Wandering Spirits Forum

Het is heel dubbel.

Als ik toekijk of zelf speel heb ik inderdaad graag geluid! Heerlijk! Maar als ik speel en vlak naast me ligt er eentje te gillen, dan leidt dat enorm af natuurlijk. Hoewel dat ook gradaties kent. Een sub die gewoon kreunt, hist, stampt, verbijt, nog eens een schreeuw geeft etc etc, dat kan ik prima hebben als ik er vlak naast sta te zwepen. Het is ook een beetje hoe oprecht het geluid is (of that makes any sense). Als ik het gevoel heb dat de insteek kijk-mij-nou is en het geluid komt sterk overdreven op me over, dan kan ik daar veel minder goed mee omgaan.

Hmmm weet ik niet. Maar ik heb er wel eens eentje gehoord waarvan ik echt dacht: joh doe ff normaal. Overdreven gewoon. Niet direct nep, maar zo enorm aangedikt.

chippie_ schreef:Hoe kijken jullie naar een spel van een ander.. herkennen jullie dit ?
misschien is het juist andersom.. als een spel te luidruchtig is dat je dan wegloopt ?
wanneer vinden jullie een spel mooi om te zien ?

Van hard geschreeuw krijg ik eerder rillingen. Ik vind een spel waarbij de sub wat keren naar adem hapt maar de pijn verbijt of waarin er wat - en -blikken tussen D en s worden uitgewisseld mooier om te zien dan schreeuwsessies (ik moet wel zeggen dat ik die laatste maar zelden gezien heb...dat 't aangedikt lijkt nog minder).

Ik stond afgelopen vrijdag samen met anne naar een spel te kijken en toen zei anne heel treffend: 'Als je het zo ziet, dan kan je je niet voorstellen dat het lekker is!'

Want ze maakte te weinig geluid? Teveel?

Bryan vind dat ik toch wat weinig geluid maak af en toe. Maar dat ligt aan de gehorigheid van het huis en ja, toch wel schaamte. Zo'n beetje het 'straks weet het hele huizenblok dat ik seks heb, oh nee!'. Soms ben ik daarom wel een beetje jaloers op mensen die gewoon kreunen enzo. Maar te hard vind ik vooral irritant. Enerzijds plaatsvervangende schaamte, maar aan de andere kant ook het 'neppe porno'-gevoel wat ik erbij krijg (turn-off!!!).

En je hebt kreunen (schreeuwen, geluid maken, whatever) en kreunen. Sommige mensen kreunen gewoon mooier dan een ander ofzo. Net zoals niet iedereen een even aangename stem heeft.

Het subje dat onder handen werd genomen had overduidelijk Zeer. En het zelf voelen is toch heel anders dan het iemand anders zien ondergaan.

Ik ken ook 1 iemand die vreselijk lawaaig is. Zelf ben ik dan meestal vreselijk stil. Heb er geen voorkeur bij bij het kijken van ander mans spel.

Juist als wij een spel doen met pijn, dan vraagt mijn D altijd aan mij om zo stil mogelijk te zijn.
Omdat hij zich dan helemaal concentreert op mijn uitdrukking, mijn ogen....en dat maakt alles zo intens.....zucht

Ik heb léren geluid maken. Een D die me heel duidelijk maakte dat dat was wat hij wilde. En ikke braaf en volgzaam zijn en... eh...

Hoe dan ook: we worden er allebei van

john is juist vrij stil tijdens het spelen, en daar doet hij heel hard zijn best voor.
want dat is een van zijn manieren om zijn respect voor mij te tonen.
iets wat uit hem zelf komt en dus niet door mij is opgedragen.
maar ik vind zo af en toe een schreeuw ofzo wel leuk en ga dan gewoon net zo lang door tot ik dat krijg.
en dan wel een gemeende schreeuw idd niet van dat nep gedoe, wat ik ook wel eens gezien heb.
dan word het meer een soort show ipv een spel tussen 2 mensen.
kortom ik vind beide wel wat hebben zolang het maar niet te overdreven is, dus een beetje de tussenweg.

wel grappig om te zien dat mensen die naar een spel kijken hun eigen interpetatie er aan geven.
zo heb ik een keer iemand horen zeggen dat het stil zijn van john respectloos overkomt, alsof ik net zo goed op een zak aardappel kan slaan.
maar die zien dan niet wat er nou echt tussen ons gebeurd en hoe hard john zijn best er voor doet.
en dat terwijl een ander een schreeuwende en zwaar tegen spartelende sub weer respectloos vind overkomen.
zoveel smaken zoveel wensen

Het komt me zo vreemd voor dat stil of luidruchtig zijn zo gelinkt wordt aan respect. Ik snap da nie :S

Wat ik het mooie vindt aan luidruchtig (durven) zijn, is de eh 'overgave' die er voor nodig is. Het loslaten van een stukkie gene over wie er wat van zou kunnen denken.. dat vidn ik er mooi aan. T kan heel goed zijn dat niet voor iedereen t wegvallen van de gene leidt tot luidruchtigheid, natuurlijk, maar ik vind het, mits oprecht, in elk geval wel wat hebben.

kids in huis = stil
kids uit logeren = luidruchtig

Tijdens de sex produceer ik zelf wel redelijk wat geluid, ik hou me wel in als ik weet dat mn huisgenoot er ook is, anders denk ik daar echt niet over na, eventuele buren hebben dan maar pech.

Tijdens een spel vind ik het wel leuk als ik een reactie krijg op wat ik aan het doen ben, dat kan door gekreun of geschreeuw, maar ook door bewegingen, door bijvoorbeeld onder me vandaan tekomen of iets dergelijks. Verder als ik merk dat iemand zich echt probeerd in tehouden zal ik daar wel wat van zeggen, zoiets van: voor mij hoef je je niet in te houden je mag gerust wat geluid produceren, kijk maar wat je zelf fijn vind.

wat pluis al zei... het wind mij op als ik de ander er zo in zie opgaan dat het bewust zijn van de omgeving en de gene wegvalt. er niets anders meer is dan de confrontatie met wat je op dat moment voelt en doormaakt. daar hoort voor mij ook geluid bij. maar goed dat hoeft niet meteen heel luidruchtig te zijn. zonder enig geluid, heeeel stil..., kan natuurlijk ook best intens zijn. zeker als je net duidelijk hebt gemaakt dat er geen geluid mag klinken.

het heeft eigenlijk allebei wel wat :icon_biggrin:

Uhm...stil.

(verrassend zeker)