Het grote body positive topic!

Voor niet-bdsm topics die wel voor serieuze discussies bedoeld zijn.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
kitten
Berichten: 321
Lid geworden op: 09 aug 2009, 11:25
Locatie: Brabant

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door kitten »

Ik vind het lastig over te brengen, maar mij helpt het om inderdaad mezelf te zien. En om te dansen! niets moeilijks, gewoon schudden met die kont, draaien met die heupen, als niemand kijkt. Ik zag bij Dita von Teese een mevrouw die nog veel zwaarder was dan ik en die het populairst was van de hele show en dat was echt niet uit medelijden of zo. Maar ze hield van zichzelf en dat straalde ze uit, ze liet zich zien, sexy en met alle hobbels en bobbels. Mooi en sexy staat niet op de weegschaal, dat is uitstraling.
Gebruikersavatar
isara
Berichten: 3
Lid geworden op: 26 mar 2014, 12:53

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door isara »

Yep, dansen is voor mij pure levensvreugde :D
Gebruikersavatar
Ravelijne
Berichten: 5
Lid geworden op: 09 aug 2009, 11:43

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door Ravelijne »

What they said. *wijst naar boven*

Verder, het is ook gewoon ontzettend wennen als je lichaam verandert. Het is al wennen als je lichaam gewoon verandert door tijd, maar nog meer als dat door een life event is. Ik vond het bijvoorbeeld heel anders om te wennen aan hoe mijn lijf anders werd door ziekte (eerst ernstig afvallen, toen heel snel veel aankomen, haaruitval, wallen onder mijn ogen, onzuivere huid). Het was nog steeds mijn eigen lijf, maar het was ook een beetje minder vertrouwd. Wat in mijn hoofd zat en wat ik in de spiegel zag liepen niet meer helemaal gelijk.

Ik merkte dat ik op dat soort momenten dat het onwennig was veel gevoeliger was voor normen van buitenaf. Ik ging toen voor het eerst mijn benen scheren. Daarvoor kon het me echt niet schelen. Toen ineens wel.

Ik denk dat je daarin ook mild voor jezelf mag zijn. Tuurlijk zitten die gremlins van een extern schoonheidsideaal in ieders hoofd, want dat komt letterlijk van alle kanten op je af (en reclamemakers gaan naar school om te leren hoe ze zo goed mogelijk dat soort geniepige zaadjes kunnen planten). Je hebt het door. Je denkt al na over hoe je de gremlins weer uit je hoofd krijgt. Je hoeft het jezelf niet kwalijk te nemen dat ze er nu wel even zitten.

Qua acceptatie kan ik me helemaal aansluiten bij de wijze woorden die hier al gezegd zijn. Ik geloof dat Pluis hier een keer iets zei over dat alle gezichten mooi worden als je ze eenmaal gaat tekenen. Voor mij hield dat ook. We kijken vanuit die maatschappelijke norm altijd met een oordelende, vergelijkende blik. Maar zo kijk ik ook niet naar een bos bloemen: welke bloem is 'perfecter' dan de andere? Ik kijk naar dingen die ik mooi vind of mensen waar ik van hou met een waarderende blik: wat ik vind ik mooi aan jou? Zo keek ik dan ook naar mezelf: welke lijnen van mijn lichaam of welke aspecten van mijn gezicht vind ik mooi om naar te kijken?

Oh, en wat ook hielp en wat ik graag deed was naar schoonheidsidealen door de tijd heen te kijken. Er wordt veel van gemaakt dat het zo stabiel zou zijn, maar als je echt gaat kijken zie ik ook wel verschil. Ik hoorde ooit een egyptoloog vertellen dat in oud-Egyptische liefdesgedichten waardering voor een vrouw haar 'zware bovenbenen' vaak bovenkwam. En als je dan naar beeldjes kijkt, zie je dat ook. En het gaat me er niet om dat ze toen dan een 'norm' voor weer een ander figuur hadden (of dat extra waardeerden). Het gaat me erom dat er met een liefdevolle en waarderende blik naar allerlei verschillende figuren werd gekeken. Dat iemand die zich in de ene eeuw of het ene decennium buiten de boot voelt vallen en geen leuke kleren kan kopen, in een andere tijd juist het ideaal is waar iedereen lyrisch van wordt. Dat is voor mij goed tegengif tegen de gremlins. Ik bepaal mijn eigen norm wel, en als de gremlins niet in mijn oor fluisteren dan zie ik overal mooiheid.
Gebruikersavatar
tijgie{K}
Berichten: 28
Lid geworden op: 10 aug 2009, 15:17
Locatie: Ergens onder de zon

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door tijgie{K} »

Ik heb in mijn leven diverse periodes moeite gehad met de vorm van mijn buik, zowel voor als na mijn tweeling zwangerschap. Ik heb nooit een platte buik gehad en dat kon me flink dwarszitten. Tot ik op een gegeven ogenblik regelmatig voor de spiegel ging staan met mijn hand op mijn buik. Ik begon dan lieve dingen over / tegen mijn buik te zeggen. Een voorbeeld: ik koester jou en ik ben blij dat jouw binnenkant goed werkt. Jouw huid heeft een tweeling zwangerschap heel goed doorstaan, met alleen een paar hele kleine haast onzichtbare streepjes. Dat soort dingen.

Hierdoor kon ik dankbaar zijn voor wat mijn buik en lijf in het algemeen allemaal kan. Dat ik kan lopen, dat ik een sport kan beoefenen waarin ik mijn lijf kan vermoeien zonder dat ik op moet geven, etc. Uiteindelijk heeft dat bij mij geleid dat ik mijn lijf heb kunnen accepteren voor wat het is en er ook van ben gaan houden. Dat betekent overigens niet dat ik nooit onzeker ben over mijn lijf, maar mijn algehele zelfbeeld is hierdoor wel een stuk verbeterd en kan ik zeker ook positief over mezelf denken en genieten van mijn uiterlijk in een bepaalde outfit.

Het gaat me regelmatig zo aan het hart als ik vrouwen hoor vertellen dat ze bijvoorbeeld per se nog een x aantal kilo willen afvallen voordat ze tevreden zijn met zichzelf. Dan denk ik wel eens: maar het leven is zo kort om zo negatief naar jezelf te kijken. Probeer van jezelf en je leven te genieten. Ik vind het echt hartverscheurend hoeveel vrouwen ongelukkig zijn met zichzelf in meerdere of mindere mate.
All people smile in the same language.

We are angels with but one wing, and to fly we must embrace each other

Impotence: Nature's way of saying "No hard feelings".

Gebruikersavatar
Jezebel
Berichten: 4
Lid geworden op: 11 mei 2011, 08:32

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door Jezebel »

Wauw, dat zijn veel uitgebreide reacties! Daar kan ik denk ik wel wat mee! Wat Ravelijne zegt over dat het lichaam zoals je dao in je hoofd hebt en zoals het nu in werkelijkheid is soms ineens van elkaar verschillen, daar kan ik wel in komen. Dan is het ook raar om jezelf in de spiegel tegen te komen... dus, de komende tijd ga ik maar zorgen dat ik vaak in de spiegel kijk en lekker vaak iets 'lichamlijks' doe (niet dansen though, dat kan ik niet en daar voel ik me niet prettig bij, al kan ik me helemaal voorstellen dat dat goed werkt).
There's a room inside your gut
close the door and keep it shut
let no daylight enter in
and the punishment begin

Maria Mena ~ Secrets
Gebruikersavatar
Jezebel
Berichten: 4
Lid geworden op: 11 mei 2011, 08:32

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door Jezebel »

O, en wat ook superfijn is, is de herkenning die uit jullie reacties blijkt!
There's a room inside your gut
close the door and keep it shut
let no daylight enter in
and the punishment begin

Maria Mena ~ Secrets
Gebruikersavatar
isara
Berichten: 3
Lid geworden op: 26 mar 2014, 12:53

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door isara »

In het kader van body positive (oke misschien een beetje verder dan dat) heb ik net Happy Fat van Sophie Hagen gekocht :D

Ik merk wel naarmate ik hier meer mee bezig ben, niet alleen hoe moeilijk het is om body positive te zijn, maar ook hoezeer ik nog wordt beïnvloed door gevoelens en gedrag dat erg gericht is op het idee dat het gros van de mensen mij bij voorbaat niet aantrekkelijk is omdat ik dik ben. Dat ze dus ook niet met mij willen spelen bijvoorbeeld. En dat beïnvloed af en toe ook weer hoe ik me opstel in de scene. Daar word ik wel verdrietig van.
MrEd
Berichten: 0
Lid geworden op: 04 nov 2016, 14:06

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door MrEd »

wie weet Isara, zijn er mensen die jouw wel aantrekkelijk vinden en maar wat graag met je willen spelen.Alleen jij heb dat misschien niet in de gaten vanwege je zelfbeeld
Niet het geweld maar
Het goede vernietigt het kwaad
tolstoi
Gebruikersavatar
isara
Berichten: 3
Lid geworden op: 26 mar 2014, 12:53

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door isara »

Nou ja, ik heb hele fijne speelpartners die mij super aantrekkelijk vinden, dus het is ook niet alsof ik constant met die gedachte rondloop. Maar het bepaalt soms wel mijn houding.
Gebruikersavatar
kitten
Berichten: 321
Lid geworden op: 09 aug 2009, 11:25
Locatie: Brabant

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door kitten »

Dat is zelfs best waarschijnlijk. Echt, die show van Dita, het enthousiasme van de zaal bij de dikste danseres (Dirty Martini heet ze, google maar eens!), dat was zo'n enorme eye opener voor me! Natuurlijk, vrouwen werden helemaal blij van een lijf wat ze veel meer herkenden dan pact-met-de-duivel-Dita en de andere danseressen. Maar ook mannen gingen wild toen ze met haar boobs ging schudden. Mijn vent ook!
Gebruikersavatar
Ravelijne
Berichten: 5
Lid geworden op: 09 aug 2009, 11:43

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door Ravelijne »

@Isara Ik snap wat je bedoelt met dat het zo in je basishouding kruipt, ook al is het helemaal niet objectief waar in je persoonlijk leven. Zo irritant als die gremlins toch ongemerkt invloed hebben. Klinkt als een tof boek!

@Kitten Damn, die Dirty Martini is cool en superheet. Straks eens youtube bingen. Eén dingetje. Ik vind het supertof en celebration worthy als iemand die norm aan diens laars lapt. Maar de manier waarop je het hier zegt klinkt het een beetje alsof dunne vrouwen fake of fout zijn. Ik snap verder perfect wat je wil zeggen, hoor! :) Maar ik heb allebei meegemaakt: wat er over je gezegd wordt bij 'te' dun en 'te' dik en het is allebei niet goed voor hoe onbezorgd happy je met jezelf kunt zijn. Ik denk dat het ook een factor is in hoe 'rigged' the game is, dat we tegen elkaar worden uitgespeeld. Dus dubbelyay voor een show waar verschillende lichaamstypes op die manier drop dead gorgeous mogen zijn. (Remind me om volgende keer dat Dita overkomt ook kaartjes te kopen, trouwens. Ik had het niet zo op mijn radar, maar klinkt wel ernstig de moeite waard. :D)
Gebruikersavatar
tessie
Berichten: 42
Lid geworden op: 09 aug 2009, 14:01
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door tessie »

Ik vind dat altijd een heel lastig onderwerp. Ik merk bij mezelf dat ik bij zo'n opmerking gelijk denk: ja, tuurlijk is het vervelend als je dun bent en daar opmerkingen over krijgt, maar als je dik bent, krijg je dat veel vaker en veel erger.
Ik vind het niet eerlijk en niet netjes van mezelf dat ik dat denk, en al helemaal niet body positive, want bopo is er juist voor elk lichaam. En je moet zulke dingen niet met elkaar vergelijken, het is allemaal naar en vervelend. Maar ik merk wel dat dat nog steeds mijn eerste reactie is wanneer iemand een opmerking maakt over dat dun zijn geshamed word.

Hebben jullie zoiets ook wel, of hoe gaan jullie met zoiets om?
Gebruikersavatar
Voleuse
Berichten: 57
Lid geworden op: 27 jan 2010, 19:02
Locatie: R'dam

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door Voleuse »

Ik denk dat er achter de gedachte van "Dunne mensen hebben het makkelijk" gewoon meer fatshaming zit. Er zit een soort van aanname achter dat dik zijn slecht is en dat als je maar niet dik was dat dan alle problemen waren opgelost. Dunne mensen moeten niet klagen, want die zijn tenminste niet dik, en dat is tenslotte het ergste wat je kan overkomen, niet? En de "Dunne mensen zijn nep" gedachte is een beetje hetzelfde. Zo van dunne mensen bestaan niet in de echte wereld, dus mannen moeten maar gewoon genoegen nemen met dik. Want dik is misschien niet zo mooi, maar het bestaat echt en is realistisch.
I need you to press me down before my body flies away from me ~ Tune yards, Powa
Gebruikersavatar
Ravelijne
Berichten: 5
Lid geworden op: 09 aug 2009, 11:43

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door Ravelijne »

Edit 2: @Tessie Ha, ik heb een half boek geschreven en niet eens echt gereageerd op jouw vraag. Ik vind het trouwens supertof dat je het uitspreekt dat je die reactie hebt. :) Ik weet niet of wat ik schrijf daar iets zinnigs aan bijdraagt. Maar het is wel ook echt wat ik tegenkwam in mijn leven, toen ik de reacties van de buitenwereld kort na elkaar kon vergelijken. Dus dit kwam bij mij allemaal naar boven, zeg maar. :D

Uiteindelijk is het allemaal deel van hetzelfde: als je negatief doet over dun, stap je eigenlijk al weer in hetzelfde draaimolentje van 'het één is beter dan het ander'. Eigenlijk bevestig je dat dan weer, volgens mij ook voor je eigen hoofd.

Maar voor wat het waard is, ik heb allebei kort na elkaar meegemaakt, en weet niet of dun zo heel veel minder erg is, eigenlijk. Wel anders. Maar ik vond het ècht niet minder akelig als er achter mijn rug 'kijk haar met haar anorexia-beentjes' werdt gesist toen ik dun was, dan als iemand een opmerking maakte dat ik in het openbaar iets at toen ik dik was.

Toen ik dik was kreeg ik aan de ene kant wel dat soort vervelende opmerkingen als ik bijvoorbeeld een Hema-worst onderweg op at, maar gek genoeg was ineens ook de hele wereld een stuk aardiger tegen me. Het was ECHT heel opvallend. Ik had al die tijd bij iedereen zijn ochtendhumeur en chagrijn netjes gedacht 'oh, die heeft gewoon een slechte dag, ligt niet aan mij, niet persoonlijk opvatten', en toen ik ineens in drie maanden enorm aankwam was het over.

Het was ook niet dat ik nou zoveel lekkerder in mijn vel zat of aardiger was, want ik maakte me zorgen over mijn gezondheid, door de hormonen had ik enorm PMS en ik kreeg ook last van mijn nek en rug omdat ik ineens cup D/E had en ineens ruim 90 kg woog (van 54). Dus dat was het echt niet.

Ineens was iedereen aardig tegen me. Ik werd wel veel langzamer geholpen aan een balie. Dat was heel apart en ik had het eerst niet door, maar mijn ex maakte me er op attent: toen ik dun was en ik (of wij) kwamen bij een balie waar niemand stond, kwam er meteen iemand. Toen ik dik was duurde het echt wel langer dan vijf minuten, terwijl een baliemedewerker of verkoper relaxed afmaakte waar hij/zij mee bezig was of het gesprekje met een collega over het weekend nog even afmaakte. Maar als ze dan kwamen, dan waren ze een stuk warmer en vriendelijker.

Als je nou dun bent en denkt 'maar iedereen doet toch normaal tegen me?' Dat dacht ik ook. Maar door in zo korte tijd zoveel aan te komen, waren de verschillen echt heel opvallend. Ik ben toen maanden bitter geweest dat mensen de vorige 30+ jaar leven niet normaal hadden gedaan, zo groot was het verschil. Voor mij deed het niet onder voor het asociale gedrag wat ik over me heen kreeg, toen ik dik was. Het was alleen anders.

Er zijn ook dingen makkelijker. Kleding kopen, vooral. Omdat er met opzet ontworpen en gestockeerd wordt op een manier dat het op een minderheid er goed uitziet, en de rest dingen koopt waar ze spijt van hebben zodat ze gauw weer iets moeten kopen (waar ze vervolgens spijt van hebben, en zo voort). Mijn ex zat ook een tijdje gedetacheerd bij een kledingbedrijf, en dat werd daar gewoon uitgelegd als strategie. Ik kon toen ik dun was altijd in de uitverkoop heel makkelijk slagen. Meer gemiddelde maten worden juist niet zo ruim ingekocht dat er veel overblijft voor de uitverkoop, zodat je er wel snel bij moet zijn, meestal.

Maar onderschat het echt niet. Het is ook niet dat als je dun bent, dat je dan wel (echt, oprecht) blij mag zijn met je lichaam. Er is altijd wel iets waar je onzeker over zou moeten zijn (vooral dat een normale vrouwenbuik, ongeacht je gewicht in 99% van de gevallen nog altijd rond is, tenzij je met chronisch aangespannen buikspieren rondloopt en echt, zoveel opmerkingen toch nog over wat er niet dun genoeg was aan mijn (ondergewicht!) lijf).

Ik kreeg ook zeker vaker spontane complimenten op mijn uiterlijk (nou ja, op mijn lichaam dan) toen ik dun was. En positieve feedback is fijn. Maar dat voelde voor mij ook vaak dubbel, want ten eerste zitten er al die onzeker-makende addertjes onder het gras in (want je wordt op je lichaam beoordeelt). En het was ook wel duidelijk dat ik vaak puur op mijn confectiemaat werd beoordeeld. Niet op mijn uitstraling, persoonlijkheid of stijl. Of zelfs maar voor de individualiteit van mijn lichaam, de lijnen van mijn specifieke figuur. Puur 'dun is goed', en dat is ook best wel depersonaliserend.

Wat ook heel naar is, is als het onzekerheid of jaloezie bij anderen triggert. Ik ben daar vriendschappen aan kwijtgeraakt en ik vermoed ook vriendschappen door misgelopen. Dat maakt ook dat je een stuk minder onbevangen jezelf bent.

Ik zou nog wel even door kunnen gaan over alle giftige shit die gebeurt als je juist dun bent, maar ik ben inderdaad bang voor dezelfde reacties. 'Het is toch minder erg', of 'ik wou dat ik dat probleem had'. Dus ik laat het hier maar bij.

Ik las ooit uit een onderzoek dat vrouwen met maat 42 het meest blij zijn met zichzelf. Dat is toevallig ook de magic size waarop je (in ieder geval in mijn ervaring) de minste negatieve feedback van de buitenwereld krijgt. Mensen zijn nog steeds behoorlijk aardig en niet vaak vervelend. Ik krijg nog wel opmerkingen over mijn lichaam die in de onzekerheidsmachine passen, maar niet de agressieve variant. Wel dingen waar een beetje gif in zit ('je ziet er goed uit (want) je hoeft je nergens voor te schamen!', 'dat alle vrouwen willen afvallen, maar ja' of van die vrouwen-onder-elkaar grapjes over uit de band springen als je zoetigheid eet en dat soort dingen). Maar niet dingen waar je je meteen superrot van gaat voelen. Het is geen aanval.

En ik ben nu al een aantal jaar die magic maat 42. En soms wordt ik er nog misselijk van dat mensen nu aardiger tegen me zijn dan toen ik een ander gewicht had. (Edit 3: En ongetwijfeld doe ik zelf ook weer mee daaraan, want we hebben het allemaal met de paplepel ingegoten gekregen en het zit diep en je bent je er vaak niet bewust van. Ik neem het mensen over het algemeen ook rationeel niet kwalijk (en yay dat er meer mensen met body positivity bezig zijn!). Maar gevoelsmatig maakt het me boos en verdrietig en bitter.)

Ik vraag me dus af of het niet zozeer is dat we graag maat 42 zijn, of dat het gewoon erg fijn is als mensen niet afgeven op je lijf en dat het wel uitmaakt voor hoe blij je met jezelf bent, als je niet de hele tijd ondermijnd wordt van buitenaf.

Edit: Wat Voleuse zegt, maar dan met veel meer woorden... :oops:
Gebruikersavatar
Voleuse
Berichten: 57
Lid geworden op: 27 jan 2010, 19:02
Locatie: R'dam

Re: Het grote body positive topic!

Bericht door Voleuse »

Oh wat fijn om te lezen Ravelijne. Ik herken er ook best wel wat in, vooral dat jaloezie in anderen triggeren. Bij mij is er bijvoorbeeld wel eens een poly-situatie spaak gelopen omdat mijn metamour zo jaloers was op mijn slanke lijn (terwijl de partner in kwestie mij daar niet specifiek op had uitgekozen en zijn andere partner ook oprecht heel mooi vond). En ik val zelf op dikke meiden, maar die worden dan onzeker van me. Terwijl ik al die curves en rondingen en grote boobs juist zooooooo mooi en heet vind. Maar juist die meiden durven vaak niet met me te daten.

Soms voelt het alsof mijn lichaam niet mag bestaan, omdat ik er anderen onzeker mee maak en bijdraag aan een 'onrealistisch' schoonheidsideaal. Alsof het beter zou zijn als ik maar nooit meer foto's zou posten of kleding zou dragen waarin je ziet hoe dun ik ben. Terwijl ik gewoon echt ben. Ik heb geen pact met de duivel (en als ik die had zou ik een gemiddelder lichaam kiezen). Ik kan diëten wat ik wil (ik heb het geprobeerd), ik kom niet aan. Mijn lichaam is wat het is.

Body positivity heeft me dus echt wel geholpen om de boodschappen die ik steeds krijg over mijn lichaam te negeren. Als iemand me nu zegt dat ik meer moet eten dan ga ik er tegenin bijvoorbeeld. En ik ben gestopt met eten als ik geen honger heb. Ik wil niet beweren dat ik snap hoe het is om dik te zijn. Maar ik vind body positivity ook fijn en ik heb er ook wat aan. Het is voor mij ook fijn dat dit topic bestaat & dat ik me er enigszins welkom in voel, ookal zijn mijn problemen misschien heel anders. Misschien zijn mijn problemen minder, dat kan ik niet beoordelen omdat ik niet anders ken. Maar het omgekeerde is ook waar, mensen die nooit dun zijn geweest kunnen ook mijn problemen niet ervaren.
I need you to press me down before my body flies away from me ~ Tune yards, Powa
Plaats reactie