Wandering Spirits Forum

Ik ben inmiddels via dit forum BDSM totaal anders gaan zien, niets is meer hetzelfde (in positieve zin).

De heftige gevoelens en emoties die het bij mij teweegbrengt hebben me wel flink aan het denken gezet. Volgens mij komt het deels door onwetendheid
maar meer nog door wat anderen van me denken. Als 90% vd mensen BDSM zouden accepteren en zelf beleven dan was het totaal geen issue geweest.

De vraag hoe ik hier verder mee om zal gaan moet ik vooral mezelf stellen. Zolang ik hier niet uit ben houdt het even op.
Wel ben ik nog heel benieuwd hoe dit voor jullie is. De vraag is dan:

Speelt het hoe anderen erover denken - weten ze het - doet het je/hun wat - is het bespreekbaar of juist niet - etc...?

Mijn vrienden zijn grotendeels mensen hier van het forum. Dus ja die weten van mijn bdsm kant. Mn vrienden buiten het wereldje zijn er nog maar een paar en die weten het. Ik ben er wel wat mensen door kwijtgeraakt maar dat is niet met ruzie gegaan maar gewoon verwaterd. Ik voel meer een band met mensen die het zelf ook doen want die hoef ik het niet uit te leggen die snappen en accepteren mijn gevoel. Mijn familie weet het sinds kort ook en dat was niet mijn eigen keuze. Iemand die ik vertrouwde heeft in een dronken toestand zich versproken. Vooral mijn moeder heeft het er moeilijk mee en heeft erover gedacht om het contact met mij te verbreken gelukkig kon ze dat niet en gelukkig gaat het nu beter. Vertrouwen in elkaar komt langzaam terug. Op mn werk weten ze het niet. Ik werk er nog niet zo lang en het heeft op dit moment geen toegevoegde waarde om het daar te vertellen. Al zijn mn collega's nog best wel open minded. Ik had 5jaar geleden ook nooit gedacht dat ik het ooit iemand zou vertellen want ik voelde me raar. Nu heb ik leuke vrienden en heb bdsm geaccepteerd als een stukje wat bij mij hoort. Ik kan niet zo heel veel met mensen die mij niet accepteren zoals ik ben dus die mensen heb ik ook niet meer zoveel in mijn directe omgeving. Ik maak wel altijd een bewuste keuze over wie ik wat vertel.

Hoe anderen over een activiteit denken speelt zeker een rol hoe je zelf over een activiteit denkt, hoe zelfzeker je ook bent, hoe weinig je je ook van anderen aantrekt. Daar kan je gewoon niet omheen.

Hoe anderen over BDSM denken geeft mij bv een iets extra's. De taboe-sfeer voegt wat toe aan mijn beleving. Ik vind het spannender dan wanneer iedereen het zou doen.

Het stiekeme is ook spannend. 'Het mag niet, maar ik doe het lekker toch!' Eng!' Dat het niet mag is natuurlijk onzin, maar zit wel in de cultuur ingebakken. Zelfs gewone sex is dat nog steeds niet helemaal ontgroeid.

Ik vind dat dit niet zo zou moeten zijn, maar het is zo, en daar verander je niet even snel wat aan.

Wil niet zeggen dat de dingen die ik doe niet spannend zijn als ik op een feestje ben met allemaal gelijkgestemden. Dat zijn ze nog steeds, maar ze zijn ook nog steeds gewoon leuk om te doen. Want dat laatste is denk ik wat het belangrijkste is. Dat je het leuk vindt. Dat het iets toevoegt aan jouw leven.

Dat speelde voor mij zeker ook wel. Een gevoel van 'wat zouden mensen wel niet van me denken, als ze het wisten!'. Maar dat gevoel is mettertijd wel gesleten. Soms vind ik het (net als wat Jerry zegt) nog wel spannend en 'edgy', omdat het anders is, of zo.

Ik weet nog dat ik helemaal in het begin toen ik wat met BDSM ging doen, ik af en toe een beetje verdrietig werd omdat ik me realiseerde dat mijn vrienden dit niet zouden begrijpen. Ik kreeg er ongevraagd een geheim bij. Nou bleek dat af en toe best mee te vallen. Ik heb het wel aan sommige 'vanille' vrienden verteld en het is eigenlijk heel slecht te voorspellen wie er goed en wie er slecht op reageert.

Ik heb er wel last van. Ik vind het echt erg dat er een (kleine?) groep mensen is die bdsm ziek en walgelijk vinden. Het drukt wel een beetje op me. Je kunt niet aan iemand zien of ze dat zouden denken.

Het is niet alsof ik het van de daken zou willen schreeuwen. En ik denk dat dit gevoel wel weggaat. Tenslotte luister ik ook naar metal, en zijn er ook mensen die denken dat dat satanaanbidding is ofzo.

Maar toch... Ik vind het bijvoorbeeld echt heel erg dat bdsm soms in verband wordt gebracht met kinderporno (en ik wil dus nogmaals benadrukken dat dat niets met elkaar te maken heeft).

Maar ja, ik heb het geaccepteerd van mezelf. Ik weet wie ik ben en dat ik een goed mens ben.

Ik heb het niemand verteld. Mijn vriend weet het, ik praat er hier op het forum makkelijk over. Mijn vader is er per ongeluk achter gekomen, maar heeft er nooit iets over gezegd (ik woon nog thuis en hij had voor als we terugkwamen van vakantie op alle bedden schoon beddengoed gelegd. Beetje jammer voor mij dat ik de boeien naast mn kussen had liggen...)
Mijn moeder weet het volgens mij ook niet.
Ik durf het niet echt ter sprake te brengen, al ben ik wel zover dat ik bepaalde dingen durf te bediscussiëren. Wat dat betreft ben ik trouwens ook dankbaar voor vijftig tinten grijs. Het maakt dit een stuk bespreekbaarder, hoe slecht het boek ook is. Je hebt iets om mee te beginnen en dat scheelt zoveel!

bij mij weet eigenlijk iedereen in mijn omgeving het, kids, familie, (ex-)werkgevers, vrienden, doktoren, psychologen

leonietje schreef:Vooral mijn moeder heeft het er moeilijk mee en heeft erover gedacht om het contact met mij te verbreken gelukkig kon ze dat niet en gelukkig gaat het nu beter. Vertrouwen in elkaar komt langzaam terug.

Ik hoop voor je dat het weer helemaal goed komt tussen jullie.....

JerryM schreef: Hoe anderen over BDSM denken geeft mij bv een iets extra's. De taboe-sfeer voegt wat toe aan mijn beleving. Ik vind het spannender dan wanneer iedereen het zou doen.

Leuk om te lezen en....er zit zeker wat in.

Jezebel schreef: Wat dat betreft ben ik trouwens ook dankbaar voor vijftig tinten grijs. Het maakt dit een stuk bespreekbaarder, hoe slecht het boek ook is. Je hebt iets om mee te beginnen en dat scheelt zoveel!

Ik ken het boek niet maar is het idd zo slecht? Ik dacht dat het juist een heel goed boek was omdat het zoveel gelezen wordt....

Het wordt veel gelezen omdat het onderwerp blijkbaar aanspreekt. Maar om nou te zeggen dat het een literair hoogstandje is... Ja, het is echt slecht geschreven, maar als je er meer over wilt weten moet je het Crownless maar even vragen, die kan er erg leuk over vertellen

Zou het ook kunnen zijn dat het taboe en "wat die ander zal denken" vooral bij jezelf kan spelen.

Stel ik zou willekeurig (en vooral afzonderlijk) 10 mensen vertellen dat ik aan SM doe. Twee vd tien reageren uiterst
negatief en nemen vervolgens zoveel mogelijk afstand. De rest vind het vreemd, raar of juist helemaal niet (10%) en
gaan gewoon weer over tot de orde van de dag en blijven volstrekt normaal doen....sterker nog, ze denken er verder niet eens over na.

ik denk dat het grotendeels idd zo is.
Als je je bdsm geaardheid naar buiten brengt als iets normaals, als iets wat gewoon onderdeel van jou is, zullen anderen het ook gewoon zien als iets wat bij jou hoort. Ga je echter van start met vertellen van allerlei freaky stories en heftige toestanden, zullen ze je sneller afwijzen.

Ik heb er tot op heden zelden problemen mee gehad.

het ligt niet alleen vooral bij jezelf. Het ligt heel erg aan waar je woont en met wie je contact hebt. Er zijn in NL nog steeds regio's waar zelfs sex voor het huwelijk nog not done is. Het wordt getolereerd, en ze snappen wel dat dat iets is van deze tijd, maar dat wil niet zeggen dat ze het niet erg vinden.


Ik kom zelf niet uit zo'n regio, maar woon er nu wel, vind het zelf echt geen taboe, maar hoe makkelijk ik er ook mee om zou gaan, het gaat hier niet werken. Dat geeft niet. Ik heb niet de behoefte vrienden over mijn sexleven te vertellen.

Na het doornemen van alle reacties en er verder goed over nagedacht te hebben kom ik tot de conclusie dat verdere stappen zetten voor mij nu geen optie is.

Het blijven lezen van dit forum en vragen stellen houdt daarmee ook op, het voelt teveel als buitenstaander. Wel wil ik nogmaals benadrukken dat ik
er heel veel aan gehad heb en mijn visie absoluut is veranderd t.a.v. bdsm. Vooralsnog is de drempel om er iets mee te gaan doen te hoog.

Mocht ik in de toekomst van gedachten veranderen meld ik me weer, maar dan ook in "real live". Voor nu, bedankt!!