- met bdsm beginnen zijn er in het begin geobsedeerd mee bezig. Ik had dat ook, toen ik er net mee begonnen was wilde ik meer, meer, meer, ik kon aan niets anders meer denken en wilde het liefst elke dag spelen.

Ik ken heel veel mensen die dat hadden in het begin. Eigenlijk ken ik niemand bij wie dat zo gebleven is. Ik loop al jaren in de scene rond dus dat zegt wel wat. Sure, voor veel mensen die ik ken is bdsm belangrijk in hun leven, maar ik ken niemand die zich - op de lange termijn- als een bdsm-verslaafde gedraagt. Op gegeven moment krijgen die gevoelens een plek en dan is er ook weer ruimte voor andere belangrijke dingen in je leven.

Dus ik denk dat het wel mee valt. Het zal vast wel voorkomen, mensen kunnen aan alles verslaafd raken dus ook aan bdsm, maar ik zou er niet al te bang voor zijn. Als je net begonnen bent met bdsm is het volstrekt normaal om je te gedragen als een puber die voor het eerst verliefd is. Ook als je qua leeftijd al lang geen puber meer bent.

Het was in het begin wel een achtbaan bij mij. Ineens zag ik overal nieuwe speeltjes bij de blokker die uitgeprobeerd moesten worden. Er was zoveel nieuws te beleven, zo ontzettend gaaf allemaal.
Nu is het weer iets minder. Zo nu en dan komt er even een opleving (als ik geswitcht ben naar dominant krijg ik een soort van shoppingspree achtig gevoel, van 'ik wil nieuwe dingen proberen! Dat speeltje is tof!). We hebben een behoorlijke collectie aan speeltjes inmiddels. Maar ach, de een rookt, de ander verzamelt schoenen, ik verzamel zwepen.

Ik vergelijk het maar met de periode na mijn ontmaagding. Like, wow, seks is awesome! Ik wil het zo veel en zo vaak mogelijk doen! En dan is het nieuwe eraf en dan is het nog steeds lekker, maar niet zo 'omg moet dat gaan doen want zo awesome!'.

Maar echt grenzen verleggen, nee. Het is meer dat naarmate je meer gedaan hebt, je meer open staat om je diepste fantasieën uit te proberen. Niet omdat het moet voor de roes, maar omdat je meer vertrouwen in jezelf en de ander hebt gekregen om het aan te durven. In het begin vond ik in het openbaar spelen echt een te spannend idee, maar ik wilde het wel altijd, en nu doe ik het. Hetzelfde voor seks op speelfeesten.

Niets aan de schrijfsels van de dames toe te voegen, behalve dan dat ik het ook zo heb ervaren
Één ding is wel gebleven, ik kan nog steeds niet door een bouwmarkt of warenhuis lopen zonder "vreemde" gedachten

Ik lees alles alweer met grote belangstelling.....

Inmiddels ervaar ik echter zoveel verwarring en emoties dat verder inhoudelijk reageren even niet lukt.
Het beeld wat ik heb moet drastisch bijgesteld worden, zoveel is inmiddels wel zeker.

Positief of negatief bijstellen, Hns? Neem je tijd om dingen op een rijtje te zetten.

Ravelijne schreef:Positief of negatief bijstellen, Hns? Neem je tijd om dingen op een rijtje te zetten.

Positief. En tijd heb ik idd nodig merk ik wel....

Mooi om te zien, dat prille ontdekken. Blijf vragen stellen!

Ik lees mee en geniet.

Neem vooral de tijd Hns om beelden, ideeën en gevoelens een plaatsje te geven.

Hns schreef:Het gebeurt dus gewoon wel....al valt het wel mee en is het niet per definitie zo.

Eigenlijk is het omgekeerd. Het gebeurt slechts heel uitzonderlijk. Ja, in het begin gebeurt het vaak dat je meer, harder en daarna NOG MEER wil...maar in vrijwel alle gevallen (of die ik ken, toch) zakt dat na verloop van tijd wel af naarmate het nieuwe er af gaat.

Wil niet zeggen dat het niet interessant blijft, uiteraard.

jeetje, dan ben ik een uitzondering:) zelfs na 26 jaar nog steeds

Marijke schreef:BDSM is steeds belangrijker voor me geworden. Ooit was het iets geils wat ik deed met mijn vriendje, moest ik weinig hebben van D/s en waren mijn voorkeuren mild te noemen. Tegenwoordig ben ik van de eigendoms-D/s type of thing, is het een identiteit voor me en doe ik ziekere shit dan ik ooit had kunnen dromen. Mijn voorkeuren zijn extremer, ik wil meer en vaker, ik wil dieper. Ik kan niet meer zonder.

Ik zie dat als iets positiefs. Niet als een verslaving of 'van kwaad tot erger'. Ik zie het als iets wat groeit, bloeit, mijn leven steeds rijker maakt. Net zoals liefde ook niet van kwaad tot erger gaat, maar je groeit van verkering naar levenspartners willen worden, huwelijk, de grote dingen. Dat is tof!

Okee ik wil het toch gezegd hebben.....heftig!

Ik vind dat Marijke het mooi omschrijft.

Het verschil met zoals zij het omschrijft en een verslaving/obsessie denk ik zit hem wel in dat de meeste mensen bewust hun grenzen opzoeken, verleggen. Niet zozeer omdat ze zich laten meeslepen en maar gewoon verder gaan, maar omdat ze dat echt zelf willen. Lastig uitleggen.