 |
|||
| 1 - Washandje Ik ben opgegroeid in een klein dorp in Noord Holland waar in de jaren zestig de regels van het gezag - of van iedereen die een belangrijke positie innam - nog heilig waren. De verpleegster van Jeugdzorg behoorde, in de ogen van mijn moeder, ook tot die groep... Ons gezin bestond uit vader, moeder, drie dochters en één zoon - ondergetekende. Ik was een zogenaamd achteraankommertje; mijn jongste zuster was tien jaar ouder dan ik en de oudste twintig. Ik denk dat mijn moeder altijd wel de nodige moeite met mij heeft gehad. Ik was een jongen en juist met jongens had zij weinig tot geen ervaring: Mijn vader was haar eerste en enige vriendje en hun huwelijk een 'moetje'. Toen ik een jaar of zes, zeven was nam ze me mee naar het Witte Kruis voor een medische controle - een routinezaak. De (vrouwelijke) arts deed de nodige tests en ik voelde toch wel enige schaamte toen ze het onderbroekje dat ik droeg omlaag trok om aan mijn scrotum te voelen. "Goed vol," merkte ze op en schoof dan ineens mijn voorhuid terug. Op m'n eikel ontwaarde ze wat witte pluisjes, achtergelaten door mijn witte ondergoed. "Mevrouw, het is wel belangrijk dat dat schoongehouden wordt hoor!" bitste ze tegen mijn moeder. Proper als de echte Hollandse huisvrouw raakte die opmerking mijn moeder recht in het hart. Ze kleurde als een boei en beloofde beterschap, wat het volgende tafareeltje opleverde: Het is middag, waarschijnlijk de middag van diezelfde dag. Ik lig naakt op mijn rug op een handdoek die op de vloer van de woonkamer is uitgespreid. Mijn drie zusters kijken toe hoe mijn moeder, gewapend met een bakje zeepwater en een badstoffen washandje, met trillende vingers mijn piemel vastpakt om dan verwoede pogingen te doen om de gevoelige eikel met het washandje schoon te schrobben. Ik weet nog dat ik een geweldige keel opzette en ook dat mijn moeder uiteindelijk het washandje driftig van zich af smeet. Ook kan ik me de gezichten van mijn zusters - die OOK nog nooit een jongen van dichtbij hadden gezien - nog duidelijk voor de geest halen. Of dit de Roots van mijn SM-gevoelens zijn geweest? Ik denk het wel: De heftige pijn (en juist op DIE plek), de vrouwen die in de meerderheid waren en ook nog eens veel ouder dan ik waren, de schaamte van het 'tentoongesteld' worden. Voorzover ik weet is het ook maar 'n éénmalig incident geweest: Mijn moeder heeft daarna nooit meer pogingen ondernomen om mij 'daar' te reinigen. Ik neem haar trouwens niets kwalijk: Ten eerste wist ze te weinig van het mannelijke lichaam (ik geloof dat haar enige sexuele voorlichting van mijn vader kwam die haar dan ook prompt zwanger maakte) om te begrijpen hoe gevoelig een jongen daar is. Ten tweede had een arts in die tijd veel meer gezag dan nu het geval is; advies diende blindelings opgevolgd te worden. En dan was er nog die regelrechte aanval op haar kwaliteiten als huisvrouw van wie verwacht werd dat ze alles schoon hield. Ook dát... |
|||
|