Jouw bdsm- en seksleven op dit moment.

[eireann]

En seks zonder spel? gewoon lekker neuken? Ook een optie?

[thaliya]

Lukt ook niet echt. We zijn allebei niet zo van de vanilla seks dus "iets" spelen is wel nodig. En daarnaast ben ik niet echt seksueel vrij en vind ik het moeilijk om aan te geven dat ik het wil, wat dan weer niet echt uitnodigend voor hem is. Dat was ook de reden dat ik orgasme controle terug heb en druk aan het experimenteren ben op het moment.

[seleena]

Kan het zijn dat je niet het gevoel hebt dat hij je kan overmeesteren?
Dat zijn wil niet sterk genoeg is om je te 'breken'?
Als ik er helemaal naast zit geef me gerust op mijn donder

[thaliya]

Dat zou inderdaad gekund hebben, maar ik denk dat het eerder is dat ik denk dat hij me te snel kan breken. Ik ben vrij onzeker op het moment, bang dat ik het fout doe of niet aankan en dat belemmert me in de overgave.

[Gilraen^]

Kan het niet zijn dat net door wat je met jouw ex hebt meegemaakt het (onbewust?) eng is om iemand te hebben die nu met je wil spelen en tot je door kan dringen? En dat je het graag wil en nodig hebt, maar na al die ervaringen het daarom eerder niet lukt.

Oplossing is het niet, maar ik kreeg het idee dat jouw vriend het persoonlijk aantrekt en indien bovenstaande klopt, zou het niet persoonlijk naar hem of naar jou toe zijn. Maar kunnen jullie misschien samen die dingen verwerken of voor een steunsymbool zorgen zodat jij je wel veilig kan voelen?

[Feline]

Herkenbaar probleem. Hoewel ik niet samenwoon met mijn Lief (al zijn we wel heel vaak samen bij mij thuis), lijkt het spelen alleen nog maar te lukken op feestjes, en zelfs daar maar half. Thuis kunnen we de knop niet goed omzetten; hij valt uit z'n rol, ik bok te hard, vermoeidheid, gekibbel, liever bankhangen dan andere dingen doen. Behoorlijk frustrerend... Zijn dominantie is op dit moment nihil of te zwak voor mijn gevoel, en alleen sadisme is niet voldoende. Hij is nog niet heel lang actief met BDSM en redelijk onzeker van zichzelf, wat niet echt meehelpt. Verder ben ik natuurlijk ook gewoon moeilijk met mijn wegjaag-gedrag, behoefte aan aandacht, onzekerheid, angsten, moodswings, en al die andere psychische shizzle waar ik afgelopen jaren al mee worstel.
Het is gewoon stom.

Maar toch denk ik dat het nog wel weer de goede kant op zal gaan. Als mijn leven zich weer in wat rustiger vaarwater bevindt, ik wat meer gewend ben aan alle nieuwe dingen (school, relatie etc), hij ook weer goede energie krijgt uit zijn werk (= iets te doen heeft i.p.v. betaald niks doen/aanwezig zijn). En zo niet, dat zien we dan wel weer.

[tessie]

Misschien proberen bij jezelf na te gaan waarom je niet luistert en al snel piept? En afspreken om een wat 'makkelijker' spel te spelen, om er weer in te komen. Met alleen milde pijn, zodat jij ook niet zo bang hoeft te zijn voor de pijn, en dat hij niet gelijk totale overgave verwacht door hele moeilijke dingen van je te vragen/met je te doen. Dus eigenlijk gewoon proberen te zorgen voor een positieve ervaring voor beide, dat jij merkt dat je het heus wel kan, en dat hij merkt dat je ook gewoon kan doen wat hij zegt/wilt. En het dan een beetje opbouwen van daar af aan.
Oh, en heel onromantisch, maar plan het gewoon echt in. Dus echt: donderdag avond 8 uur gaan we spelen. En het dan ook doen, ook al heb je mss niet zoveel zin, of moet de afwas eigenlijk nog gedaan worden.

[thaliya]

Kan het niet zijn dat net door wat je met jouw ex hebt meegemaakt het (onbewust?) eng is om iemand te hebben die nu met je wil spelen en tot je door kan dringen? En dat je het graag wil en nodig hebt, maar na al die ervaringen het daarom eerder niet lukt.

Ja, dit zou goed kunnen en is ook iets waar ik zelf aan heb gedacht. Dat er onbewust een angst zit dat er van alles naar boven gaat komen.

ik bok te hard, vermoeidheid, gekibbel, liever bankhangen dan andere dingen doen. Behoorlijk frustrerend...

Precies, dit!

Misschien proberen bij jezelf na te gaan waarom je niet luistert en al snel piept? En afspreken om een wat 'makkelijker' spel te spelen, om er weer in te komen. Met alleen milde pijn, zodat jij ook niet zo bang hoeft te zijn voor de pijn, en dat hij niet gelijk totale overgave verwacht door hele moeilijke dingen van je te vragen/met je te doen. Dus eigenlijk gewoon proberen te zorgen voor een positieve ervaring voor beide, dat jij merkt dat je het heus wel kan, en dat hij merkt dat je ook gewoon kan doen wat hij zegt/wilt. En het dan een beetje opbouwen van daar af aan.
Oh, en heel onromantisch, maar plan het gewoon echt in. Dus echt: donderdag avond 8 uur gaan we spelen. En het dan ook doen, ook al heb je mss niet zoveel zin, of moet de afwas eigenlijk nog gedaan worden.

Goede tip, dank je wel! Iets waar we het ook over gehad hebben, maar hij gelooft niet echt in het plannen van een spel. We hebben de laatste keer dat we gespeeld hebben het ook bewust milder gehouden zodat het positief zou zijn, maar dan nog vind ik het moeilijk om er overheen te stappen.

We zien de spiraal wel, nu nog eruit zien te komen . Het is fijn om te weten dat we niet de enige zijn, verfrissend dit topic!

[Voleuse]

Het is ook nogal wat, om in een keer van voornamelijk online naar samenwonen te gaan. Behoorlijk grote verandering. Misschien helpt het om echt bewust tijd voor elkaar te maken? Misschien niet perse een spel inplannen, maar wel een (regelmatige) date?

[tessie]

Waarom gelooft hij niet in het plannen van een spel?

[thaliya]

@Voleuse: dat hebben we toevallig gisteren voor het eerst "echt" gedaan. We maken wel vaker tijd voor elkaar vrij, maar gister een oppas ingehuurd en uit eten en naar de film geweest. Zeker voor herhaling vatbaar

@tessie: omdat hij niet denkt dat alles opeens zomaar gaat werken als je een dag/tijd afspreekt omdat het probleem niet is dat we geen tijd hebben, maar dat ik te snel piep.

[tessie]

Hmm. Hij vind het moeilijk om een spel met jou te beginnen omdat je snel piept. Jij vind het eng, bang voor teveel pijn. Als je dan afspreekt wanneer je gaat spelen, kan jij je er ook op voorbereiden, en als hij het dan ook mild houdt, dan hebben jullie, als het goed is, een fijne spel-ervaring erbij. Als je dat een paar keer doet, is het voor beide ws makkelijker voortaan. Jij bent ws minder bang voor de pijn en hij heeft ws minder moeite om wat te beginnen. Dus het lijkt me juist best wel iets om te proberen, ook al klinkt het mss niet als de ideale situatie of hoe je het het allerliefst zou zien.

[artemis]

Ben het wel beetje met tessie eens.
Ik piep soms ook snel waardoor Rob geen zin meer heeft om te spelen.
Maar dat komt soms ook omdat ik spel verwacht e dan te lang duurt voor er wat gebeurt en ik dan uit mijn submodus raak.
Ik merk wel dat spelen op feestjes wel erg helpt om in de stemming te komen en tegenwoordig vraag ik gewoon om een spel.
Echt plannen gebeurt niet, maar wel dat ik hem vaker laat merken dat ik er behoefte aan heb.
Ik merk ook als er minder word gespeeld dat ik minder kan hebben en dan dus ook sneller piep, dus meer spelen werkt bij mij en dan rustig beginnen en het opbouwen.
Verdere tips heb ik eigenlijk ook niet

[Tijgertje]

Wat zijn de x-files?
Vanilla hebben wij nooit.
We spelen wel regelmatig, ongeveer 1x per twee weken.
Hij komt er niet bij klaar, voor hem is klaarkomen zoiezo lastig.
Aangezien we regelmatig wat extra middelen gebruiken ( lees wat XTC ) is het klaarkomen gewoon lastig.
Ook nuchter heb ik het klaarkomen niet nodig om lekker te kunnen spelen.
Klaarkomen is niet zo belangrijk voor ons.

dus ach wat zal ik zeggen over ons bdsm- sexleven?
BDSM redelijk op peil en sex onder peil ( voor mij dan)

[JJV]

Wat zijn de x-files?

dat is vernoemd naar een jaren 80 tv serie..
alleen dan niet over alliens


WHOHA, die info is oud waar ik naar link. .. de commissie is inmiddels anders dan daar staat. maar de info an sich klopt wel