BDSM en religie

[pluis]

kán dat eigenlijk wel, des zondags te kerke gaan nadat je op zaterdagavond je teerbeminde de slaapkamer door gezweept hebt? Of nadat je je behaarde benen in netpantys hebt gestoken, je voeten in een paar stilleto's hebt gehuld en je je de hele avond madame Melisa hebt laten noemen, ook al heet je eigenlijk Walter..

Ben je religieus?
En ben je dan christelijk? Gereformeerd, hervormd of katholiek? Wiccan, boeddhist of hardcore atheist?

Hier is een topic voor je persoonlijke beleving. Heb je problemen ervaren met je religie toen je BDSM-gevoelens kreeg? Of toen je aan BDSM ging doen? Reageerden religieuze naasten soms vervelend? Of kun je het eigenlijk allemaal prima verenigen?

Ps. Gelieve je persoonlijke beleving niet uit te breiden tot reli-bashen. Da's niet gezelly..

[Guilty]

(Momenteel) niet-praktizered boeddhistisch geinteresseerd. En ik zie geen enkel conflict met mijn sm-beleving.

[Jay]

Ik wilde eerst hier niet op antwoorden omdat mijn antwoord wellicht een beetje off topic is (sorry moddertjes).
Maar het lijkt mij toch dat het Christelijk (spreek uit gristelijk) geloof en zeker bepaalde extreme takken van organisaties op een bepaalde manier SM eigenlijk al toepassen. Organisaties als Opus Dei doen aan wat officieel mortificatie heet.

Daarbij gebruiken ze soms een silice

Word gedragen op de dij, maar mag niet gedragen worden op zondag of speciale feestdagen.

En een "flogger" die in OD termen "Discipline" heet:


Gebruik van de Discipline is volgens de organisatie maar 1 maal per week toegestaan op rug en billen, men moet hen toestemming vragen (are we paying attention?) om meerdere malen per week te gebruiken en leden vragen daar op regelmatige basis naar.

Mijns inziens is deze mortificatie toch ook een vorm van BDSM waarbij het dienen van de Here hoog in het vaandel staat.

Overigens ben ik zelf vervent atheist maar geloof ik wel dat er meer is tussen hemel en aarde.

[eireann]

Lees voer, incl bdsm aspect!

http://www.sexinchrist.com" onclick="window.open(this.href);return false;

[CraZaay]

@Jay: Het is iets te simpel gesteld om zelfkastijding te verwarren met BDSM. De gedachte erachter is boetedoening voor het lijden van Christus, dat lijkt me toch iets wezelijk anders dan omdat je er genot uit haalt.

[Jay]

In bepaalde gevallen is dat zo. Maar volgens ingewijden zijn er toch mensen die "genieten" van deze kastijding.

[CraZaay]

In bepaalde gevallen? Ik denk eerder in bijna alle gevallen. Als ze er genot uit halen, dan nog ligt dat volgens mij op een totaal ander niveau dan BDSM-genot. Het genot komt dan niet voort uit de pijn op zich, maar uit het idee dat je hebt geboet voor Christus' kruisiging. Ik heb er verder ook geen ervaring mee ofzo hoor, maar het lijkt me sterk dat een groot deel van bijv. de Opus Dei leden die aan zelfkastijding dat doen omdat ze de pijn zo lekker vinden.

[Frodo]

Mijn ouders waren communist dus van huis uit weinig geloof.

Wel een tijd 'n relatie gehad met iemand die Prot. Chr. was opgevoed - en daar af en toe behoorlijk mee in de knoop raakte.

Iemand anders die ik kende zag BDSM als een manier om haar God te dienen. Wat ik wel een fraaie oplossing vond eigenlijk...


F.

[kitten]

Als ze er genot uit halen, dan nog ligt dat volgens mij op een totaal ander niveau dan BDSM-genot. Het genot komt dan niet voort uit de pijn op zich, maar uit het idee dat je hebt geboet voor Christus' kruisiging.

*ding ding ding* we have a winner!

Als ik al geniet, dan geniet in niet van de pijn. Ik ben geen maso. Ik geniet van het dienen van "mijn lieve Heer" (vgl onze lieve Heer ), tegen wie ik op kijk, wie ik verheerlijk en adoreer. En voor hem... onderga ik.

Ik zie wel overeenkomsten hoor.

[DutchDiva]

Ik ben Pagan ( neee niet Wicca , zou hetzelfde zijn als je protestant met katholiek vergelijkt ! ) al meer jaar dan dat ik geïnteresseerd ben in bdsm .
En mijn overtuiging heeft niets met mijn sexuele voorkeur te maken ,
behalve dan dat ik een " open mind " heb .

[emma]

Ik ben zelf vrijzinnig christelijk opgevoed. Niet heel streng, ook helemaal geen punt bij mijn ouders, dat ik nu niet meer naar de kerk ga.
Behalve dus afgelopen zondag. Toen werd mijn moeder bevestigd als voorganger (predikant) van een gemeente in Drente en dan kun je met goed fatsoen niet wegblijven, dus wij wel naar de kerk toe.
En mijn moeder hield een mooi duidelijk verhaal, waar ook voor de minder gelovigen onder ons (zoals Q bijvoorbeeld) genoeg uit te halen was.
Op de terugweg vanuit het noorden kwamen we langs Zwolle en daar was VSSM. Even daar gestopt, de speelkoffer was zelfs mee.
Maar ons hoofd stond er toch niet helemaal naar, het contrast was te groot

Maar op zich ben ik niet heel erg praktiserend gelovig en dan zit het me helemaal niet in de weg.

[DutchDiva]

Ik ervaar dat anders. Net als DutchDiva ...

Wow, dat heb je dus perfect uitgelegd . . .
Die link van meditatie en bondage , die heb ik dus nog niet gelegd ,
hmmm wat voor mogenlijkeheden .
Zal dat boek eens lezen , bedankt voor de tip !

DD

(mod-edit: quote aangepast)

[fantashe]

Een oud draadje opfrissen:

Voor mij is er absoluut geen sprake van een conflictsituatie. Ik ben zeer actief binnen mijn geloofsgemeenschap. Ooit een keer te maken gehad met een bedreiging. Toen openheid van zaken gegeven en dat viel ook daar eigenlijk prima. Ik kreeg daarna zelfs van 1 van de plaatselijke hoge omes (tante in dit geval) een artikel uit de volkskrant. Ze had het gelezen en begreep het eigenlijk wel. Was overigens een goed artikel... Zal eens neuzen of ik het nog ergens heb. Overigens denkt wel iedereen dat ik de 'zwepenvasthoudster' ben... Goh... zo gek...

[brabbeldasje]

oke, nou ja...ik ben christenlijk...opgevoed zoiezo maar ik ben het ook nogsteeds...ik ben evangelisch en zit eigelijk elke zondag in de kerk...

ik had er in het begin heel veel moeite mee dat ik deze gevoelens had...want het was niet wat God wou, daar was ik...en waren mijn ouders toendertijd sterk van overtuigt.
ik heb enorm lang lopen worstelen en heb zelfs een tijdje "niet geloofd" ...dat lukte ook niet...

ik mijn geloof vind ik rust, warmte, veiligheid en een bepaalde vaderliefde...die ik toch nooit echt heb gekend. in mijn kerk een familie ...
maar in BDSM vind ik onderdanigheid, pijn, veiligheid, bescherming, dicipline en rust....die innige rust in mijn hoofd even overal van weg kunnen dromen...weten dat je veilig bent maar zo onveilig op het zelfde moment...

ik kwam tot de conclusie dat ik beide nodig heb...en beide nooit meer wil laten gaan en nee ik heb geen aan en uit knop.
ik heb een Dom die mijn geloof respecteerd en een geheim voor de kerk misschien maar niet voor God.

ik schaam me niet om voor mijn eten te bidden als ik bij 7th ben...en ik schaam me niet om even vlug een bedankje te stuen aan God voor ik naar 7th ga...of als ik zijn auto uitklim en mn huisje binnen loop.

ik heb beide gecombineerd omdat ik wete dat God wil dat ik gelukkig ben...en gaat dit nou altijd goed? nee..ben ik een heilig boontje dat nooit vloekt en andere er op aan spreekt als ze dat wel doen? alles behalve, ik ben een subje wat naar een bepaalde vorm van respect vraagt...kijk als je recht in mijn gezicht de halve wereld bij elkaar vloekt...vind ik dat niet fijn nee...maar verder...ben ik heel normaal...alleen christen...

[vode]

Ik trek eigenlijk helemaal geen link tussen mijn overtuigingen en bdsm, dat zijn twee ontzettend verschillende dingen. Ik geloof richting sjamanisme/entheogene religies, maar het zijn voor mij twee verschillende werelden die nooit samen komen.