Wandering Spirits Forum

vanuit het cumbag topic....

heerlijk om zo vernederd te worden.. alleen als cumbag gebruikt worden...


maar.. is het nog vernederen als je er zo van geniet.. als je zo duidelijk aangeeft dat het is waar je op kickt? hoe groot is dan nog het vernederend aspect daarvan?

waaruit voortvloeit.... is iemand nog te vernederen als die zelf al aangeeft te kicken op vernedering? voelt een vernedering dan nog als een vernedering?

Goede vraag. Ik worstel ook wel eens met die vraag. Ik heb ook wel fantasiën van gebruikt worden door een vreemde (groep) man(nen). Maar wel met mijn D erbij. En het is toch het vernederende dat de kick geeft. Ik kan zelf naar een parenclub gaan, maar zonder D zou ddat gewoon nietdie kick geven. En dat is niet omdat ik me wil verstoppen achter de smoes "het moest van mijn D", want ik geef grif toe dat het *mijn* fantasie is. En ook niet voor mijn geweten. dat ik iemand anders de schuld zou kunnen geven. Het feit dat ik het voor hém doe en dat het vernederend is, dat geeft de kick. Dat is wat me geil maakt.

Misschien is er een verschil tussen geilen op iets wat vernederend zou 'moeten' zijn enerzijds, en anderzijds geilen op het gevoel van vernedering zelf? Ik kan zat dingen bedenken die in de ene context niet vernederend zijn en in de andere wel. Knielen, bijvoorbeeld.

Veel dingen kunnen soms neutraal, soms heerlijk en dan weer in- en invernederend zijn. Iets voor iemand doen, het buigen voor de wil van een ander, kan een neutrale handeling vernederend maken. En dat is ook weer sfeer-gevoelig, want het hoeft niet zo te zijn.

Ik ben vaak geneigd om als het topic vernedering opkomt, om het dan met pijn te vergelijken.

Dus: wedervraag: als je van pijn geniet, houdt het dan ook op als pijn te voelen?

Voor mij is die laatste vraag in ieder geval een ja.

Ik kan enorm van pijn genieten, maar ervaar dat totaal niet als pijn op dat moment. En dat gevoel kán trouwens ook van het een op het andere moment ophouden, en dan wil ik ook wel dat het stopt.

Ik kan dingen waarvan ik geniet echt niet als vernederend zien. Zelfs niet als hij dat graag zou willen. Daarentegen: dingen die ik verafschuw... en DIE dan moeten doen... dat vind ik vernederend.

Interresante stof tot nadenken dit. Is wat voor de huisfilosoof van de NRC-next.

Ik vind vernedering ook opwindend. Het is voor mij een onwijs dubbel gevoel. Want aan de ene kant is er "help stop nee hou op!" Aan de andere kant is er "meer meer ga door!". Het voelt een beetje zoals het geweten en de zin verbeeld door een duiveltje en engeltje op je schouder in tekenfilms. Die twee vormen samen een synergie van emotie. Juist die strijd tussen goed en kwaad is hetgeen wat voldoening geeft volgens mij.

Zarath schreef:Dus: wedervraag: als je van pijn geniet, houdt het dan ook op als pijn te voelen?

Pijn doet bij mij wel werkelijk pijn, maar ik geniet van pijn, mits die door een zelf gekozen persoon wordt toegebracht op manieren die binnen onze wederzijdse overeenstemming vallen... (waarbij overigens opgemerkt dient te worden dat ik daarmee de 'wederzijdse overeenstemming' bedoel die bdsm tot bdsm maakt en niet tot mishandeling.. oftewel.. niet elk marteltuig heeft van te voren toestemming nodig... jullie snappen het wel??)

Pijn heeft voor mij overigens weer weinig tot niets met vernedering te maken.. al kan hij me wel weer vernederen door me te laten zien hoe ik geniet van pijn... van het gebruikt worden....

Ik vind pijn echt niet lekker. Vernedering vind ik afschuwelijk. Toch kom ik iedere keer weer terug voor méér.
Ik heb ook nog steeds geen antwoord op de vraag: Waarom?

Ik hoop dat ze het niet erg vindt, maar Elise heeft een posting op BDSMzaken gedaan die ik onwaarschijnlijk knap en to the point vond. Ik snapte het hele vernederingsgedoe ook niet goed, maar merkte dat ik er wel heel sterk op reageerde. Deze posting maakte voor mij veel duidelijk. Ik copy/paste even van BDSMzaken en hoop nogmaals dat Elise het niet erg vindt. Ik heb haar persoonlijke gedeelte eruit gehaald en alleem het algemene stuk opgenomen:

"Vernedering dient een belangrijk doel, namelijk de onderdanige geestelijk instabiel maken waardoor deze zijn dagelijkse referentiekaders los moet laten.
Een groot deel van je identiteit, of hoe je jezelf ziet, word bepaald door zaken als je beroep, je sekse, je positie in de maatschappij, status of imago.
Op het moment dat je op een goede manier vernederd wordt, raak je los van deze referentie kaders omdat je “behandeling” niet aansluit bij wat je gewend bent.
Er word je dus een stuk identiteit ontnomen waardoor je niet in je normale gedrag kan terugvallen om jezelf te beschermen.
Het resultaat hiervan is dat je jezelf bewuster gaat worden van je werkelijke zelf of hier in ieder geval makkelijker voor openstaat.
Je gaat je “normale” gedrag loslaten waardoor je jezelf gemakkelijker kunt schikken in je onderdanige rol en zo makkelijker te disciplineren en te conditioneren bent.

Hierdoor is het mogelijk dat een Dominant je tot op het bot kan vernederen en het je alleen maar nóg onderdaniger maakt en je passief gaat reageren.
Terwijl als een werkgever, collega of klant, ofwel iedereen behalve je (gewenste) Dominant, ditzelfde zou doen, je alleen maar kwaad zou worden en vooral aktief zal reageren (door woede, wraakgevoel of verdedigingsrespons)

Een vernedering maakt je dus niet per definitie onderdanig, maar wel onderdanigér dan je al was in die situatie. Hierdoor kan een Dominant ook niet elke willekeurige onderdanige vernederen, want als deze geen onderdanige gevoelens heeft naar de Dom werkt het juist averechts.

[...] Of deze persoon er dan ook succesvol mee om kan gaan hangt er dan weer vanaf of deze de kunst van het vernederen verstaat.
Want vernederen is makkelijk, maar goed vernederen een kunst.

Je kunt een spel namelijk met een verkeerde vernedering ook subiet beëindigen als je iets zegt waar de onderdanige zulke heftige gevoelens bij heeft dat je het omgekeerde effect bereikt en door de opmerking ver buiten de SM beleving komt.

Iemand die erg onzeker is over zijn of haar uiterlijk kan bijvoorbeeld een opmerking juist daarover averechts uitpakken, afhankelijk van hoe diep de onzekerheid zit.
Een verkeerde vernedering is ook niet per definitie een fout. Je kunt gewoon iets triggeren wat je niet had kunnen weten. Iets wat iemand heeft meegemaakt vroeger, of een hele diepe angst voor iets.
Als de onderdanige dit nooit verteld heeft (of misschien zelf niet meer wist) kun je het dus niet persé een slechte of foute vernedering noemen.

Om iemand goed te kunnen vernederen zul je hem dus goed moeten kennen. Weten wat iemands angsten en onzekerheden zijn en waar ie zich voor schaamt. Wat iemands diepste fantasieën zijn, welke hij graag wil uitleven en welke bijvoorkeur fantasie moeten blijven.
Voor sommige (de meeste) mensen betekend dit studie maken van het gevoelsleven van de onderdanige. Slechts enkelen hebben die speciale voelsprieten die meteen aanvoelen waar iemands zwaktes liggen en weten meteen de vinger op de zere plek te leggen.

Vernederen is dus net als zwepen een belangrijk en interessant stuk gereedschap en met beiden moet je goed leren omgaan en zul je ongetwijfeld eens mis slaan.
In dat geval rest de Dominant niets anders dan troost bieden.

En net als strelen en slaan twee uitersten zijn die graag om elkaar heen draaien en elkaar goed afwisselen, zijn vernederen en troosten/liefhebben even grote tegenpolen die niet zonder elkaar kunnen."

Dit is inderdaad heel goed geschreven! Ik zal het af en toe moeten hérlezen als ik niet meer begrijp wat er met me gebeurt

hm..mijn eerste reactie is dat ik andere associaties heb met vernederen, geen erotische, en het eerder zie als toelaten dat ik me zo laat en kan laten behandelen..al klinkt dat erg verwarrend voor mij als beginneling...is dat wel sub?Voor mijzelf de ultieme vorm van sub,uiteindelijk hou ik de controle op het uithanden geven daarvan..

Heleen schreef:Hierdoor is het mogelijk dat een Dominant je tot op het bot kan vernederen en het je alleen maar nóg onderdaniger maakt en je passief gaat reageren.
Terwijl als een werkgever, collega of klant, ofwel iedereen behalve je (gewenste) Dominant, ditzelfde zou doen, je alleen maar kwaad zou worden en vooral aktief zal reageren (door woede, wraakgevoel of verdedigingsrespons)

...

Hierdoor kan een Dominant ook niet elke willekeurige onderdanige vernederen, want als deze geen onderdanige gevoelens heeft naar de Dom werkt het juist averechts.

Inderdaad een prachtige post! Heel duidelijk en sluit perfect aan bij hoe ik vernedering ervaar!!

Ik heb al eerder de term "emotioneel masochist" gebruikt. Vernedering is daar absoluut onderdeel van. Ik heb dat wel eens in mijn gezicht gesmeten gekregen, dat ik ruzie met iemand zou zoeken, omdat ik emotioneel masochist ben. Maar dit relaas legt perfect uit waarom dat je reinste onzin is: zoals een masochist niet van elk pijntje geniet, geniet ik niet van ruzie ofzo. Ik vond het toen gewoon een belachelijke opmerking, maar nu heb ik ook de woorden om uit te leggen waaróm dat een stomme opmerking was! Dank! :icon_biggrin: :icon_biggrin:

astu

knuf voor elise. En chapeau je kan zo goed schrijven! Vaak loop ik te worstelen met iets maar kan dat slecht onder woorden brengen. Jij doet dat dan zo goed.

En als rete-gemakzuchtig subje kan ik dan de post onder de neus van mijn Mees duwen en zeggen: kijk kijk kijk dat heb ik ook!