Sometimes BDSM-love lasts forever, sometimes it doesn't.

Ik was er van overtuigd indien de liefde zo groot is, twee mensen altijd wel het pad naar elkaar weten te vinden, hoe dan ook!

Ik vergat echter dat ik uitsluitend vanuit mezelf dacht en sprak...


Inleiding:

Het volgende verhaal betreft het eenzijdig beëindigen van een BDSM-relatie met de nadruk op relatie, dus uitgezonderd:

- de ‘one-two-three-night-stand’-BDSM’ers;

- andere vormen van BDSM, w.o. vrienden- BDSM-switchers;

- Of wanneer de breuk een wederzijds besluit is en er wederzijds weloverwogen de beslissing genomen is.

Enzovoort...

Niet omdat ik over deze vormen van BDSM een waardeoordeel heb, of mensen in hokjes wil duwen, maar gewoonweg vanwege mijn gebrek aan ervaring hierin. Maar wellicht dat de bovenstaande groepen ook in mijn relaas enige herkenning vinden.

Of er verschil is in de beleving van een sub versus de dominant na de breuk is mij onbekend. Wellicht vanwege de wederzijdse afhankelijkheid binnen een BDSM-relatie dat er geen onderscheid is in de beleving na de breuk en vooral leidend is wie de initiator er van is.

Ik vind dat dit aspect binnen de BDSM extra aandacht verdient, te meer omdat de breuk binnen een BDSM-relatie tig maal harder aankomt dan de breuk binnen een ‘gewone’ liefdesrelatie als de BDSM-relatie eenzijdig ontbonden wordt…

Vooral wanneer de ‘verlatene’ out of the blue wordt geconfronteerd met het einde van de relatie. De initiator is wellicht al maanden ervoor (onbewust?) in het proces beland naar de definitieve scheiding toe.

Zelf heb ik gedurende 16 maanden een BDSM-relatie gehad. Het was mijn eerste, echt serieuze BDSM-relatie. Mijn ex-Meester/geliefde en ik hebben min of meer elkaar ontmaagd op BDSM gebied. Ik kan mij niet herinneren dat een breuk zo keihard is aangekomen als binnen deze BDSM-relatie. For the record: Daarvoor heb ik zes serieuze relaties gekend. Een paar hiervan werden door de tegenpartij verbroken, ik ken dus het verschil en weet dus waarover ik praat ;)


Wat is het verschil?

Het verschil met een gewone liefdesrelatie zit hem met name in de intensiteit die een BDSM liefdesrelatie met zich meebrengt.

- Het is de meest elementaire en diepste vorm van een vertrouwensband en liefdesband.

- Er is een grotere mate ‘gevoel van veiligheid’ nodig dan normaliter en de afhankelijkheid is vele malen groter dan binnen de ‘gewone’ relatie.

- Het is de meest pure vorm van overgave, ofwel de meest ultieme vorm van jezelf blootgeven

Mijn kijk:

je bent een twee-eenheid... je deelt echt iets wezenlijks samen... wat alles overstijgend is, meer dan ooit haalbaar is binnen de gewone liefdesrelatie…

Net zo goed als dat een BDSM-relatie zorgvuldig wordt opgebouwd zou de BDSM-relatie zorgvuldig beëindigd moeten worden, my opinion…



De impact na de breuk

In mijn beleving voelde ik me van het ene op het andere moment totaal ontredderd, verlamd, geamputeerd. Ik at niet meer, sliep slecht. Deze gemoedstoestand hield ongewijzigd gedurende twee maanden stand. Het verlies domineerde totaal mijn bestaan en overschaduwde al het andere wat van belang was in mijn leven.

In de eerste weken dacht ik: “we hebben even een time-out nodig”. Het komt uiteindelijk allemaal wel weer goed na verloop van tijd, als we elkaar maar even de ruimte geven”! Immers onze liefde is zo onuitputtelijk, het moet wel goed komen. Deze ontkenningsfase kan wekenlang aanhouden, omdat je gelooft in die zuivere liefde voor elkaar.

Ook maanden tot een jaar later kan incidenteel dit gevoel van ontkenning optreden. Alsof je in een boze droom zit, waaruit je straks weer wakker wordt en na een goed gesprek de draad weer kunt oppakken met elkaar. Ook al weet je rationeel beter...

Dus eerlijk gezegd: “De verwerking is nog niet voorbij, I’m still working on it”.

Een vraag die je achteraf krijgt en meerderen aan je stellen is “zag je het niet aankomen dan?”

Als ik terugkijk zie ik achteraf de signalen. Op het moment suprême kwam de klap als donderslag bij heldere hemel... (BDSM-)Liefde maakt stekeblind...

Alle primaire kinderlijke gevoelens gingen de boventoon voeren. Ik voelde me moederziel alleen, verlaten, afgewezen, zoals ik me ooit als kleuter door mijn ouders verlaten en afgewezen heb gevoeld, een diepere vorm van afwijzing was er voor mij niet.

Zelfvertrouwen maakte plaats voor pure onzekerheid, grote mate van kwetsbaarheid en diepgewortelde angst en eenzaamheid. Naast wantrouwen tegen de mensheid, achterblijvend met een gevoel dat ik me nooit meer zou moeten geven aan wie dan ook, omdat ik hiermee uiteindelijk mezelf meer beschadigde dan ooit de wonden van zweepslagen kunnen beschadigen. Deze laatste wonden helen relatief snel...

De initiator van de breuk zou zich ten allen tijden bewust moeten zijn van de enorme impact die de breuk met zich meebrengt bij de toekomstige ex-BDSM-partner.

Een sub die ik sprak en een soortgelijke ervaring had als ik, destijds ook net zo groen als ik in de BDSM-wereld, had gedurende vijf jaar BDSM totaal afgezworen en daarna alleen nog maar vanilla relaties. Dit vanwege de enorme impact die de breuk met zich meebracht en de moeizame verwerking ervan. Echter, BDSM bleef aan haar knagen en tegenwoordig heeft ze een nieuwe BDSM-relatie gevonden die wel bevredigend is.

Ik herken het gevoel afstand te willen doen van BDSM. Het gevoel dat rest is dat de pijn van het verlies niet opweegt tegen het geluk van de fijne periode toen je elkaar nog woordeloos begreep en dat de basis helemaal goed zat. Dit geldt ook voor de (onverdraaglijke) angst die ontstaat na een dergelijke breuk.


De do’s en don’ts

Tips voor de initiator, diegene die breekt

Wel doen:

- Ga respectvol met je ex en haar/zijn gevoelens om, wat ook de aanleiding mag zijn geweest die jou heeft doen besluiten om de relatie te verbreken.

- Bied een luisterend oor aan. Luister vooral naar wat de ander nog kwijt wil of moet.

- Wees eerlijk, geef uitleg over wat er gebeurd is, het hoe en waarom. Leg op een rustige manier uit wat je hiertoe heeft gedreven en waarom er geen weg terug is.

- Wees je bewust van de kwetsbare positie waarin je ex beland is. Zorg dat je bereikbaar bent zolang de ex het nog nodig heeft. Vergeet niet dat er voor jou een natuurlijke groei is geweest naar dit moment, maar voor de ander niet.

Niet doen:

- Wees geen klootzak of bitch door gemeen, hard, afstandelijk en/ of koud gedrag. Vergeet niet dat je die ander ooit (waanzinnig?) liefhad.

- Alle deuren sluiten tot een gesprek.

- Geen valse verwachtingen creëren, ofwel:

· niet vanwege de goede oude tijd praten over BDSM-gevoelens die je voor je ex voelde.

· nooit je ex opnieuw verleiden vanuit je eigen lustgevoelens die je soms nog voelt tegenover hem/haar zonder dat je van plan bent de band serieus te herstellen.

Besef dat je ex uitermate kwetsbaar is en je daar geen misbruik van mag maken!


Tips voor the abandoned one:

- Ontloop je gevoelens niet, ga er doorheen (als je het aankunt)

- Zoek zoveel mogelijk contact met mensen aan wie jij je verhaal kwijt kunt, deel je ervaring dus.

- Doe iets met je woede, angst, verdriet en pijn, bijvoorbeeld:

. Doe niet-BDSM-dingen, sporten, dansen, uitgaan, stort je op een hobby, ga op vakantie, alles wat energie oplevert. Dit laatste is misschien teveel gevraagd in de eerste periode (kon ik ook niet in eerste instantie).

- Sluit je niet van de buitenwereld af.

- Ga niet twijfelen aan je eigen kunnen en zijn, ook al is deze valkuil heel erg groot.

- Zoek positieve bevestigingen van jezelf. Omdat je zwaar beschadigd bent heb je de neiging om alle negatieve emoties en het negatieve zelfbeeld die de breuk met zich meebrengt op jezelf te betrekken.

- Vermijd mensen die gebruik willen maken van je kwetsbaarheid (vertrouw op je intuïtie, ook al weet je helemaal even niet meer wat dat ook alweer was en is)

- Zorg dat je antwoorden krijgt over het hoe en waarom van je ex. En vertel alles wat je nog kwijt wil(de).

- Blijven antwoorden uit, zie het dan als een fikse tekortkoming van de ander en niet als jouw gebrek.

- Zoek alleen contact met je ex als je hiertoe de noodzaak voelt.


Voor mij is de breuk vrij vers. Ik ben nu bijna drie maanden verder zonder precies de antwoorden te kennen van het hoe of waarom. Ik heb nog geen idee hoe het op BDSM-gebied met mij verder moet. Ik hoop alleen dat ik me niet laat regeren door 'de angst voor het verlies' wat nu nog domineert... Een gevoel dat voor mij opnieuw totaal nieuw is en dateert uit mijn kleutertijd.

Er is wel een verschil met de beginperiode. In het begin na de breuk, stond ik dagelijks met mijn geliefde/Meester op en ging ik ermee naar bed. Het voelde vreselijk om continu met iemand bezig te zijn die er niet meer voor je is. Hij is nu nog vaak in mijn gedachten, maar niet meer continu... En mijn humor houdt mij op de been...

Wordt vervolgd... wellicht over het definitieve loslaat-proces...



Laatste wijziging: 13-03-2010. ©Wandering Spirits